1:6-oyat
“Hayronman, sizlar qanchalik tez Masihning inoyatli da'vatidan yuz o'girib, boshqa bir “Injil”ga sajda qildingizlar!”
Shu oyatning aniqroq tarjimasi: “Hayronman, sizlar qanchalik tez Masih inoyatiga da'vat qilgan Zotdan yuz o'girib, boshqa bir “Injil”ga e''tibor beryapsiz yoki qarayapsiz.”
Iso Masih inoyati
Pavlus mana shu masihiylar qilgan ishini ko'rib, juda hayron bo'lyapti. Chunki ularni Masih inoyatiga Xudo chaqirgan (da'vat qilgan) e'di va qutqargan e'di. E'ndi e'sa ular Masih inoyatini tashlab (keyingi oyatlardan buni ko'rib chiqamiz), boshqa xabarga e''tibor qarata boshlashdi.
Masih inoyatining mag'zi shundan iboratki, inson o'zi o'zini qutqara olmagani uchun, uning o'rniga buni Xudo amalga oshirdi va e'ndi inson faqat shu xushxabarga ishonib, boshqa hech narsa qilmay najot topadi. Lekin bu masihiylar shunday inoyat orqali qutqarilganlaridan keyin, Xudoga manzur bo'lish uchun E'ski Ahddagi qonun-qoidalarga rioya qilishimiz kerak degan noto'g'ri xulosaga kelishadi. Bunday xulosaga kelishda ularga ayrim yaxudiylar “yordam” bergan bo'ladi; ularning gapiga qaraganda majusiylar (ya'ni yahudiy bo'lmagan odamlar) Iso Masihni qabul qilib najot topganlaridan keyin, e'ndi Muso qonunini bajarishlari kerak e'kan (Havoriylar 15:1). Lekin bu fikr Xudo inoyatining mag'ziga yoki ildiziga bolta solar e'di.
Mana bu oyatlarda Masih inoyati nima e'kanligi tushuntirilgan – E'fesliklarga 2:8-9; Rimliklarga 3:20, 27; 4:4-5; 11:6. O'sha oyatlardan xulosa chiqarsak, agar kishi Xudoga manzur bo'lish uchun qandaydir ish qilishim kerak, deb o'ylasa, demak u inoyat e'mas, balki ishlar asosida oqlanmoqchi bo'ladi va o'z ishlari uchun to'lov olmoqchi bo'ladi. Ammo buning iloji yo'q, aks olda Iso bu erga kelib, bizning gunohimiz uchun o'lmagan bo'lar e'di. Shunday qilib, kim qilgan ishiga ishona boshlasa va shu bilan inoyatdan yuz o'girsa, shu bilan u “Iso Masih xochda bekorga o'ldi”, degan bo'ladi, yoki “Iso xochda qilgan ishi etarli e'mas”, degan bo'ladi. Bu juda ham xavfli fikr va bu yo'nalishda yurgan kishi oxiri najotidan judo bo'ladi va do'zahiy bo'lib qoladi. Aynan mana shu sabablarga ko'ra Pavlus shunday tarzda maktub yozgan.
Galatalik imonlilar juda tez inoyat xabaridan yuz o'girishgan e'di, shu Pavlusni ajablantirar e'di. Ular “boshqa” xushxabarga ishona boshlashdi; agar xabarda Iso va uning xochda qilgan ishi yo'q bo'lsa, bu xabar “boshqa xushxabarga” aylanadi. Haqiqiy xushxabar bilan boshqa xushxabar o'rtasida xuddi tirik asalari bilan qog'ozga chizilgan asalari o'rtasidagidek farq bor. Tirik asalari uchadi, guldan asal teradi va hakazo; chizilgan asalari e'sa hech narsa qilmaydi, faqat asalariga tashqaridan o'xshaydi xolos. Xuddi shunday ravishda haqiqiy xushxabar odamlarga najot beradi, ularni o'zgartiradi va Xudoga olib boradi; sohta, boshqa xushxabar e'sa odamga najot bermaydi, uni o'zgartirmaydi va aksincha odamni Xudodan o'zoqlashtiradi.
2008-12-30
Galatiyaliklarga yozilgan maktub talqini (1:5)
1:5-oyat
Unga abadulabad shon-sharaflar bo'lsin! Omin.
Birinchi oyatlarni hisobga olib, Pavlus Xudoga shon-sharaflar aytyapti. Faqat Xudo ulug'lashga munosibdir. Biz avval Xudo biz uchun qilgan narsalar (najot yo'li, muqaddaslanish rejasi va kelajakad qayta tirilishimiz) uchun hamda hayotimizdagi mo''jizalar, g'aroyib va oddiy hodisalar uchun doim Xudoga shon-sharaf aytishimiz loyiq.
Omin so'zi “shunday (bo'lsin)” degan ma'noni bildiradi.
Galatiyaliklarga 1:1-5 oyatlar ushbu maktubning so'zboshi e'di; Pavlus shu erda yana ayrim narsalarni aytishi mumkin e'di; masalan Rimliklarga, Korinfliklarga va Filimonga yozgan maktublarida u odamlarni yoki jamoatlarni ma'qullaydi, boshqalarga o'rnak qilib qo'yadi. Lekin bu maktubda Pavlus so'zboshi qismini qisqa qilib, darrov asosiy masalaga o'tdi; keyingi oyatlarda u ularni urishib, o'zining qanchalar hayron bo'lganini bildiradi. Nega u shunchalik qattiq, dag'al va qo'polga o'xshab ko'rinadi? Chunki bu masihiylar Injil xushxabarining asosidan sekin og'ib ketishni boshlagan e'di;buning natijasi juda xavfli bo'lib, ular hatto qutqarilgan holatdan yana e'ski do'zahiy holatga o'tib ketish imkoniyati bor e'di. Shunday qilib, bu masihiylarning abadiyatda qaerda bo'lishlari shubha ostida bo'lib qolgan e'di, shuning uchun Pavlus shunchalik qattiq so'zlarni shu maktubida yozadi.
Shu bilan keyingi oyatlarga o'tamiz.
Unga abadulabad shon-sharaflar bo'lsin! Omin.
Birinchi oyatlarni hisobga olib, Pavlus Xudoga shon-sharaflar aytyapti. Faqat Xudo ulug'lashga munosibdir. Biz avval Xudo biz uchun qilgan narsalar (najot yo'li, muqaddaslanish rejasi va kelajakad qayta tirilishimiz) uchun hamda hayotimizdagi mo''jizalar, g'aroyib va oddiy hodisalar uchun doim Xudoga shon-sharaf aytishimiz loyiq.
Omin so'zi “shunday (bo'lsin)” degan ma'noni bildiradi.
Galatiyaliklarga 1:1-5 oyatlar ushbu maktubning so'zboshi e'di; Pavlus shu erda yana ayrim narsalarni aytishi mumkin e'di; masalan Rimliklarga, Korinfliklarga va Filimonga yozgan maktublarida u odamlarni yoki jamoatlarni ma'qullaydi, boshqalarga o'rnak qilib qo'yadi. Lekin bu maktubda Pavlus so'zboshi qismini qisqa qilib, darrov asosiy masalaga o'tdi; keyingi oyatlarda u ularni urishib, o'zining qanchalar hayron bo'lganini bildiradi. Nega u shunchalik qattiq, dag'al va qo'polga o'xshab ko'rinadi? Chunki bu masihiylar Injil xushxabarining asosidan sekin og'ib ketishni boshlagan e'di;buning natijasi juda xavfli bo'lib, ular hatto qutqarilgan holatdan yana e'ski do'zahiy holatga o'tib ketish imkoniyati bor e'di. Shunday qilib, bu masihiylarning abadiyatda qaerda bo'lishlari shubha ostida bo'lib qolgan e'di, shuning uchun Pavlus shunchalik qattiq so'zlarni shu maktubida yozadi.
Shu bilan keyingi oyatlarga o'tamiz.
2008-12-21
Iso Masih tug'ilishi haqida oyatlar
Luqo bayon etgan xushxabar
2-bob, 1-20 oyatlar
O’sha kunlarda Qaysar Avgust butun Rim dunyosidagi aholi ro’yxatga olinsin degan farmon chiqardi.
Shunday qilib, Suriyada Kviriniy hokimlik qilganda ilk bor ro’yxatga olish sodir bo’ldi.
Har kim ro’yxatdan o’tish uchun o’z shahriga bordi.
Shuningdek, Yusuf ham Jalilaning Nosira shahridan Yahudiyaga, Dovudlar shahri Baytlahmga bordi. Chunki u Dovud nasabi va xonadonidan edi.
U o’ziga unashtirilgan qiz, homilador Maryam bilan birga ro’yxatdan o’tmoqchi bo’ldi.
Ular o’sha erda bo’lganlarida esa Maryamning oy-kuni to’ldi.
U o’zining to’ng’ich o’g’lini tug’di. Uni yo’rgaklab, oxurga yotqizib qo’ydi, chunki musofirxonada ularga joy yo’q edi.
O’sha yurtda cho’ponlar bor edi. Ular tunda suruvlarini poylab, dalada tunar edilar.
To’satdan Xudoning farishtasi ularning oldida paydo bo’ldi va ilohiy nur ularning ko’zlarini qamashtirdi. Bu dahshat cho’ponlarni vahimaga soldi.
Qo’rqmanglar! – dedi ularga farishta. – Men sizlarga el-xalqni cheksiz quvontirajak Xushxabarni keltirdim.
Bugun Dovudlar shahrida sizlar uchun Xaloskor tug’ildi. U Rabbimiz – Masihdir.
Mana, sizlarga Uning belgisi: yo’rgaklangan, oxurda yotgan chaqaloqni topasizlar.
Birdaniga farishta yonida lak-lak samoviy qo’shinlar bo’y ko’rsatdi. Ular Xudoga hamd-sano aytishardi:
“Samodagi Xudoga hurmatu izzat, erdagi bandalarga tinchligu marhamat!”
Farishtalar ular oldidan osmonga ko’tarilgan zamon, cho’ponlar o’zaro so’z qotdilar: Qani kelinglar, Baytlahmga borib, Xudovand bizga bildirgan bu voqeani ko’raylik!
Ular yugura borishib, Maryam, Yusuf va oxurda yotgan chaqaloqni topdilar.
Ko’rishiboq, chaqaloq haqida o’zlariga aytilgan bashoratdan so’zladilar.
Hamma eshitganlar cho’ponlarning gapiga juda hayron bo’lishdi.
Maryam esa bu so’zlarning barini diliga tugib olib, chuqur o’ylab yurdi. Oxiri cho’ponlar:
Biz hamma narsani ayni aytilganidek topdik, - deb, eshitib ko’rganlari uchun Xudoga hamdu sano o’qib, qaytdilar.
2-bob, 1-20 oyatlar
O’sha kunlarda Qaysar Avgust butun Rim dunyosidagi aholi ro’yxatga olinsin degan farmon chiqardi.
Shunday qilib, Suriyada Kviriniy hokimlik qilganda ilk bor ro’yxatga olish sodir bo’ldi.
Har kim ro’yxatdan o’tish uchun o’z shahriga bordi.
Shuningdek, Yusuf ham Jalilaning Nosira shahridan Yahudiyaga, Dovudlar shahri Baytlahmga bordi. Chunki u Dovud nasabi va xonadonidan edi.
U o’ziga unashtirilgan qiz, homilador Maryam bilan birga ro’yxatdan o’tmoqchi bo’ldi.
Ular o’sha erda bo’lganlarida esa Maryamning oy-kuni to’ldi.
U o’zining to’ng’ich o’g’lini tug’di. Uni yo’rgaklab, oxurga yotqizib qo’ydi, chunki musofirxonada ularga joy yo’q edi.
O’sha yurtda cho’ponlar bor edi. Ular tunda suruvlarini poylab, dalada tunar edilar.
To’satdan Xudoning farishtasi ularning oldida paydo bo’ldi va ilohiy nur ularning ko’zlarini qamashtirdi. Bu dahshat cho’ponlarni vahimaga soldi.
Qo’rqmanglar! – dedi ularga farishta. – Men sizlarga el-xalqni cheksiz quvontirajak Xushxabarni keltirdim.
Bugun Dovudlar shahrida sizlar uchun Xaloskor tug’ildi. U Rabbimiz – Masihdir.
Mana, sizlarga Uning belgisi: yo’rgaklangan, oxurda yotgan chaqaloqni topasizlar.
Birdaniga farishta yonida lak-lak samoviy qo’shinlar bo’y ko’rsatdi. Ular Xudoga hamd-sano aytishardi:
“Samodagi Xudoga hurmatu izzat, erdagi bandalarga tinchligu marhamat!”
Farishtalar ular oldidan osmonga ko’tarilgan zamon, cho’ponlar o’zaro so’z qotdilar: Qani kelinglar, Baytlahmga borib, Xudovand bizga bildirgan bu voqeani ko’raylik!
Ular yugura borishib, Maryam, Yusuf va oxurda yotgan chaqaloqni topdilar.
Ko’rishiboq, chaqaloq haqida o’zlariga aytilgan bashoratdan so’zladilar.
Hamma eshitganlar cho’ponlarning gapiga juda hayron bo’lishdi.
Maryam esa bu so’zlarning barini diliga tugib olib, chuqur o’ylab yurdi. Oxiri cho’ponlar:
Biz hamma narsani ayni aytilganidek topdik, - deb, eshitib ko’rganlari uchun Xudoga hamdu sano o’qib, qaytdilar.
Galatiyaliklarga yozilgan maktub talqini (1:4)
1:4-oyat
Iso Masih bizni hozirgi yovuz asrdan qutqarmoqchi bo'lib, gunohlarimiz uchun O'zini fido qildi, shu yo'sin Otamiz Xudoning irodasini ado e'tdi.
Bu oyatda Isoning xochda qilgan qurbonligi va uning maqsadi haqida gapiriladi. Iso xochda bizning gunohlarimiz jazosini tortdi; E'ski Ahdda kishi o'zi qilgan gunohi uchun begunoh qo'zini qurbonlik qilganidek, Iso ham bizning o'rnimizni e'gallab, haqiqiy Qurbonlik Qo'zisi sifatida gunohimiz oqibatini (jazosini), ya'ni o'limni O'z ustiga oldi. Bundan maqsad bizni mana shu yovuz dunyo tizimidan (yovuz asrdan) qutqarish e'di. Bu dunyo shayton hukmronligi ostida yotibdi; Isoni Rabbiy deb qabul qilmagan har bir kishi shayton hukmronligi ostida bo'ladi va shuning uchun shayton quli hisoblanadi; ya'ni ular shaytonga qaram bo'ladi. Faqatgina Iso qilgan ishga ishongan kishi shu yovuz dunyodan qutqariladi, nafaqat dunyodan, balki shayton va bashariy tana hukmronligidan ham ozod bo'ladi (bashariy tana haqida keyingi maqollarda xabar beramiz).
Isoning xochda bizning gunohlarimiz uchun o'lishi Xudoning irodasi e'di. Bu reja er yaratilishidan ilgari Xudo tomonidan tuzilgan e'di (Vahiy 13:8), oxiratda ham Iso qurbon bo'lgan qo'zi sifatida bizga ko'rinadi; shulardan ham Isoning xochdagi o'limi va qayta tirilishi qanchalik buyuk ahamiyatga e'ga e'kanligini ko'rsa bo'ladi.
Odamlar (yaxudiylar va rimliklar) Isoni jonini olib, o'z irodalari bilan o'ldirmadilar, balki Isoning O'zi shunga rozi bo'ldi va shu orqali Xudo Ota irodasini amalga oshirgan e'di. Albatta yahudiylar va rimliklarga Uni o'ldirganlari uchun javobgardir, lekin Iso aytganidek, U jonini biz uchun O'z xohishi bilan fido qildi (Yuhanno 10:17-18).
E'ski Ahddagi qurbonliklar va turli xil marosimlar aynan Isoning xochda o'lishiga ishora qiluvchi belgilar e'di; shuning uchun Qonun faqatgina soya e'di va kelajakdagi borliq haqida (ya'ni Iso qilgan ishga) guvohlik berardi.
Iso qilgan ishning samarasi yoki foydasiga e'ga bo'lish inson Isoning xochda o'lganiga ishonishi va Isoni Rabbiy, deb qabul qilishi kerak. Demak, inson najot topish uchun ham ishonchini Isoga qaratishi kerak, najot topgandan keyin muqaddaslanish uchun ham ishonchini Isoga har kuni qaratishi kerak. Ishonchimiz kimga qaratilgani juda katta ahamiyatga e'ga, shuni doim e'sda tutishimiz kerak.
Iso Masih bizni hozirgi yovuz asrdan qutqarmoqchi bo'lib, gunohlarimiz uchun O'zini fido qildi, shu yo'sin Otamiz Xudoning irodasini ado e'tdi.
Bu oyatda Isoning xochda qilgan qurbonligi va uning maqsadi haqida gapiriladi. Iso xochda bizning gunohlarimiz jazosini tortdi; E'ski Ahdda kishi o'zi qilgan gunohi uchun begunoh qo'zini qurbonlik qilganidek, Iso ham bizning o'rnimizni e'gallab, haqiqiy Qurbonlik Qo'zisi sifatida gunohimiz oqibatini (jazosini), ya'ni o'limni O'z ustiga oldi. Bundan maqsad bizni mana shu yovuz dunyo tizimidan (yovuz asrdan) qutqarish e'di. Bu dunyo shayton hukmronligi ostida yotibdi; Isoni Rabbiy deb qabul qilmagan har bir kishi shayton hukmronligi ostida bo'ladi va shuning uchun shayton quli hisoblanadi; ya'ni ular shaytonga qaram bo'ladi. Faqatgina Iso qilgan ishga ishongan kishi shu yovuz dunyodan qutqariladi, nafaqat dunyodan, balki shayton va bashariy tana hukmronligidan ham ozod bo'ladi (bashariy tana haqida keyingi maqollarda xabar beramiz).
Isoning xochda bizning gunohlarimiz uchun o'lishi Xudoning irodasi e'di. Bu reja er yaratilishidan ilgari Xudo tomonidan tuzilgan e'di (Vahiy 13:8), oxiratda ham Iso qurbon bo'lgan qo'zi sifatida bizga ko'rinadi; shulardan ham Isoning xochdagi o'limi va qayta tirilishi qanchalik buyuk ahamiyatga e'ga e'kanligini ko'rsa bo'ladi.
Odamlar (yaxudiylar va rimliklar) Isoni jonini olib, o'z irodalari bilan o'ldirmadilar, balki Isoning O'zi shunga rozi bo'ldi va shu orqali Xudo Ota irodasini amalga oshirgan e'di. Albatta yahudiylar va rimliklarga Uni o'ldirganlari uchun javobgardir, lekin Iso aytganidek, U jonini biz uchun O'z xohishi bilan fido qildi (Yuhanno 10:17-18).
E'ski Ahddagi qurbonliklar va turli xil marosimlar aynan Isoning xochda o'lishiga ishora qiluvchi belgilar e'di; shuning uchun Qonun faqatgina soya e'di va kelajakdagi borliq haqida (ya'ni Iso qilgan ishga) guvohlik berardi.
Iso qilgan ishning samarasi yoki foydasiga e'ga bo'lish inson Isoning xochda o'lganiga ishonishi va Isoni Rabbiy, deb qabul qilishi kerak. Demak, inson najot topish uchun ham ishonchini Isoga qaratishi kerak, najot topgandan keyin muqaddaslanish uchun ham ishonchini Isoga har kuni qaratishi kerak. Ishonchimiz kimga qaratilgani juda katta ahamiyatga e'ga, shuni doim e'sda tutishimiz kerak.
2008-12-14
Oxirgi videolar
Oxirgi videolar
Youtube sahifasi joylashtirgan videolarni mana shu manzilda korsangiz boladi:
http://masihiy-muallim.blogspot.com/2008/11/blog-post_1880.html
O'sha videolar matni:
Yutub sahifasida chiqargan videolarimni bu erga ham qo'ydim:
Galatiyaliklarga 5:19-26
Masihiy muallim
http://masihiy-muallim.blogspot.com/
http://masihiymuallim.blogspot.com/
http://www.youtube.com/user/masihiy
Muqaddas Kalomdan soboq
Injildan oyatlar
Galatiyaliklarga 5:19-26
Bashariy tabiatning ishlari ma'lum, chunonchi: fahshbozlik, harom-harishlik, fisq-fujur, butparastlik, jodugarlik, dushmanlik, janjalkashlik, rashk-g'azab, manmanlik, ixtilofchilik, bid'atchilik, hasad, qotillik, ichkilikbozlik, aysh-ishrat va shularga o'xshagan ishlar. Sizlarni oldin ogohlantirgan e'dim, yana ogohlantiryapman: bu kabi ishlarni qiluvchilar Xudo Shohligidan bebahra bo'ladilar.
Ilohiy Ruhning samarasi e'sa -- muhabbat, sevinch, xotirjamlik, sabr-toqat, lutfkorlik, xayrixohlik, sadoqat, muloyimlik va ibodir. Bu xislatlarga qarshi biror qonun yo'q. Iso Masihga tegishli bo'lganlar e'sa o'z tabiatini, hirsu e'htiroslari bilan birga, xochga mixlab qo'yganlar. Agar biz Ruh amri ostida bo'lsak, Ruh amri bilan umr kechirishimiz lozim. Shuhratparast bo'lmaylik, bir-birimizdan rashk qo'zg'amaylik, baxillik qilmaylik.
video
Haqiqiy baxtiyorlik
Masihiy muallim
(http://www.youtube.com/user/masihiy)
Xudo inoyati haqidagi xabarni bilib olsangiz, Muqaddas Ruh hayotingizda qanday qilib ishlashni boshlashini bilib olasiz va shunga o'zingiz guvoh bo'lasiz; shu orqali Muqaddas Ruh sizga gunoh ustidan g'alaba beradi. Shu habarni bilib oling hamda boshqa tanish masihiylarga ham sahifam haqida va shu habar haqida gapirib bering. Bir-birimizga dalda beraylik va birga imon tor yo'lida yurishda davom e'taylik!
Matto 5-BOB 1-16-oyatlar
1 Iso talay xaloyiqni ko'rib, toqqa chiqib o'tirdi. Shogirdlari Uning oldiga kelishdi. 2 Iso ularga ta'lim berish uchun og'zini ochib, dedi:
3 «Ruhan kambag'al bo'lganlar baxtlidir,
Chunki Osmon Shohligi ularnikidir.
4 Yig'layotganlar baxtlidir,
Chunki ular tasalli topur.
5 Beozor bo'lganlar baxtlidir,
Chunki ular er yuziga e'ga bo'lur.
6 Adolatga ochu chanqoqlar baxtlidir,
Chunki ular to'q bo'lur.
7 Rahmdil bo'lganlar baxtlidir,
Chunki ular rahm-shafqat topur.
8 Pokdil bo'lganlar baxtlidir,
Chunki ular Xudoni ko'rur.
9 Tinchlik o'rnatuvchilar baxtlidir,
Chunki ular Xudo o'g'illari deyilur.
10 Adolat yo'lida jabr ko'rganlar baxtlidir,
Chunki Osmon Shohligi ularnikidir.
11 Men tufayli odamlar sizni haqoratlab quvg'in e'tsa, siz haqda yolg'on gapirib fisqu g'iybat qilsa, baxtlisiz! 12 Sevininglar va xursand bo'linglar, chunki sizga osmon mukofoti buyuk. Sizdan avval o'tgan payg'ambarlar ham shunday quvg'in bo'lgan».
13 «Siz -- erning tuzisizlar. Agarda tuz kuchini yo'qotsa, uni yana qanday sho'r qilish mumkin? U e'ndi chiqitga tashlab yuboriladi, oyoq ostida poymol bo'lishdan boshqaga yaramaydi.
14 Siz -- dunyoning nurisizlar. Tog'ning tepasida qurilgan shahar yashirin qololmaydi. 15 Shuningdek, shamni yoqib, keyin idish bilan yopib qo'yishmaydi. Uydagilarning hammasiga yorug'lik bersin, deb uni shamdonga qo'yishadi. 16 Ayni ravishda sizning nuringiz ham insonlar oldida shunday porlasinki, ular yaxshi ishlaringizni ko'rib, osmondagi Otangizni ulug'lasinlar».
video
Haqiqiy sevgi
Muqaddas Kitob, Injildan oyatlar:
Korinfliklarga yozilgan birinchi maktub, 13-bob, 1-8 va 13 oyatlar
Agar men insonlarning va farishtalarning tillarida gapirsam-u, lekin sevgim bo'lmasa, jaranglaydigan mis cholg'u, yangraydigan zang bo'lib qolaman. Agar bashoratgo'y bo'lsam, agar butun sirlardan voqif bo'lib, har qanday ilmni bilsam, agar tog'larni ko'chiradigan imonga e'ga bo'lsam-u, lekin sevgim bo'lmasa, men hech narsa e'masman. Agar butun er-mulkimni taqsimlab bersam, hatto badanimni yondirishga topshirsam-u, lekin sevgim bo'lmasa, menga hech foydasi yo'q.
Sevgi sabrli va ko'ngilchandir. Sevgi hasad qilmas, kekkaymas, shishinmas. Sevgi beboshlik qilmas, xudbinlik qilmas, achchiqlanmas, kek saqlamas. Sevgi nohaqlikka sevinmas, aksincha, haqiqat ila shod bo'lur. Sevgi har narsani ko'tarar, har yo'lda ishonch hosil qilar, har sharoitda umid saqlar, har narsaga toqat qilar.
Sevgi aslo ado bo'lmas.
E'ndilikda bu uch narsa qoladi: ishonch, umid, sevgi. Sevgi e'sa e'ng a'losidir.
video
E'y Xudo, Sen bilan yaxshi!
Uyg'ur tilida masihiy ashula, o'zbekcha so'zlari bilan.
video
Qadimgi imon qahramonlari
Muqaddas Kitob Injildan oyatlar:
Ibroniylarga 11-bob
1Imon – bu umidvor bo'lgan narsalarning mujassamlanishidir, imon bilan biz ko'rinmaydigan mavjudotga amin bo'lamiz.
2Ota-bobolarimiz imon bilan Xudoning roziligini qozondilar.
3Bizlar imon orqali anglayapmizki, koinot Xudoning kalomi bilan bunyod bo'lgan, ya'ni ko'rinadigan moddalar ko'rinmaydigan voqelikdan vujudga kelgan.
4Imon bilan Hobil Xudoga Qobildan ko'ra yaxshiroq qurbon keltirdi. Hobil imoni tufayli solih kishi deb qabul qilindi. Xudoning O'zi uning bag'ishlovlarini tasdiqlab, undan roziligini bildirdi. Hobil o'lgan bo'lsa ham, imoni orqali hanuz gapiryapti.
5Imoni tufayli Hano'h o'lmay, yuqoriga olindi. U yana topilmadi, chunki Xudo uni yuqoriga olgan e'di. Yuqoriga olishdan oldin Xudo undan roziligini ta'kidlagan e'di.
6Ishonmasdan e'sa Xudoning roziligini topmoqning imkoni yo'q. Kim Xudoga yaqinlashmoqchi bo'lsa, Uning borligiga ishonmog'i lozim, Xudo Uni izlovchilarga mukofot berishiga e''tiqod qilmog'i shart.
7Nuh payg'ambar imonli bo'lgani uchun, Xudo unga kelajakda yuz beradigan hodisalar haqida vahiy yubordi, Nuh e'sa o'z xonadonini qutqarish uchun ixlos bilan kema yasadi. U bu ishi bilan dunyoni mahkum qildi, o'zi e'sa imoni tufayli ahli solih deb qabulga o'tdi.
8Ibrohim payg'ambar ham o'z imoni tufayli Xudoga itoat qildi. Xudo uni chaqirib: “Nasib e'tadigan mamlakatga ket”, - deb buyurganida, Ibrohim qaerga borishini bilmasdan yo'lga tushdi.
9Imon bilan u Xudo va'da bergan erda o'rnashdi, nasib bo'ladigan qut-barakalarning ham vorislari bo'lgan o'g'illari Ishoq va Yoqub bilan birga g'ariblarcha chodirda yashadi.
10U me'mori va quruvchisi Xudo bo'ladigan mustahkam, boqiy shaharni kutar e'di.
11Soro bibi ham imon bilan va'da bergan Xudoning sadoqatiga ishonib, yoshi o'tsa ham, homilador bo'lishga quvvat oldi.
12Shuning uchun ham bir odam, ya'ni qartayib jonsizlashgan Ibrohimdan ko'kdagi yulduzlar va dengiz sohilidagi qum kabi son-sanoqsiz nasl tug'ildi.
13Bu kishilarning hammasi Xudo va'da e'tgan barakalarga e'rishmay, imonli bo'lib olamdan o'tdilar. Barakani uzoqdan ko'rib olqadilar, er yuzida g'aribu musofir e'kanliklarini e''tirof e'tdilar.
14Kimki bunday fikrda bo'lsa, bir vatan izlayotganini ko'rsatadi.
15Agar ular ayrilgan vatanini qumsab qolganlarida e'di, qaytib borishga fursatlari bo'lar e'di.
16Ammo ular yanada yaxshisi, ya'ni samoviy vatanni orzu e'tardilar. Shuning uchun Xudo ularning Xudosi atalmoqdan or qilmaydi. Uning O'zi ular uchun bir shahar hozirlagan e'di.
17Xudo Ibrohimni sinovdan o'tkazayotganida, Ibrohim imon bilan o'g'li Ishoqni qurbonlikka olib bordi. Ha, u Xudodan ma'lum va'dalarni olganiga qaramasdan, yagona o'g'lini bag'ishlamoqchi bo'ldi.
18Vaholanki, Xudo unga: “Sening nasling Ishoq orqali ko'payadi”, - deb va'da bergan e'di.
19Demak, Ibrohim Xudo hatto o'liklarni ham tiriltirishga qodir, degan fikrda e'di. Shuning uchun ham u ramziy ma'noda Ishoqni o'limdan qaytarib oldi.
20Shuningdek, Ishok ham imon bilan o'g'illari Yoqub va E'sovni istiqbollari haqida duo qildi.
21Yoqub e'sa o'layotganida, imon bilan o'g'li Yusufning o'g'illarini bir-bir duo qildi va o'z hassasiga suyangancha Xudoga sajda qildi.
22Yusuf ham olamdan o'tay deganda, Isroil o'g'illarining Misrdan chiqib ketishi to'g'risida imon bilan karomat qildi va o'z suyaklari haqida vasiyat qildi.
23Muso tug'ilganda ota-onasi uni imon bilan yashirishdi. Ular chaqaloqning chiroyli e'kanligini ko'rib, Fir'avnning farmonidan qo'rqishmadi.
24Muso voyaga etgach, Fir'avn qizining o'g'li deb atalishni imon bilan rad e'tdi.
25Gunoh qilib vaqtinchalik huzur-halovat ko'rishdan, Xudoning xalqi bilan azob-uqubat chekishni afzal ko'rdi.
26Masih tufayli haqoratga qolishni Misrning xazinalaridan buyukroq boylik hisobladi, chunki u oladigan mukofotni ko'zlar e'di.
27Fir'avnning g'azabidan qo'rqmasdan imon bilan Misrni tark e'tdi. U ko'rinmas Xudoni ko'rganday, sabot-matonatli bo'ldi.
28So'ngra misrlik to'ng'ichlarni qirgan azroil isroilliklarga tegmasin deb, nabi Muso imon bilan Fisih qurbonini so'ydi va e'shiklarga qon purkadi.
29Imon bilan isroilliklar Qizil dengizdan xuddi quruqlikdan o'tayotgandek kechib o'tishdi. Misrliklar ham o'tishga harakat qilgach, g'arq bo'lib ketishdi.
30Isroilliklar etti kun Erixo shahri devorlari atrofida aylanib o'tgandan keyin, imonlari tufayli devorlar qulab tushdi.
31Imon bilan fohisha Rahoba ham josuslarni do'stona qabul qilib oldi va kofirlar bilan birga halok bo'lmadi.
32Yana nimalar haqida gapiray? Yana Gid'o'n, Baraq, Shim'o'n, Iftah, Dovud, Shomuil va barcha payg'ambarlar haqida hikoya qilishim uchun vaqtim etarli e'mas.
33Ular imon bilan podsholiklarni to'ntardilar, adolatni barqaror qildilar, ilohiy va'dalarga e'rishdilar, sherlarning og'zini bog'ladilar.
34Lovullagan otashni so'ndirdilar, qilich tig'idan qochib qutuldilar, holdan toygan bo'lib quvvatga kirdilar, jangda matonat ko'rsatdilar, begona qo'shinlarni engib daf qildilar.
35Bir necha ayollar o'z marhumlarini tirilgan holda qaytarib oldilar. Boshqalari e'sa a'loroq tirilishga – qiyomatga e'rishish umidida yurib, qutulishni qabul qilmadilar va azobda qolib o'ldilar.
36Yana boshqalari haqoratlar, kaltaklarga chidab, zindonlarda zanjirband bo'lib yotdilar.
37Toshbo'ron bo'ldilar, qiynoqlarga chidadilar, arralab ikkiga bo'lindilar, qilichdan o'tkazildilar. Qo'y va e'chki ko'ni ichida sarson-sargardon kezib, muhtojlik, tanglik, azob-uqubat chekdilar.
38Cho'l-sahrolarda, tog'-toshlarda adashib, g'orlarda, erning kavaklarida faqirlarcha umr kechirdilar. Mana, dunyo ularga munosib e'mas e'di!
39Ularning hammasi ham imoni bor degan tasdiqqa e'ga bo'lsa-da, Xudo va'da e'tgan qut-barakaga muyassar bo'lmadilar.
40Xudo bizsiz kamolga e'rishmasin deb, Xudo biz uchun a'loroq barakalarni ko'zda tutgan e'di.
video
Muqaddas Ruhda yashash
Qanday qilib Muqaddas Ruhda yashash mumkin va gunohli tabiat ustidan g'alaba qozonish haqida oyatlar.
Rimliklarga 8-bob 1-17 oyatlar
1Shunday qilib, Iso Masih ummati bo'lganlarga qarshi e'ndi hech bir mahkumlik yo'qdir.
2Iso Masih ummatiga hayot beruvchi Ruhning Qonuni meni gunoh va o'limni hosil qiluvchi Qonundan ozod qildi.
3Inson tabiati ojizligi tufayli Ilohiy Qonun o'zi ham ojiz bo'lib qoldi. Qonun ulgura olmagan ishni e'sa Xudo qildi: U O'z O'g'lini gunohkor insonga o'xshatib olamga yubordi va Uni gunoh uchun qurbonlikka bag'ishladi, shu yo'sin inson tabiatidagi gunohni mahkum qildi.
4Xudo buni, Ilohiy Qonun talablari tabiat amri bilan e'mas, Ruh amri bilan yashayotgan bizlarda bajo bo'lsin, deb qildi.
5Bashariy tabiat amri bilan yashaydiganlar bashariy fikr qiladilar. Ilohiy Ruh amri bilan yashaydiganlar ilohiy fikr qiladilar.
6Bashariy tabiatning murod-maqsadi — o'limdir. Ilohiy Ruhning murod-maqsadi — hayot va tinchlikdir.
7Bashariy tabiatning murod-maqsadi Xudoga dushmanlikdir; chunki bunday tabiat Xudoning Qonuniga itoat qilmaydi hamda qila olmaydi.
8O'z tabiati amri bilan yashaydigan odamlar Xudoga manzur bo'la olmaydilar.
9Xudo Ruhi sizning ichingizda yashayotgani uchun, sizlar e'ndi tabiatingiz amri bilan e'mas, balki Ruh amri bilan yashayapsizlar. Kimki Masihning Ruhiga e'ga bo'lmasa, u Masihniki e'masdir.
10Agar Masih ichingizda e'kan, badan gunoh uchun o'limga mahkum bo'lsa-da, ruh oqlanganingiz uchun hayotdir.
11Chunki Iso Masihni tiriltirgan Xudoning Ruhi sizning vujudingizda yashayapti. Agar Xudo O'z Ruhi qudratida Masihni tiriltirgan bo'lsa, U ichingizdagi o'sha Ruh orqali sizning foniy badanlaringizni ham tiriltirajak.
12Shunday qilib, e'y birodarlar, tabiatimiz amri bilan yashash uchun biz bu tabiat talablari oldida majbur e'masmiz.
13Agar o'z tabiatingizga mahliyo bo'lib yashasangiz, ruhan o'lishingiz muqarrar. Lekin agar bashariy tabiatning qilmishlarini Ruh kuchi bilan o'ldirsangiz, ruhan yashaysizlar.
14Xudo Ruhi bilan boshqariladigan barcha Xudoning farzandidir.
15Chunki sizlar yana qo'rquvda yashash uchun qullik ruhini olmadingizlar, balki o'g'illik Ruhini oldingizlar. Bu Ruhdan ruhlanib, biz Xudoni aziz Ota deb chaqiramiz.
16Xudo Ruhi O'zi bizning ruhimizga qo'shilib, Xudo farzandlari e'kanligimiz haqida guvohlik berib turadi.
17Agar Xudoning farzandlari bo'lsak, farzandlarday meros olish huquqiga ham e'gadirmiz. Xudoning qut-barakalaridan meros ulushi oluvchilar cifatida Masihning vorisdoshlarimiz. Agar biz Masihning azob-uqubatlariga sherik bo'lsak, albatta, Uning ulug' shon-sharafiga ham sherik bo'lajakmiz.
http://masihiy-muallim.blogspot.com/2008/11/blog-post_1880.html
Youtube sahifasi joylashtirgan videolarni mana shu manzilda korsangiz boladi:
http://masihiy-muallim.blogspot.com/2008/11/blog-post_1880.html
O'sha videolar matni:
Yutub sahifasida chiqargan videolarimni bu erga ham qo'ydim:
Galatiyaliklarga 5:19-26
Masihiy muallim
http://masihiy-muallim.blogspot.com/
http://masihiymuallim.blogspot.com/
http://www.youtube.com/user/masihiy
Muqaddas Kalomdan soboq
Injildan oyatlar
Galatiyaliklarga 5:19-26
Bashariy tabiatning ishlari ma'lum, chunonchi: fahshbozlik, harom-harishlik, fisq-fujur, butparastlik, jodugarlik, dushmanlik, janjalkashlik, rashk-g'azab, manmanlik, ixtilofchilik, bid'atchilik, hasad, qotillik, ichkilikbozlik, aysh-ishrat va shularga o'xshagan ishlar. Sizlarni oldin ogohlantirgan e'dim, yana ogohlantiryapman: bu kabi ishlarni qiluvchilar Xudo Shohligidan bebahra bo'ladilar.
Ilohiy Ruhning samarasi e'sa -- muhabbat, sevinch, xotirjamlik, sabr-toqat, lutfkorlik, xayrixohlik, sadoqat, muloyimlik va ibodir. Bu xislatlarga qarshi biror qonun yo'q. Iso Masihga tegishli bo'lganlar e'sa o'z tabiatini, hirsu e'htiroslari bilan birga, xochga mixlab qo'yganlar. Agar biz Ruh amri ostida bo'lsak, Ruh amri bilan umr kechirishimiz lozim. Shuhratparast bo'lmaylik, bir-birimizdan rashk qo'zg'amaylik, baxillik qilmaylik.
video
Haqiqiy baxtiyorlik
Masihiy muallim
(http://www.youtube.com/user/masihiy)
Xudo inoyati haqidagi xabarni bilib olsangiz, Muqaddas Ruh hayotingizda qanday qilib ishlashni boshlashini bilib olasiz va shunga o'zingiz guvoh bo'lasiz; shu orqali Muqaddas Ruh sizga gunoh ustidan g'alaba beradi. Shu habarni bilib oling hamda boshqa tanish masihiylarga ham sahifam haqida va shu habar haqida gapirib bering. Bir-birimizga dalda beraylik va birga imon tor yo'lida yurishda davom e'taylik!
Matto 5-BOB 1-16-oyatlar
1 Iso talay xaloyiqni ko'rib, toqqa chiqib o'tirdi. Shogirdlari Uning oldiga kelishdi. 2 Iso ularga ta'lim berish uchun og'zini ochib, dedi:
3 «Ruhan kambag'al bo'lganlar baxtlidir,
Chunki Osmon Shohligi ularnikidir.
4 Yig'layotganlar baxtlidir,
Chunki ular tasalli topur.
5 Beozor bo'lganlar baxtlidir,
Chunki ular er yuziga e'ga bo'lur.
6 Adolatga ochu chanqoqlar baxtlidir,
Chunki ular to'q bo'lur.
7 Rahmdil bo'lganlar baxtlidir,
Chunki ular rahm-shafqat topur.
8 Pokdil bo'lganlar baxtlidir,
Chunki ular Xudoni ko'rur.
9 Tinchlik o'rnatuvchilar baxtlidir,
Chunki ular Xudo o'g'illari deyilur.
10 Adolat yo'lida jabr ko'rganlar baxtlidir,
Chunki Osmon Shohligi ularnikidir.
11 Men tufayli odamlar sizni haqoratlab quvg'in e'tsa, siz haqda yolg'on gapirib fisqu g'iybat qilsa, baxtlisiz! 12 Sevininglar va xursand bo'linglar, chunki sizga osmon mukofoti buyuk. Sizdan avval o'tgan payg'ambarlar ham shunday quvg'in bo'lgan».
13 «Siz -- erning tuzisizlar. Agarda tuz kuchini yo'qotsa, uni yana qanday sho'r qilish mumkin? U e'ndi chiqitga tashlab yuboriladi, oyoq ostida poymol bo'lishdan boshqaga yaramaydi.
14 Siz -- dunyoning nurisizlar. Tog'ning tepasida qurilgan shahar yashirin qololmaydi. 15 Shuningdek, shamni yoqib, keyin idish bilan yopib qo'yishmaydi. Uydagilarning hammasiga yorug'lik bersin, deb uni shamdonga qo'yishadi. 16 Ayni ravishda sizning nuringiz ham insonlar oldida shunday porlasinki, ular yaxshi ishlaringizni ko'rib, osmondagi Otangizni ulug'lasinlar».
video
Haqiqiy sevgi
Muqaddas Kitob, Injildan oyatlar:
Korinfliklarga yozilgan birinchi maktub, 13-bob, 1-8 va 13 oyatlar
Agar men insonlarning va farishtalarning tillarida gapirsam-u, lekin sevgim bo'lmasa, jaranglaydigan mis cholg'u, yangraydigan zang bo'lib qolaman. Agar bashoratgo'y bo'lsam, agar butun sirlardan voqif bo'lib, har qanday ilmni bilsam, agar tog'larni ko'chiradigan imonga e'ga bo'lsam-u, lekin sevgim bo'lmasa, men hech narsa e'masman. Agar butun er-mulkimni taqsimlab bersam, hatto badanimni yondirishga topshirsam-u, lekin sevgim bo'lmasa, menga hech foydasi yo'q.
Sevgi sabrli va ko'ngilchandir. Sevgi hasad qilmas, kekkaymas, shishinmas. Sevgi beboshlik qilmas, xudbinlik qilmas, achchiqlanmas, kek saqlamas. Sevgi nohaqlikka sevinmas, aksincha, haqiqat ila shod bo'lur. Sevgi har narsani ko'tarar, har yo'lda ishonch hosil qilar, har sharoitda umid saqlar, har narsaga toqat qilar.
Sevgi aslo ado bo'lmas.
E'ndilikda bu uch narsa qoladi: ishonch, umid, sevgi. Sevgi e'sa e'ng a'losidir.
video
E'y Xudo, Sen bilan yaxshi!
Uyg'ur tilida masihiy ashula, o'zbekcha so'zlari bilan.
video
Qadimgi imon qahramonlari
Muqaddas Kitob Injildan oyatlar:
Ibroniylarga 11-bob
1Imon – bu umidvor bo'lgan narsalarning mujassamlanishidir, imon bilan biz ko'rinmaydigan mavjudotga amin bo'lamiz.
2Ota-bobolarimiz imon bilan Xudoning roziligini qozondilar.
3Bizlar imon orqali anglayapmizki, koinot Xudoning kalomi bilan bunyod bo'lgan, ya'ni ko'rinadigan moddalar ko'rinmaydigan voqelikdan vujudga kelgan.
4Imon bilan Hobil Xudoga Qobildan ko'ra yaxshiroq qurbon keltirdi. Hobil imoni tufayli solih kishi deb qabul qilindi. Xudoning O'zi uning bag'ishlovlarini tasdiqlab, undan roziligini bildirdi. Hobil o'lgan bo'lsa ham, imoni orqali hanuz gapiryapti.
5Imoni tufayli Hano'h o'lmay, yuqoriga olindi. U yana topilmadi, chunki Xudo uni yuqoriga olgan e'di. Yuqoriga olishdan oldin Xudo undan roziligini ta'kidlagan e'di.
6Ishonmasdan e'sa Xudoning roziligini topmoqning imkoni yo'q. Kim Xudoga yaqinlashmoqchi bo'lsa, Uning borligiga ishonmog'i lozim, Xudo Uni izlovchilarga mukofot berishiga e''tiqod qilmog'i shart.
7Nuh payg'ambar imonli bo'lgani uchun, Xudo unga kelajakda yuz beradigan hodisalar haqida vahiy yubordi, Nuh e'sa o'z xonadonini qutqarish uchun ixlos bilan kema yasadi. U bu ishi bilan dunyoni mahkum qildi, o'zi e'sa imoni tufayli ahli solih deb qabulga o'tdi.
8Ibrohim payg'ambar ham o'z imoni tufayli Xudoga itoat qildi. Xudo uni chaqirib: “Nasib e'tadigan mamlakatga ket”, - deb buyurganida, Ibrohim qaerga borishini bilmasdan yo'lga tushdi.
9Imon bilan u Xudo va'da bergan erda o'rnashdi, nasib bo'ladigan qut-barakalarning ham vorislari bo'lgan o'g'illari Ishoq va Yoqub bilan birga g'ariblarcha chodirda yashadi.
10U me'mori va quruvchisi Xudo bo'ladigan mustahkam, boqiy shaharni kutar e'di.
11Soro bibi ham imon bilan va'da bergan Xudoning sadoqatiga ishonib, yoshi o'tsa ham, homilador bo'lishga quvvat oldi.
12Shuning uchun ham bir odam, ya'ni qartayib jonsizlashgan Ibrohimdan ko'kdagi yulduzlar va dengiz sohilidagi qum kabi son-sanoqsiz nasl tug'ildi.
13Bu kishilarning hammasi Xudo va'da e'tgan barakalarga e'rishmay, imonli bo'lib olamdan o'tdilar. Barakani uzoqdan ko'rib olqadilar, er yuzida g'aribu musofir e'kanliklarini e''tirof e'tdilar.
14Kimki bunday fikrda bo'lsa, bir vatan izlayotganini ko'rsatadi.
15Agar ular ayrilgan vatanini qumsab qolganlarida e'di, qaytib borishga fursatlari bo'lar e'di.
16Ammo ular yanada yaxshisi, ya'ni samoviy vatanni orzu e'tardilar. Shuning uchun Xudo ularning Xudosi atalmoqdan or qilmaydi. Uning O'zi ular uchun bir shahar hozirlagan e'di.
17Xudo Ibrohimni sinovdan o'tkazayotganida, Ibrohim imon bilan o'g'li Ishoqni qurbonlikka olib bordi. Ha, u Xudodan ma'lum va'dalarni olganiga qaramasdan, yagona o'g'lini bag'ishlamoqchi bo'ldi.
18Vaholanki, Xudo unga: “Sening nasling Ishoq orqali ko'payadi”, - deb va'da bergan e'di.
19Demak, Ibrohim Xudo hatto o'liklarni ham tiriltirishga qodir, degan fikrda e'di. Shuning uchun ham u ramziy ma'noda Ishoqni o'limdan qaytarib oldi.
20Shuningdek, Ishok ham imon bilan o'g'illari Yoqub va E'sovni istiqbollari haqida duo qildi.
21Yoqub e'sa o'layotganida, imon bilan o'g'li Yusufning o'g'illarini bir-bir duo qildi va o'z hassasiga suyangancha Xudoga sajda qildi.
22Yusuf ham olamdan o'tay deganda, Isroil o'g'illarining Misrdan chiqib ketishi to'g'risida imon bilan karomat qildi va o'z suyaklari haqida vasiyat qildi.
23Muso tug'ilganda ota-onasi uni imon bilan yashirishdi. Ular chaqaloqning chiroyli e'kanligini ko'rib, Fir'avnning farmonidan qo'rqishmadi.
24Muso voyaga etgach, Fir'avn qizining o'g'li deb atalishni imon bilan rad e'tdi.
25Gunoh qilib vaqtinchalik huzur-halovat ko'rishdan, Xudoning xalqi bilan azob-uqubat chekishni afzal ko'rdi.
26Masih tufayli haqoratga qolishni Misrning xazinalaridan buyukroq boylik hisobladi, chunki u oladigan mukofotni ko'zlar e'di.
27Fir'avnning g'azabidan qo'rqmasdan imon bilan Misrni tark e'tdi. U ko'rinmas Xudoni ko'rganday, sabot-matonatli bo'ldi.
28So'ngra misrlik to'ng'ichlarni qirgan azroil isroilliklarga tegmasin deb, nabi Muso imon bilan Fisih qurbonini so'ydi va e'shiklarga qon purkadi.
29Imon bilan isroilliklar Qizil dengizdan xuddi quruqlikdan o'tayotgandek kechib o'tishdi. Misrliklar ham o'tishga harakat qilgach, g'arq bo'lib ketishdi.
30Isroilliklar etti kun Erixo shahri devorlari atrofida aylanib o'tgandan keyin, imonlari tufayli devorlar qulab tushdi.
31Imon bilan fohisha Rahoba ham josuslarni do'stona qabul qilib oldi va kofirlar bilan birga halok bo'lmadi.
32Yana nimalar haqida gapiray? Yana Gid'o'n, Baraq, Shim'o'n, Iftah, Dovud, Shomuil va barcha payg'ambarlar haqida hikoya qilishim uchun vaqtim etarli e'mas.
33Ular imon bilan podsholiklarni to'ntardilar, adolatni barqaror qildilar, ilohiy va'dalarga e'rishdilar, sherlarning og'zini bog'ladilar.
34Lovullagan otashni so'ndirdilar, qilich tig'idan qochib qutuldilar, holdan toygan bo'lib quvvatga kirdilar, jangda matonat ko'rsatdilar, begona qo'shinlarni engib daf qildilar.
35Bir necha ayollar o'z marhumlarini tirilgan holda qaytarib oldilar. Boshqalari e'sa a'loroq tirilishga – qiyomatga e'rishish umidida yurib, qutulishni qabul qilmadilar va azobda qolib o'ldilar.
36Yana boshqalari haqoratlar, kaltaklarga chidab, zindonlarda zanjirband bo'lib yotdilar.
37Toshbo'ron bo'ldilar, qiynoqlarga chidadilar, arralab ikkiga bo'lindilar, qilichdan o'tkazildilar. Qo'y va e'chki ko'ni ichida sarson-sargardon kezib, muhtojlik, tanglik, azob-uqubat chekdilar.
38Cho'l-sahrolarda, tog'-toshlarda adashib, g'orlarda, erning kavaklarida faqirlarcha umr kechirdilar. Mana, dunyo ularga munosib e'mas e'di!
39Ularning hammasi ham imoni bor degan tasdiqqa e'ga bo'lsa-da, Xudo va'da e'tgan qut-barakaga muyassar bo'lmadilar.
40Xudo bizsiz kamolga e'rishmasin deb, Xudo biz uchun a'loroq barakalarni ko'zda tutgan e'di.
video
Muqaddas Ruhda yashash
Qanday qilib Muqaddas Ruhda yashash mumkin va gunohli tabiat ustidan g'alaba qozonish haqida oyatlar.
Rimliklarga 8-bob 1-17 oyatlar
1Shunday qilib, Iso Masih ummati bo'lganlarga qarshi e'ndi hech bir mahkumlik yo'qdir.
2Iso Masih ummatiga hayot beruvchi Ruhning Qonuni meni gunoh va o'limni hosil qiluvchi Qonundan ozod qildi.
3Inson tabiati ojizligi tufayli Ilohiy Qonun o'zi ham ojiz bo'lib qoldi. Qonun ulgura olmagan ishni e'sa Xudo qildi: U O'z O'g'lini gunohkor insonga o'xshatib olamga yubordi va Uni gunoh uchun qurbonlikka bag'ishladi, shu yo'sin inson tabiatidagi gunohni mahkum qildi.
4Xudo buni, Ilohiy Qonun talablari tabiat amri bilan e'mas, Ruh amri bilan yashayotgan bizlarda bajo bo'lsin, deb qildi.
5Bashariy tabiat amri bilan yashaydiganlar bashariy fikr qiladilar. Ilohiy Ruh amri bilan yashaydiganlar ilohiy fikr qiladilar.
6Bashariy tabiatning murod-maqsadi — o'limdir. Ilohiy Ruhning murod-maqsadi — hayot va tinchlikdir.
7Bashariy tabiatning murod-maqsadi Xudoga dushmanlikdir; chunki bunday tabiat Xudoning Qonuniga itoat qilmaydi hamda qila olmaydi.
8O'z tabiati amri bilan yashaydigan odamlar Xudoga manzur bo'la olmaydilar.
9Xudo Ruhi sizning ichingizda yashayotgani uchun, sizlar e'ndi tabiatingiz amri bilan e'mas, balki Ruh amri bilan yashayapsizlar. Kimki Masihning Ruhiga e'ga bo'lmasa, u Masihniki e'masdir.
10Agar Masih ichingizda e'kan, badan gunoh uchun o'limga mahkum bo'lsa-da, ruh oqlanganingiz uchun hayotdir.
11Chunki Iso Masihni tiriltirgan Xudoning Ruhi sizning vujudingizda yashayapti. Agar Xudo O'z Ruhi qudratida Masihni tiriltirgan bo'lsa, U ichingizdagi o'sha Ruh orqali sizning foniy badanlaringizni ham tiriltirajak.
12Shunday qilib, e'y birodarlar, tabiatimiz amri bilan yashash uchun biz bu tabiat talablari oldida majbur e'masmiz.
13Agar o'z tabiatingizga mahliyo bo'lib yashasangiz, ruhan o'lishingiz muqarrar. Lekin agar bashariy tabiatning qilmishlarini Ruh kuchi bilan o'ldirsangiz, ruhan yashaysizlar.
14Xudo Ruhi bilan boshqariladigan barcha Xudoning farzandidir.
15Chunki sizlar yana qo'rquvda yashash uchun qullik ruhini olmadingizlar, balki o'g'illik Ruhini oldingizlar. Bu Ruhdan ruhlanib, biz Xudoni aziz Ota deb chaqiramiz.
16Xudo Ruhi O'zi bizning ruhimizga qo'shilib, Xudo farzandlari e'kanligimiz haqida guvohlik berib turadi.
17Agar Xudoning farzandlari bo'lsak, farzandlarday meros olish huquqiga ham e'gadirmiz. Xudoning qut-barakalaridan meros ulushi oluvchilar cifatida Masihning vorisdoshlarimiz. Agar biz Masihning azob-uqubatlariga sherik bo'lsak, albatta, Uning ulug' shon-sharafiga ham sherik bo'lajakmiz.
http://masihiy-muallim.blogspot.com/2008/11/blog-post_1880.html
Galatiyaliklarga yozilgan maktub talqini (1:3)
1:3-oyat
Otamiz Xudodan va Rabbimiz Iso Masihdan sizlarga inoyat ila tinchlik bo'lsin.
Xudoning inoyati va tinchligi Rabbimiz Iso Masih orqali keladi. Ya'ni agar siz Iso Masihni Rabbiy, deb tan olgan bo'lsangiz, faqat o'shanda Xudo sizga inoyatini va tinchligini beradi.
Qisqa qilib aytganda inoyat bu Xudoning bizni e'zgulik bilan qabul qilishi va bizga kerak bo'lgan narsalarni berishidir; ya'ni Xudo bizga O'z solihligini, muqaddasligini, umuman olganda O'zining tabiatini bizga ato qiladi. Bularning hammasi Muqaddas Ruh orqali bizga beriladi va ichimizda saqlanadi.
E''tibor bersangiz biz birinchi navbatda inoyatni qabul qilishimiz kerak va undan keyin tinchlikka e'ga bo'lamiz.
Tinchlik deganda bizda hech qanday muammo bo'lmasligi yoki urush-janjal bo'lmasligi degani e'mas, balki qalbimizda tinchlik bo'lishidir, agar ilgari biz Xudoga manzur bo'lish uchun bezovtalanib harakat qilgan bo'lsak, e'ndi e'sa yuqorida aytilgan inoyat asosida va Isoning xochdagi qurbonligi asosida biz Xudoga manzur bo'lamiz; agar ilgari “e'ndi nima eyman, nima ichaman, nima kiyaman?”, deb xovotir olgan bo'lsak, e'ndi biz bezovtalanmasdan, hamma ishlarimizni Xudoga topshiramiz, chunki U biz uchun g'amxo'rlik qiladi, Xudo bu haqda va'da bergan (Matto 6:25-34).
Tinchlik deganda bu avvalo Xudo bilan dushmanligimiz tugadi deganidir; chunki biz Isoni qabul qilmasimizdan avval Xudoga dushman e'dik va shayton hukmronligi ostida e'dik. Lekin Isoni qabul qilib, biz Xudoga do'st bo'lamiz va o'rtamizda tinchlik hukm suradi.
E''tibor bergan bo'lsangiz inoyat va tinchlik Iso orqali bizga beriladi. Umuman olganda, Xudodan keladigan hamma narsa bizga Iso xochda qilgan ishi asosida beriladi. Iso “Men e'shikman” degan, ya'ni U orqali biz Xudoga yaqinlashishimiz mumkin, shu bilan birga aynan Iso orqali Xudo bizga kerakli narsalarni beradi.
Otamiz Xudodan va Rabbimiz Iso Masihdan sizlarga inoyat ila tinchlik bo'lsin.
Xudoning inoyati va tinchligi Rabbimiz Iso Masih orqali keladi. Ya'ni agar siz Iso Masihni Rabbiy, deb tan olgan bo'lsangiz, faqat o'shanda Xudo sizga inoyatini va tinchligini beradi.
Qisqa qilib aytganda inoyat bu Xudoning bizni e'zgulik bilan qabul qilishi va bizga kerak bo'lgan narsalarni berishidir; ya'ni Xudo bizga O'z solihligini, muqaddasligini, umuman olganda O'zining tabiatini bizga ato qiladi. Bularning hammasi Muqaddas Ruh orqali bizga beriladi va ichimizda saqlanadi.
E''tibor bersangiz biz birinchi navbatda inoyatni qabul qilishimiz kerak va undan keyin tinchlikka e'ga bo'lamiz.
Tinchlik deganda bizda hech qanday muammo bo'lmasligi yoki urush-janjal bo'lmasligi degani e'mas, balki qalbimizda tinchlik bo'lishidir, agar ilgari biz Xudoga manzur bo'lish uchun bezovtalanib harakat qilgan bo'lsak, e'ndi e'sa yuqorida aytilgan inoyat asosida va Isoning xochdagi qurbonligi asosida biz Xudoga manzur bo'lamiz; agar ilgari “e'ndi nima eyman, nima ichaman, nima kiyaman?”, deb xovotir olgan bo'lsak, e'ndi biz bezovtalanmasdan, hamma ishlarimizni Xudoga topshiramiz, chunki U biz uchun g'amxo'rlik qiladi, Xudo bu haqda va'da bergan (Matto 6:25-34).
Tinchlik deganda bu avvalo Xudo bilan dushmanligimiz tugadi deganidir; chunki biz Isoni qabul qilmasimizdan avval Xudoga dushman e'dik va shayton hukmronligi ostida e'dik. Lekin Isoni qabul qilib, biz Xudoga do'st bo'lamiz va o'rtamizda tinchlik hukm suradi.
E''tibor bergan bo'lsangiz inoyat va tinchlik Iso orqali bizga beriladi. Umuman olganda, Xudodan keladigan hamma narsa bizga Iso xochda qilgan ishi asosida beriladi. Iso “Men e'shikman” degan, ya'ni U orqali biz Xudoga yaqinlashishimiz mumkin, shu bilan birga aynan Iso orqali Xudo bizga kerakli narsalarni beradi.
2008-12-11
Galatiyaliklarga yozilgan maktub talqini (1:1-2)
Galatiyaliklarga yozilgan maktub talqini
Bugundan boshlab, bir birodarimiz yoki opamiz iltimosiga binoan, Galatiyaliklarga yozilgan maktubning talqinini yozib boraman. Masihiy muxlislarimizda savollar yoki izohlar bo'lsa menga e'lektron pochta orqali xat yozishingiz mumkin, yoki mana shu maqola tagida komment yozsangiz bo'ladi; yozgan kommentingiz o'sha zaxoti chiqmasa ham, men uni tez oradi olaman va unga javob yozaman. Xudo inoyati sizga yor bo'lsin!
Galatiyaliklarga yozilgan maktub talqini
Masihiy muallim talqini
Internetdagi sahifa: http://masihiymuallim.blogspot.com/
1-bob
1-oyat
Insonlar tomonidan e'mas, inson orqali ham e'mas, balki Iso Masih va Uni tiriltirgan Otamiz Xudo tomonidan havoriy qilib tayinlangan men – Pavlus,
Birinchi oyatda bu maktub mualiffi Pavlus e'kanligini bilib olamiz. Ayrim maktublarning muallfi Pavlus bo'lsada, u aytgan so'zlarni boshqa inson, ya'ni Pavlusning yordamchilari yozgan bo'lishi mumkin.
Bu oyatda u o'zining havoriy (apostol, ya'ni e'lchi) e'kanligini ta'kidlab o'tadi; uni insonlar havoriy deb nomlamagan, balki Iso Masih orqali Xudo Ota Pavlusni havoriy deb tayinlagan e'di. Nega Pavlus bu erda o'zini Xudo tomonidan havoriy deb tayinlanganligini ta'kidlab, himoya qilyapti? Qachonki masihiy Xudo inoyati haqidagi xushxabarni va'z qilsa, birinchi navbatda dushmanlar uning ta'limotiga hujum qiladi. Biroq ta'limot Xudoniki bo'lgani uchun ular unga qarshi tura olmaydilar. Bunga misol qilib Stefanni aytsak bo'ladi: u bilan ayrim yaxudiylar baxs qilishadi, “biroq uning so'zidagi hikmat va Ruhga qarshi turolmadilar” (Havoriylar 6:10). Keyin ikkinchi navbatda shu dushmanlar Pavlusning o'ziga hujum qiladilar. Ular uni haqiqiy havoriy e'mas deydilar, chunki u Quddusdagi havoriylar bilan yaqinmas va ular unga qo'l qo'yib duo qilishmagan deydilar. Bundan tashqari Pavlus haqida turli xil yolg'onlar va bo'htonlar aytishardi; bunga uning boshqa maktublarida yozgan so'zlari misol bo'la oladi.
Pavlusni boshqa odamlar yubormagan e'di, hamda insoniy tashkilot yoki inson buyrug'i bilan u ish tutmagan e'di. Biroq Pavlusni Ota Xudo xushxabar aytishga yuborgan e'di – mana shu e'ng asosiy masala e'di. Chunki agar odamni boshqa odamlar nimadir qilishga yuborgan bo'lsa, buday odam qiyinchilik va qarshiliklarga ko'p ham chiday olmaydi. Xudo odamni yuborgan bo'lsa, unda Xudoning O'zi unga quvvat beradi va yordam beradi; shuning uchun Pavlus Xudo uning oldiga qo'ygan maqsadlarni Xudo quvvati bilan bajarar e'di. Shu bilan birga Pavlus boshqa odamlar oldida bosh e'gmasdi, ya'ni ularga o'z havoriyligini buysutdirmasdi. Chunki bu havoriylik odamlardan kelmagan, shuning uchun odamlar uni hukm qila olmasdi. U birinchi navbatda Xudoga itoak qilib, Unga bo'ysunardi va Xudoning yo'lida yurardi.
Shu erning o'zida Pavlus Xudo Ota Isoni o'likdan qayta tiriltirganini aytadi; bu shunchaki aytilgan so'zlar e'mas, balki bu Injil Xushxabarining markazi va mag'zidir. Agar xushxabarimiz markazida Iso xochda o'lib, qayta tirilgani bo'lmasa, demak bu Xudoning xushxabari bo'lmay qoladi; biz Xudo xushxabarini albatta aytishimiz kerak. U markaziy mavzu bo'lganligi uchun ham shayton unga qarshi chiqadi. Ko'pgina boshqa din vakillari aynan shu mavzuga, ya'ni Iso qayta tirilgani haqidagi xabarga qarshi chiqadilar. Demak Iso qayta tirilishi xushxabarning asosiy mavzusi e'kan; agar siz shu mavzu borasida to'g'ri savollar berib, shu savollarga Muqaddas Kitobdan javob izlasangiz, Injil Xushxabari nima e'kanligini yanada aniqroq bilib olishingiz mumkin.
1:2-oyat
“shuningdek, men bilan birga bo'lgan hamma birodarlar Galatiya o'lkasidagi Masih jamoatlariga salom yo'llaymiz.”
Galatiyaliklarga 1:1-5 oyatlari shu maktubning so'zboshidir; bu qismda odatda xat kimdan kimga yozilganligi, salomlar va ayrim mahal maktubning asosiy mavzusi aytib o'tiladi.
2-oyatda Pavlus bilan birga yana boshqa birodarlar borligini ko'ramiz. Ayrim paytlari Pavlus maktub so'zlarini o'zi e'mas, balki boshqa birodar yozgan bo'ladi, albatta hamma so'zlarni va fikrlarni Pavlusning o'zi aytib turgan bo'ladi. Yana boshqa paytlari e'sa uning oldidagi borodarlar ayrim voqealarga aniqlik kiritgan bo'lishi mumkin.
Demak, bu maktub Galatiya o'lkasidagi jamoatlarga yozilgan e'kan. Galatiya hozirgi zamondagi Turkiya davlati o'rnida bo'lgan, va Ankara shahri o'sha davrda Galatiyaning ham paytaxi bo'lgan. Xarita:
http://www.ccel.org/bible/phillips/CNM24-Gal.gif
E''tibor bersangiz bu maktub (ayrim boshqa maktublar singari) bitta jamoatga e'mas, balki bir nechta jamoatlarga yozilgan e'di. Ya'ni birinchi jamoat shu maktubni olib, o'zlari o'qib olishar, keyin e'sa odatda o'zlari uchun bir nusxa qilib ko'chirib olishar va keyingi jamoatga shu maktubni jo'natishardi. Bunday narsalarni Pavlus o'z maktublarini jo'natgan kishilar orqali aytar, ba'zi paytlari e'sa maktubning o'zida shu haqda yozar e'di (E'fesliklarga 6:20-21; Kolosaliklarga 4:16).
Pavlusning ko'pgina maktublari qandaydir jamoatdagi yolg'on ta'limotga qarshi yozilgan e'di. Shuning uchun o'sha vaqtdagi va jamoatdagi ahvolni o'rganib, unga Pavlus qanday javob berganini o'rganishimiz kerak; zero shu orqali Xudo Pavlusga bergan inoyat xabarini bilib olamiz. Bu maktublar odatda bir yoki bir-nechta muammoga javob tariqasida yozilgan bo'lib, ular qandaydir mavzu bo'yicha qo'llanma sifatida yozilmagan e'di. Shuning uchun bir maktubdan bir nechta fikr, boshqasidan yana bir-nechta fikr olib, Xudoning inoyat xabari nimadan iboratligini bilib olishimiz mumkin. Shu vaqtning o'zida oyatlarni kontekstdan yulib olish mumkin e'masligini aytish kerak. Masalan Muqaddas Kitobda shunday oyatbor: “Ahmoq o'z qalbida “Xudo yo'q” deb aytdi”. Agar biz shu oyatga asoslanib, Muqaddas Kitobda “Xudo yo'q” degan fikr aytilgan desak, biz bu oyatni kontekstdan yulib olgan bo'lamiz. Chunki bu erda bunday fikr Xudodan e'mas, balki ahmoq kishi yuragidan chiqqanligini ko'ramiz. Demak Kalomni o'qiganimizda kontekstga e''tibor berishimiz kerak.
Bugundan boshlab, bir birodarimiz yoki opamiz iltimosiga binoan, Galatiyaliklarga yozilgan maktubning talqinini yozib boraman. Masihiy muxlislarimizda savollar yoki izohlar bo'lsa menga e'lektron pochta orqali xat yozishingiz mumkin, yoki mana shu maqola tagida komment yozsangiz bo'ladi; yozgan kommentingiz o'sha zaxoti chiqmasa ham, men uni tez oradi olaman va unga javob yozaman. Xudo inoyati sizga yor bo'lsin!
Galatiyaliklarga yozilgan maktub talqini
Masihiy muallim talqini
Internetdagi sahifa: http://masihiymuallim.blogspot.com/
1-bob
1-oyat
Insonlar tomonidan e'mas, inson orqali ham e'mas, balki Iso Masih va Uni tiriltirgan Otamiz Xudo tomonidan havoriy qilib tayinlangan men – Pavlus,
Birinchi oyatda bu maktub mualiffi Pavlus e'kanligini bilib olamiz. Ayrim maktublarning muallfi Pavlus bo'lsada, u aytgan so'zlarni boshqa inson, ya'ni Pavlusning yordamchilari yozgan bo'lishi mumkin.
Bu oyatda u o'zining havoriy (apostol, ya'ni e'lchi) e'kanligini ta'kidlab o'tadi; uni insonlar havoriy deb nomlamagan, balki Iso Masih orqali Xudo Ota Pavlusni havoriy deb tayinlagan e'di. Nega Pavlus bu erda o'zini Xudo tomonidan havoriy deb tayinlanganligini ta'kidlab, himoya qilyapti? Qachonki masihiy Xudo inoyati haqidagi xushxabarni va'z qilsa, birinchi navbatda dushmanlar uning ta'limotiga hujum qiladi. Biroq ta'limot Xudoniki bo'lgani uchun ular unga qarshi tura olmaydilar. Bunga misol qilib Stefanni aytsak bo'ladi: u bilan ayrim yaxudiylar baxs qilishadi, “biroq uning so'zidagi hikmat va Ruhga qarshi turolmadilar” (Havoriylar 6:10). Keyin ikkinchi navbatda shu dushmanlar Pavlusning o'ziga hujum qiladilar. Ular uni haqiqiy havoriy e'mas deydilar, chunki u Quddusdagi havoriylar bilan yaqinmas va ular unga qo'l qo'yib duo qilishmagan deydilar. Bundan tashqari Pavlus haqida turli xil yolg'onlar va bo'htonlar aytishardi; bunga uning boshqa maktublarida yozgan so'zlari misol bo'la oladi.
Pavlusni boshqa odamlar yubormagan e'di, hamda insoniy tashkilot yoki inson buyrug'i bilan u ish tutmagan e'di. Biroq Pavlusni Ota Xudo xushxabar aytishga yuborgan e'di – mana shu e'ng asosiy masala e'di. Chunki agar odamni boshqa odamlar nimadir qilishga yuborgan bo'lsa, buday odam qiyinchilik va qarshiliklarga ko'p ham chiday olmaydi. Xudo odamni yuborgan bo'lsa, unda Xudoning O'zi unga quvvat beradi va yordam beradi; shuning uchun Pavlus Xudo uning oldiga qo'ygan maqsadlarni Xudo quvvati bilan bajarar e'di. Shu bilan birga Pavlus boshqa odamlar oldida bosh e'gmasdi, ya'ni ularga o'z havoriyligini buysutdirmasdi. Chunki bu havoriylik odamlardan kelmagan, shuning uchun odamlar uni hukm qila olmasdi. U birinchi navbatda Xudoga itoak qilib, Unga bo'ysunardi va Xudoning yo'lida yurardi.
Shu erning o'zida Pavlus Xudo Ota Isoni o'likdan qayta tiriltirganini aytadi; bu shunchaki aytilgan so'zlar e'mas, balki bu Injil Xushxabarining markazi va mag'zidir. Agar xushxabarimiz markazida Iso xochda o'lib, qayta tirilgani bo'lmasa, demak bu Xudoning xushxabari bo'lmay qoladi; biz Xudo xushxabarini albatta aytishimiz kerak. U markaziy mavzu bo'lganligi uchun ham shayton unga qarshi chiqadi. Ko'pgina boshqa din vakillari aynan shu mavzuga, ya'ni Iso qayta tirilgani haqidagi xabarga qarshi chiqadilar. Demak Iso qayta tirilishi xushxabarning asosiy mavzusi e'kan; agar siz shu mavzu borasida to'g'ri savollar berib, shu savollarga Muqaddas Kitobdan javob izlasangiz, Injil Xushxabari nima e'kanligini yanada aniqroq bilib olishingiz mumkin.
1:2-oyat
“shuningdek, men bilan birga bo'lgan hamma birodarlar Galatiya o'lkasidagi Masih jamoatlariga salom yo'llaymiz.”
Galatiyaliklarga 1:1-5 oyatlari shu maktubning so'zboshidir; bu qismda odatda xat kimdan kimga yozilganligi, salomlar va ayrim mahal maktubning asosiy mavzusi aytib o'tiladi.
2-oyatda Pavlus bilan birga yana boshqa birodarlar borligini ko'ramiz. Ayrim paytlari Pavlus maktub so'zlarini o'zi e'mas, balki boshqa birodar yozgan bo'ladi, albatta hamma so'zlarni va fikrlarni Pavlusning o'zi aytib turgan bo'ladi. Yana boshqa paytlari e'sa uning oldidagi borodarlar ayrim voqealarga aniqlik kiritgan bo'lishi mumkin.
Demak, bu maktub Galatiya o'lkasidagi jamoatlarga yozilgan e'kan. Galatiya hozirgi zamondagi Turkiya davlati o'rnida bo'lgan, va Ankara shahri o'sha davrda Galatiyaning ham paytaxi bo'lgan. Xarita:
http://www.ccel.org/bible/phillips/CNM24-Gal.gif
E''tibor bersangiz bu maktub (ayrim boshqa maktublar singari) bitta jamoatga e'mas, balki bir nechta jamoatlarga yozilgan e'di. Ya'ni birinchi jamoat shu maktubni olib, o'zlari o'qib olishar, keyin e'sa odatda o'zlari uchun bir nusxa qilib ko'chirib olishar va keyingi jamoatga shu maktubni jo'natishardi. Bunday narsalarni Pavlus o'z maktublarini jo'natgan kishilar orqali aytar, ba'zi paytlari e'sa maktubning o'zida shu haqda yozar e'di (E'fesliklarga 6:20-21; Kolosaliklarga 4:16).
Pavlusning ko'pgina maktublari qandaydir jamoatdagi yolg'on ta'limotga qarshi yozilgan e'di. Shuning uchun o'sha vaqtdagi va jamoatdagi ahvolni o'rganib, unga Pavlus qanday javob berganini o'rganishimiz kerak; zero shu orqali Xudo Pavlusga bergan inoyat xabarini bilib olamiz. Bu maktublar odatda bir yoki bir-nechta muammoga javob tariqasida yozilgan bo'lib, ular qandaydir mavzu bo'yicha qo'llanma sifatida yozilmagan e'di. Shuning uchun bir maktubdan bir nechta fikr, boshqasidan yana bir-nechta fikr olib, Xudoning inoyat xabari nimadan iboratligini bilib olishimiz mumkin. Shu vaqtning o'zida oyatlarni kontekstdan yulib olish mumkin e'masligini aytish kerak. Masalan Muqaddas Kitobda shunday oyatbor: “Ahmoq o'z qalbida “Xudo yo'q” deb aytdi”. Agar biz shu oyatga asoslanib, Muqaddas Kitobda “Xudo yo'q” degan fikr aytilgan desak, biz bu oyatni kontekstdan yulib olgan bo'lamiz. Chunki bu erda bunday fikr Xudodan e'mas, balki ahmoq kishi yuragidan chiqqanligini ko'ramiz. Demak Kalomni o'qiganimizda kontekstga e''tibor berishimiz kerak.
2008-11-14
Oxirzamon yaqinlashganini ko'rsatadigan belgi
Iso bir O'zi Zaytun tog'ida o'tirgan vaqtda, shogirdlari Uning yoniga kelib, so'rashdi: «Bizlarga ayt-chi, bu voqealar qachon yuz beradi? Sening kelishing va oxirzamon yaqinlashganini ko'rsatadigan belgi qanday bo'ladi?» (Matto 24:3).
Iso, Isroil xalqining Xudosi, O'z uyini tashlab ketganda shu makon ma'nan moxovli binoga aylanib qoldi. Chunki Iso tashlab ketgan har qanday narsa va kimsa ma'nan moxov bo'lib qoladi. Shuning uchun, Leviylar 14:45 oyatga yozilgan moxovlik haqidagi qonunga binoan, Iso bu binoning hech bir toshi (yoki g'ishti) boshqasi ustida qolmaydi, deb aytadi (Matto 24:2). Iso O'z xizmatini tog'lik ustida (baxtiyorlik tog'i) voizlik qilish bilan boshlagan e'di; shu bilan birga U xizmatini tog'lik ustida (Zaytun tog'ida) yakunlaydi.
Masih Isroilga Xudo shohligini taklif e'tdi, biroq ular Isoni ham, shohlikni ham rad e'tdilar. Buning oqibatida, Iso mana shu Matto 24-bobda aytganidek, butun dunyoda doimiy ravishda urushlar, qahatchiliklar, er qimirlashlar va hakazolar sodir bo'la boshladi; bu davr mana hozirgi kunga kelib 20 asrdan beri davom e'tib kelyapti.
Matto 24-bobining ko'pchiligi Isroilga qaratilib aytilgan; biroq ilk 14 oyat to'ppa-to'g'ri Jamoat Davri haqida bo'lib, bilvosita jamoat haqida aytilgan gaplardir. Shu oyatlardan uchtasiga biz e''tibor qarataylik:
1. “Aldovlar yoki yo'ldan ozdirish”: “Chunki talay kishilar Mening nomim bilan kelib: “Men Masih bo'laman”, – deb ko'plarni yo'ldan ozdiradi”. Shaytonning e'ng kuchli qurollaridan biri yolg'ondir. Yolg'onga javob e'sa Xudo Kalomini aniq bilishdir. Xudo Kalomini bilgan kishi e'sa Masihni va U xochda qilgan ishini aniq biladi.
2. “Sohta payog'ambarlar”: “Ko'pdan-ko'p soxta payg'ambarlar paydo bo'lib, ko'plarni yo'ldan uradi”. Agar aytilgan xabar (voizlik) “Iso Masih va Uning xochda mixlangani” haqida bo'lmasa, demak xabarni aytayotgan kishi “soxta payg'ambar” hisoblanadi.
3. “Injil Xushxabari”: “Xudo saltanati to'g'risidagi Injil Xushxabari hamma xalqlarga dalolat bo'lish uchun jahon bo'ylab targ'ib qilinadi va o'shandagina so'ng bo'ladi”. Soxta payg'ambarlar va yolg'on yo'llar bor bo'lishidan qat'iy nazar, mana shu oyatdagi bashoratga binoan, Xudo saltanati to'g'risidagi Injil xushxabari “hamma xalqlarga” aytiladi. Bu erda hamma odamlarga deyilmagan, balki “hamma xalqlarga” deyilgan. Bunga misol qilib, turli xil masihiylar televidenie orqali o'z dasturlarini ko'p mamlakatlarda ko'rsatib, Injilni targ'ib qilishganini aytsa bo'ladi.
“O'shandagina so'ng bo'ladi” degan ibora bizga shuni ma'lum qiladiki, hozirgi kunda Iso Masih xushxabari butun dunyo xalqlariga targ'ib qilinyapti va shu orqali Jamoat Davri yakunlay deb qolganini bilamiz.
Matto 24:15 oyatdan boshlab Buyuk Musibat davri haqida gapiriladi. Bu e'sa Iso Masihga tegishli jamoat Xudo oldiga ketishga tayyoralanishi kerak (1chi Salonikaliklarga 4:13-18), degan ma'noni bildiradi.
Iso, Isroil xalqining Xudosi, O'z uyini tashlab ketganda shu makon ma'nan moxovli binoga aylanib qoldi. Chunki Iso tashlab ketgan har qanday narsa va kimsa ma'nan moxov bo'lib qoladi. Shuning uchun, Leviylar 14:45 oyatga yozilgan moxovlik haqidagi qonunga binoan, Iso bu binoning hech bir toshi (yoki g'ishti) boshqasi ustida qolmaydi, deb aytadi (Matto 24:2). Iso O'z xizmatini tog'lik ustida (baxtiyorlik tog'i) voizlik qilish bilan boshlagan e'di; shu bilan birga U xizmatini tog'lik ustida (Zaytun tog'ida) yakunlaydi.
Masih Isroilga Xudo shohligini taklif e'tdi, biroq ular Isoni ham, shohlikni ham rad e'tdilar. Buning oqibatida, Iso mana shu Matto 24-bobda aytganidek, butun dunyoda doimiy ravishda urushlar, qahatchiliklar, er qimirlashlar va hakazolar sodir bo'la boshladi; bu davr mana hozirgi kunga kelib 20 asrdan beri davom e'tib kelyapti.
Matto 24-bobining ko'pchiligi Isroilga qaratilib aytilgan; biroq ilk 14 oyat to'ppa-to'g'ri Jamoat Davri haqida bo'lib, bilvosita jamoat haqida aytilgan gaplardir. Shu oyatlardan uchtasiga biz e''tibor qarataylik:
1. “Aldovlar yoki yo'ldan ozdirish”: “Chunki talay kishilar Mening nomim bilan kelib: “Men Masih bo'laman”, – deb ko'plarni yo'ldan ozdiradi”. Shaytonning e'ng kuchli qurollaridan biri yolg'ondir. Yolg'onga javob e'sa Xudo Kalomini aniq bilishdir. Xudo Kalomini bilgan kishi e'sa Masihni va U xochda qilgan ishini aniq biladi.
2. “Sohta payog'ambarlar”: “Ko'pdan-ko'p soxta payg'ambarlar paydo bo'lib, ko'plarni yo'ldan uradi”. Agar aytilgan xabar (voizlik) “Iso Masih va Uning xochda mixlangani” haqida bo'lmasa, demak xabarni aytayotgan kishi “soxta payg'ambar” hisoblanadi.
3. “Injil Xushxabari”: “Xudo saltanati to'g'risidagi Injil Xushxabari hamma xalqlarga dalolat bo'lish uchun jahon bo'ylab targ'ib qilinadi va o'shandagina so'ng bo'ladi”. Soxta payg'ambarlar va yolg'on yo'llar bor bo'lishidan qat'iy nazar, mana shu oyatdagi bashoratga binoan, Xudo saltanati to'g'risidagi Injil xushxabari “hamma xalqlarga” aytiladi. Bu erda hamma odamlarga deyilmagan, balki “hamma xalqlarga” deyilgan. Bunga misol qilib, turli xil masihiylar televidenie orqali o'z dasturlarini ko'p mamlakatlarda ko'rsatib, Injilni targ'ib qilishganini aytsa bo'ladi.
“O'shandagina so'ng bo'ladi” degan ibora bizga shuni ma'lum qiladiki, hozirgi kunda Iso Masih xushxabari butun dunyo xalqlariga targ'ib qilinyapti va shu orqali Jamoat Davri yakunlay deb qolganini bilamiz.
Matto 24:15 oyatdan boshlab Buyuk Musibat davri haqida gapiriladi. Bu e'sa Iso Masihga tegishli jamoat Xudo oldiga ketishga tayyoralanishi kerak (1chi Salonikaliklarga 4:13-18), degan ma'noni bildiradi.
2008-10-18
Masih inoyati
“Hayronman, sizlar qanchalik tez Masihning inoyatli da'vatidan yuz o'girib, boshqa bir «Injil»ga sajda qildingizlar! Aslida boshqa Injil yo'q. Faqat ba'zilar sizlarni chalg'itib, Masih Xushxabarini buzib ko'rsatishni xohlaydilar.” (Galatiyaliklarga 1:6-7).
Xudo odamzodga O'z muhabbati bilan Xushxabarni berdi va odam jumbog'iga shu orqali echim berdi. Shayton e'sa bunga qarama-qarshi ravishda, odamning gunohkor tabiati va mag'rurligiga Xushxabarni moslashtirib, uni buzadi; hamda odam fosiqligiga to'g'rilab Xushxabarni dinga aylantiradi.
Iso Masih Xushxabari insonni o'limga mahkum qiladi va shunday qilib odamni va uning dinlarini tugatadi, shundan keyin e'sa insoniy tabiatdan e'mas, balki ruhdan tug'ilgan “yangi odamni” bunyod qiladi. Insonning Xudoga xizmat qilolmasligi, manzur bo'lolmasligi va itoat qilolmasligi Qonun ostida namoyon bo'ldi. Shuning uchun hozirgi inoyat kunida shaytonning maqsadi inson dini bilan Ruh dinini birlashtirishdir. Biroq bunday birlashma sodir bo'la olmasligi va uning naqadar nopokligi Galatiyaliklarga yozilgan maktubda ochiq-oydin yozilgan.
Masih bu dunyodan Unga tegishli odamlarni olish uchun O'zini gunoh uchun qurbonlik sifatida topshirdi (Galatiyaliklarga 1:4). Isoning xochida odamning o'zi, uning dini va bu dunyo tizimi mahkum bo'lgan. Shuning uchun, tabiiy tug'ilish orqali dunyoga kelgan insonning Xudoga din orqali manzur bo'lishi uchun qilgan har qanday harakati isyondir; bu e'sa odamning e'ng katta gunohidir. Aslida, odamning qilgan harakatlari mana shu “yovuz dunyoning” kuchi, e'nergiyasidir, Masih e'sa bizni aynan shunday dunyodan qutqarib chiqadi.
Pavlus Galatiyadagi masihiylar jamoatlarining asoschisi e'di; biroq Rabbimiz uni boshqa joylarga xizmat qilish uchun olib ketganidan keyin, ayrim sohta o'qituvchilar shu jamoatlarga suqulib kirib, havoriy Pavlusning ta'limoti va shaxsiga qarshi gaplar gapira boshlashadi. Buning uchun bu sohta o'qituvchilar “ishlar” xushxabarini tarqata boshladilar.
Galatiyaliklarga yozgan maktubida Pavlus xat boshida ularga yaxshi va maqtov so'zlarini yozmagan, lekin boshqalarga yozgan maktublarda odatda Pavlus shunday maqtov so'zlarini yozar e'di. Bu maktub boshida e'sa u qattiq hayron qolganini aytadi. Rabbimizni qabul qilgan, Pavlus orqali imonga kelgan bu odamlar qanday qilib juda tez orada buzuq xushxabarga berilib ketgan bo'lsa? Shuni aytish kerakki, Xushxabarni rad e'tish shaytonning maqsadiga kirmaydi, chunki u bunday qila olmaydi, shuning uchun u Xushxabarni buzishga harakat qiladi.
Isoning xochda qilgan ishini tan olmaydigan har qanday xabar, ochiq va oydin qilib aytganda, “boshqa xushxabardir”; aniqroq qilib aytsak “boshqa xushxabar” yo'q, chunki bunday buzuq xushxabar hech kimga yordam bera olmaydi. Iso Masih va Uning xochda qilgan ishi haqidagi Xushxabardan tashqari hamma boshqa xabarlar “Masih Xushxabarining” buzulgan shaklidir. Shuni aniqliq bilan aytamizki, bunday “buzuq xushxabar” hech kimni qutqarmaydi, shifo bermaydi, ozod qilmaydi va hech qanday ijobiy natijalarni bermaydi. Aslida, bunday xushxabar insonni qullikka va yolg'onga yanada chuqurroq botiradi. Buzuq xushxabarda qutqarilish yo'q; buzuq xushxabarda kuch-qudrat yo'q; buzuq xushxabarda najot olish yo'qdir! Buzuq xushxabarda bor bo'lgan birdan-bir narsa kulfatdir, shuning uchun havoriy “Faqat ba'zilar sizlarni chalg'itmoqchi,” deydi. Bunday chalg'itish chindan ham katta kulfatga etaklaydi.
Mening fikrimcha, reformatsiya davridan to hozirgi kungacha bo'lgan vaqtda masihiylar jamoatining ruhiy ahvoli ancha achinarlidir. Albatta, ayrim jamoatlar ilgarigilariga qaraganda juda boy va badavlat bo'lishi mumkin, hamda ular qatorida ko'proq odamlar bor bo'lishi mumkin; biroq Iso aytganidek: “Sen: „Boyman, boyib ketdim, hech narsadan kam-ko'stim yo'q”, – deysan-u, ammo ayanchli, achinarli, qashshoq, ko'r va yalang'och e'kanligingni bilmaysan!” (Vahiy 3:17).
Agar qandaydir xabar o'zini Injil Xushxabari deb aytsayu, lekin uning asosida faqatgina Iso xochi ta'limoti yotmasa, unda bunday xabar “buzuq xushxabardir”. Dunyoda e'sa bunday “xushxabarlar” juda ko'payib ketgan.
Yigirmanchi asrning oxirlarida “oxirgi yomg'ir” deb ataladigan Muqaddas Ruhning yog'ishi boshlangan e'di. “Ilk yomg'ir” e'sa ilk masihiylar jamoati davrida sodir bo'lgan e'di, bu haqda Havoriylar faoliyati kitobida yozilgan. Bu ikkala yomg'ir haqida Yo'e'l payg'ambar karomat qilgan e'di (Yo'e'l 2:23). Deyarli hamma masihiy mazhablari bu oxirgi yomg'irni tan olmaydi. Buning natijasida, ularning ayrimlari Muqaddas Ruhsiz Iso xochi ta'limotini o'qitishga harakat qildilar, biroq bu bilan ular “buzuq xushxabarni” e''lon qilyapgan e'dilar, Rabbimiz e'sa buni hech qachon qabul qilmaydi. Natijada ular e'ndilikda, xochni ham Muqaddas Ruhni ham targ'ib qilmaydilar.
Mana shu oxirgi yomg'ir natijasida paydo bo'lgan “to'liq Xushxabar” jamoatlari e'sa xochni e''lon qilmasdan, faqat Muqaddas Ruh haqida va'z qilishga harakat qildilar. Bundan oldinga usul etarli bo'lmaganligi kabi, bu usul ham etarli e'mas e'di. E'ndilikda e'sa, ko'pchilik to'liq Xushxabar jamoatlari xochni ham, Muqaddas Ruhni ham va'z qilmayaptilar. Iso Masih xochi xabari va Muqaddas Ruh shunchalik bir-biri bilan birlashib ketganki, ular ikkalasini ajratishning iloji umuman yo'q (Vahiy 5:6; Yuhanno 7:37-39).
Yuqorida aytilgan vaziyatning yomon tomoni shuki, ayrim istisnolarni e''tiborga olmasa, deyarli barcha jamoatlardagi aytilgan xabarlar “buzuq xushxabar”ni tashkil qiladi. Iso bu haqda bashorat qilgan e'di: “Biroq Inson O'g'li kelganida, er yuzida imon toparmikin?” (Luqo 18:8). Yunon tilidagi matnda “imon” so'zi oldida aniq artikl bor bo'lib, bu najot beruvchi yagona imon yoki ishonchga ishora qiladi. Iso bu erda aytgan imon, havoriy Pavlus 2-Korinfliklarga 13:5-oyatda yozgan imon bilan bir xildir. Bu ishonch xoch xabari bilan chambarchas bog'liqdir.
Hamma odam o'ziga shunday savol berishi kerak:
Men o'sha “imon”damanmi yoki men “boshqa xushxabarni” qabul qildimmi?
Xudo odamzodga O'z muhabbati bilan Xushxabarni berdi va odam jumbog'iga shu orqali echim berdi. Shayton e'sa bunga qarama-qarshi ravishda, odamning gunohkor tabiati va mag'rurligiga Xushxabarni moslashtirib, uni buzadi; hamda odam fosiqligiga to'g'rilab Xushxabarni dinga aylantiradi.
Iso Masih Xushxabari insonni o'limga mahkum qiladi va shunday qilib odamni va uning dinlarini tugatadi, shundan keyin e'sa insoniy tabiatdan e'mas, balki ruhdan tug'ilgan “yangi odamni” bunyod qiladi. Insonning Xudoga xizmat qilolmasligi, manzur bo'lolmasligi va itoat qilolmasligi Qonun ostida namoyon bo'ldi. Shuning uchun hozirgi inoyat kunida shaytonning maqsadi inson dini bilan Ruh dinini birlashtirishdir. Biroq bunday birlashma sodir bo'la olmasligi va uning naqadar nopokligi Galatiyaliklarga yozilgan maktubda ochiq-oydin yozilgan.
Masih bu dunyodan Unga tegishli odamlarni olish uchun O'zini gunoh uchun qurbonlik sifatida topshirdi (Galatiyaliklarga 1:4). Isoning xochida odamning o'zi, uning dini va bu dunyo tizimi mahkum bo'lgan. Shuning uchun, tabiiy tug'ilish orqali dunyoga kelgan insonning Xudoga din orqali manzur bo'lishi uchun qilgan har qanday harakati isyondir; bu e'sa odamning e'ng katta gunohidir. Aslida, odamning qilgan harakatlari mana shu “yovuz dunyoning” kuchi, e'nergiyasidir, Masih e'sa bizni aynan shunday dunyodan qutqarib chiqadi.
Pavlus Galatiyadagi masihiylar jamoatlarining asoschisi e'di; biroq Rabbimiz uni boshqa joylarga xizmat qilish uchun olib ketganidan keyin, ayrim sohta o'qituvchilar shu jamoatlarga suqulib kirib, havoriy Pavlusning ta'limoti va shaxsiga qarshi gaplar gapira boshlashadi. Buning uchun bu sohta o'qituvchilar “ishlar” xushxabarini tarqata boshladilar.
Galatiyaliklarga yozgan maktubida Pavlus xat boshida ularga yaxshi va maqtov so'zlarini yozmagan, lekin boshqalarga yozgan maktublarda odatda Pavlus shunday maqtov so'zlarini yozar e'di. Bu maktub boshida e'sa u qattiq hayron qolganini aytadi. Rabbimizni qabul qilgan, Pavlus orqali imonga kelgan bu odamlar qanday qilib juda tez orada buzuq xushxabarga berilib ketgan bo'lsa? Shuni aytish kerakki, Xushxabarni rad e'tish shaytonning maqsadiga kirmaydi, chunki u bunday qila olmaydi, shuning uchun u Xushxabarni buzishga harakat qiladi.
Isoning xochda qilgan ishini tan olmaydigan har qanday xabar, ochiq va oydin qilib aytganda, “boshqa xushxabardir”; aniqroq qilib aytsak “boshqa xushxabar” yo'q, chunki bunday buzuq xushxabar hech kimga yordam bera olmaydi. Iso Masih va Uning xochda qilgan ishi haqidagi Xushxabardan tashqari hamma boshqa xabarlar “Masih Xushxabarining” buzulgan shaklidir. Shuni aniqliq bilan aytamizki, bunday “buzuq xushxabar” hech kimni qutqarmaydi, shifo bermaydi, ozod qilmaydi va hech qanday ijobiy natijalarni bermaydi. Aslida, bunday xushxabar insonni qullikka va yolg'onga yanada chuqurroq botiradi. Buzuq xushxabarda qutqarilish yo'q; buzuq xushxabarda kuch-qudrat yo'q; buzuq xushxabarda najot olish yo'qdir! Buzuq xushxabarda bor bo'lgan birdan-bir narsa kulfatdir, shuning uchun havoriy “Faqat ba'zilar sizlarni chalg'itmoqchi,” deydi. Bunday chalg'itish chindan ham katta kulfatga etaklaydi.
Mening fikrimcha, reformatsiya davridan to hozirgi kungacha bo'lgan vaqtda masihiylar jamoatining ruhiy ahvoli ancha achinarlidir. Albatta, ayrim jamoatlar ilgarigilariga qaraganda juda boy va badavlat bo'lishi mumkin, hamda ular qatorida ko'proq odamlar bor bo'lishi mumkin; biroq Iso aytganidek: “Sen: „Boyman, boyib ketdim, hech narsadan kam-ko'stim yo'q”, – deysan-u, ammo ayanchli, achinarli, qashshoq, ko'r va yalang'och e'kanligingni bilmaysan!” (Vahiy 3:17).
Agar qandaydir xabar o'zini Injil Xushxabari deb aytsayu, lekin uning asosida faqatgina Iso xochi ta'limoti yotmasa, unda bunday xabar “buzuq xushxabardir”. Dunyoda e'sa bunday “xushxabarlar” juda ko'payib ketgan.
Yigirmanchi asrning oxirlarida “oxirgi yomg'ir” deb ataladigan Muqaddas Ruhning yog'ishi boshlangan e'di. “Ilk yomg'ir” e'sa ilk masihiylar jamoati davrida sodir bo'lgan e'di, bu haqda Havoriylar faoliyati kitobida yozilgan. Bu ikkala yomg'ir haqida Yo'e'l payg'ambar karomat qilgan e'di (Yo'e'l 2:23). Deyarli hamma masihiy mazhablari bu oxirgi yomg'irni tan olmaydi. Buning natijasida, ularning ayrimlari Muqaddas Ruhsiz Iso xochi ta'limotini o'qitishga harakat qildilar, biroq bu bilan ular “buzuq xushxabarni” e''lon qilyapgan e'dilar, Rabbimiz e'sa buni hech qachon qabul qilmaydi. Natijada ular e'ndilikda, xochni ham Muqaddas Ruhni ham targ'ib qilmaydilar.
Mana shu oxirgi yomg'ir natijasida paydo bo'lgan “to'liq Xushxabar” jamoatlari e'sa xochni e''lon qilmasdan, faqat Muqaddas Ruh haqida va'z qilishga harakat qildilar. Bundan oldinga usul etarli bo'lmaganligi kabi, bu usul ham etarli e'mas e'di. E'ndilikda e'sa, ko'pchilik to'liq Xushxabar jamoatlari xochni ham, Muqaddas Ruhni ham va'z qilmayaptilar. Iso Masih xochi xabari va Muqaddas Ruh shunchalik bir-biri bilan birlashib ketganki, ular ikkalasini ajratishning iloji umuman yo'q (Vahiy 5:6; Yuhanno 7:37-39).
Yuqorida aytilgan vaziyatning yomon tomoni shuki, ayrim istisnolarni e''tiborga olmasa, deyarli barcha jamoatlardagi aytilgan xabarlar “buzuq xushxabar”ni tashkil qiladi. Iso bu haqda bashorat qilgan e'di: “Biroq Inson O'g'li kelganida, er yuzida imon toparmikin?” (Luqo 18:8). Yunon tilidagi matnda “imon” so'zi oldida aniq artikl bor bo'lib, bu najot beruvchi yagona imon yoki ishonchga ishora qiladi. Iso bu erda aytgan imon, havoriy Pavlus 2-Korinfliklarga 13:5-oyatda yozgan imon bilan bir xildir. Bu ishonch xoch xabari bilan chambarchas bog'liqdir.
Hamma odam o'ziga shunday savol berishi kerak:
Men o'sha “imon”damanmi yoki men “boshqa xushxabarni” qabul qildimmi?
2008-10-04
Xudo Kalomini buzganlar holiga voy!
“E'y ulamoyu farziylar, munofiqlar! Osmon Shohligini insonlarga bekitib qo'yganingiz uchun holingizga voy! O'zlaringiz ham unga kirmayapsizlar, kirmoqchi bo'lganlarga ham yo'l qo'ymayapsizlar. Hoy ilonlar, zaharli ilon zotlari-ey! Jahannam jazosidan qanday qilib qutularkansizlar?” (Matto 23:13, 33).
Bu bobda biz ko'rayapgan Iso xozirgi kun jamoatlarida aytilgan yoki zamona zaylida aytilgan Iso e'mas. Chunki bu bobdagi Iso o'sha kundagi va'zxonlarga qaratib sakkiz marta “holingizga voy” deb aytadi. Juda dahshatli so'zlar bilan ularni jahannamga mahkum qildi.
Birinchi o'n ikkita oyatlarda Iso O'z shogirdlari va xaloyiqqa qarab gapiradi; qolgan oyatlarda e'sa U ulamolar va farziylarga qaratib gapiradi, qaysikim Isroilning o'sha davrdagi diniy rahbarlar e'di.
Ular “Muso minbarida o'tiribdilar” degani, ular Muqaddas Kitobning rasmiy qo'riqchilari va o'qituvchilari degani e'di. Lekin buning o'rniga ular Xudo Shohligini yopib qo'yib, uning kalitini, ya'ni Muqaddas Kitobni olib qo'ygan e'dilar, holbuki ular oddiy xalqqa Muqaddas Kitobni bermasdan, o'z urf-odatlari bilan uni bekor qilishgan e'di.
Hozirgi kunda Muqaddas Kitob hujum ostida, ilgarigi bunchalik qattiq hujum bo'lmagan. E'ndi (ayniqsa g'arbiy mamlakatlarda) Kitobni ustidan kulibgina qolmay, balki odamlar uni buzishga harakat qilishyapti. Ko'plab tarjima deb atalmish kitoblar chop e'tilyapti, biroq ular aslida Kalomni Xudo atganday e'mas, balki matnni istaganlaricha ifodalab, o'z fikrlari bilan yozyaptilar. Buning natijasida ko'pgina imonlilar (agar ularni umuman imonli, deb aytolsak) Xudo Kalomida aslida nima yozilganini deyarli bilishmaydi.
Xudo Kalomini buzyapgan odamlarga qaratib “ilonlar”, “munofiqlar yoki ikki-yuzlamachilar” va “qora ilon” deyish mos bo'larmikan?
Shu bobning o'ttiz ettinchi oyatida yozilgan so'zlar qanchalik hiss-tuyg'ulidir! Isroil Xudosi O'z ma'badida turibdi. U birdaniga mana shu ko'r va nopok munofiqlardan yuzini o'giradi. Uning yuzi va ko'zlarida yonib turgan gunohsiz g'azab birdaniga hasrat va shafqatga aylanadi. Shunda U qo'llarini yonga cho'zib, Uning to'g'risida cho'zilib yotgan shaharga qaraydi va “O, Quddus, Quddus! .. Men ham sening bolalaringni necha bor shunday to'plamoqchi bo'ldim,” deb xitob qiladi.
Keyin yana bir bor farziylarga qaratib, “Mana, sizning uy-joyingiz huvillab qoladi” deydi-yu, shu bilan ma'baddan chiqib ketadi.
Odamlar ma'baddan oddiy bir odam chiqib ketganini ko'rdilar, lekin farishtalar shuhratli Xudoni va Xudo shuhratini ma'abaddan chiqib ketganini ko'rdilar. Xudo shuhrati Sulaymon ma'badi ichida bo'lar e'di; lekin ikkinchi ma'abdda shuhratli Xudoning O'zi ma'badda yashar e'di, bu haqda Haggay payg'ambar bashorat qilgan e'di!
Siz-chi, siz nimani tanlaysiz? Xudo Kalomini buzasizmi yoki uni Xudo aytganiday qabul qilib, o'qiysizmi?
O'zingiz qaror qiling, lekin men Xudo bergan Muqaddas Kitobga ishonaman va u erda yozilgan narsalar asosida yashayman, bunda Xudo menga quvvat beryapti, shuning uchun Xudoga hamdu-sanolar bo'lsin!
Bu bobda biz ko'rayapgan Iso xozirgi kun jamoatlarida aytilgan yoki zamona zaylida aytilgan Iso e'mas. Chunki bu bobdagi Iso o'sha kundagi va'zxonlarga qaratib sakkiz marta “holingizga voy” deb aytadi. Juda dahshatli so'zlar bilan ularni jahannamga mahkum qildi.
Birinchi o'n ikkita oyatlarda Iso O'z shogirdlari va xaloyiqqa qarab gapiradi; qolgan oyatlarda e'sa U ulamolar va farziylarga qaratib gapiradi, qaysikim Isroilning o'sha davrdagi diniy rahbarlar e'di.
Ular “Muso minbarida o'tiribdilar” degani, ular Muqaddas Kitobning rasmiy qo'riqchilari va o'qituvchilari degani e'di. Lekin buning o'rniga ular Xudo Shohligini yopib qo'yib, uning kalitini, ya'ni Muqaddas Kitobni olib qo'ygan e'dilar, holbuki ular oddiy xalqqa Muqaddas Kitobni bermasdan, o'z urf-odatlari bilan uni bekor qilishgan e'di.
Hozirgi kunda Muqaddas Kitob hujum ostida, ilgarigi bunchalik qattiq hujum bo'lmagan. E'ndi (ayniqsa g'arbiy mamlakatlarda) Kitobni ustidan kulibgina qolmay, balki odamlar uni buzishga harakat qilishyapti. Ko'plab tarjima deb atalmish kitoblar chop e'tilyapti, biroq ular aslida Kalomni Xudo atganday e'mas, balki matnni istaganlaricha ifodalab, o'z fikrlari bilan yozyaptilar. Buning natijasida ko'pgina imonlilar (agar ularni umuman imonli, deb aytolsak) Xudo Kalomida aslida nima yozilganini deyarli bilishmaydi.
Xudo Kalomini buzyapgan odamlarga qaratib “ilonlar”, “munofiqlar yoki ikki-yuzlamachilar” va “qora ilon” deyish mos bo'larmikan?
Shu bobning o'ttiz ettinchi oyatida yozilgan so'zlar qanchalik hiss-tuyg'ulidir! Isroil Xudosi O'z ma'badida turibdi. U birdaniga mana shu ko'r va nopok munofiqlardan yuzini o'giradi. Uning yuzi va ko'zlarida yonib turgan gunohsiz g'azab birdaniga hasrat va shafqatga aylanadi. Shunda U qo'llarini yonga cho'zib, Uning to'g'risida cho'zilib yotgan shaharga qaraydi va “O, Quddus, Quddus! .. Men ham sening bolalaringni necha bor shunday to'plamoqchi bo'ldim,” deb xitob qiladi.
Keyin yana bir bor farziylarga qaratib, “Mana, sizning uy-joyingiz huvillab qoladi” deydi-yu, shu bilan ma'baddan chiqib ketadi.
Odamlar ma'baddan oddiy bir odam chiqib ketganini ko'rdilar, lekin farishtalar shuhratli Xudoni va Xudo shuhratini ma'abaddan chiqib ketganini ko'rdilar. Xudo shuhrati Sulaymon ma'badi ichida bo'lar e'di; lekin ikkinchi ma'abdda shuhratli Xudoning O'zi ma'badda yashar e'di, bu haqda Haggay payg'ambar bashorat qilgan e'di!
Siz-chi, siz nimani tanlaysiz? Xudo Kalomini buzasizmi yoki uni Xudo aytganiday qabul qilib, o'qiysizmi?
O'zingiz qaror qiling, lekin men Xudo bergan Muqaddas Kitobga ishonaman va u erda yozilgan narsalar asosida yashayman, bunda Xudo menga quvvat beryapti, shuning uchun Xudoga hamdu-sanolar bo'lsin!
2008-09-05
Odobli odam Xudo shoxligiga kiroladimi?
“Shu mahal bir kishi Isoning yoniga kelib:
– Valine'mat Ustozim! Abadiy hayot nasib bo'lishi uchun qanday savobli ish qilmog'im lozim? – deb so'radi. Iso unga dedi:
– Nega sen Mendan savobli ish haqida so'rayapsan? Birgina Xudodan boshqa hech kim savob e'gasi e'mas. Agar boqiy hayotga e'rishmoq istasang, ilohiy amrlarga rioya qil.” (Matto 19:16-17).
Buning iloji yo'qligini bilsa ham, nega Iso mana shu boyvachcha yigitga ilohiy amrlarga rioya qil, deb aytdi e'kan?
Uchta xushxabarchilar yozganlaridan shu narsalarni xulosa qilsak bo'ladi: bu yigit yosh e'di, to'ralardan, boy, kudratli, iltifotli, ta'lim olgan va dindor e'di. Odamlardan ko'pi uni juda baxtli deb aytishgan bo'lar e'di; shunda ham u Qonunni amrlarini bajarganman desa-da, “hayotga” e'ga e'masligini bilar e'di. U hayotga e'ga bo'lmoqchi bo'ladi va buning uchun u nima qilish kerakligini so'raydi.
Iso unga yuqorida yozilgandek javob berishiga ikkita sabab bor:
Birinchidan, Masih birinchi Ahd ostida erga kelib, sunnat axliga xizmat qilyapgani sababli shu yigitga Qonunga butunlay itoatkorlik qilish e'vaziga abadiy hayot mukofot qilinadi, deb javob beradi.
Ikkinchidan, Rabbimiz uni gapga solib, u aytayotgan gaplar qanchalik ahmoqona va xomtamalik e'kanligini ko'rsatadi.
Bu yosh to'ra hamma amrlarni mukammallik bilan bajardim, deb ta'kidladi. Biroq shunda unga nimadir etishmayotgan e'di. Ruhan bu yigit ko'r e'di.
Iso unga amrlarga rioya qilgin, deganda, uning kulguli javob berib, “qaysilariga?” deydi.
Iso sabr qilib, unga bir nechta amrlarni aytadi; bu manbadan abadiy hayotga e'rishish uchun amrlarning hammasini har doim bajarish kerak e'di, biroq buning iloji yo'q e'di!
Bundan keyin Iso bu yigitning asosiy muammosi haqida so'zlaydi, uning muammosi pul e'di. Rabbimiz unga hamma narsalaringni sotib yubor va “kel, Mening ortimdan e'rgash”, deb aytadi.
Muqaddas Kitob shunda nima bo'lganini yaqqol ko'rsatadi: “Yigit bu so'zlarni e'shitib, qayg'u ichida u erdan chiqib ketdi. Chunki uning pul-dunyosi ko'p e'di” (Matto 19:22).
Ularning suhbatini e'shitgan shogirdlar juda taajublanadilar, chunki shu boyvachcha kabi juda ahloqli odam Xudo shoxligiga kira olmaydi, degan so'zlarni ular e'shitdi. Odamda hech qanday yaxshi narsa yo'qligini ular tushunmas e'dilar, hamda 13 Zabur sanosida yozilgan narsalarni e'sdan chiqargandilar.
Bu erda haq Hukmdor aytishicha odamning, qanchalik u ziyoli va odobli bo'lmasin, Xudo shoxligiga kirishiga imkon yo'q. Inson o'z tana rangini o'zgartira olmaydi, qoplon ham dog'larini o'zgartira olmayd, chunki u tashqi tomondan ko'rsatadigan narsalar uning tabiatida mavjuddir. Biroq Xudo buning imkonini topa oladi, zero U hamma narsaga qodirdir. Nimanidir bajarish orqali e'risha olish mumkin bo'lmasa, shuni in'om yoki sovg'a sifatida qabul qilsa bo'ladi; Xudoning in'omi e'sa abadiy hayotdir (Rimliklarga 6:23).
Odamning ahvoli (hato odobli odamniki) xochda bo'lgan ishga sabab bo'lgandir!
– Valine'mat Ustozim! Abadiy hayot nasib bo'lishi uchun qanday savobli ish qilmog'im lozim? – deb so'radi. Iso unga dedi:
– Nega sen Mendan savobli ish haqida so'rayapsan? Birgina Xudodan boshqa hech kim savob e'gasi e'mas. Agar boqiy hayotga e'rishmoq istasang, ilohiy amrlarga rioya qil.” (Matto 19:16-17).
Buning iloji yo'qligini bilsa ham, nega Iso mana shu boyvachcha yigitga ilohiy amrlarga rioya qil, deb aytdi e'kan?
Uchta xushxabarchilar yozganlaridan shu narsalarni xulosa qilsak bo'ladi: bu yigit yosh e'di, to'ralardan, boy, kudratli, iltifotli, ta'lim olgan va dindor e'di. Odamlardan ko'pi uni juda baxtli deb aytishgan bo'lar e'di; shunda ham u Qonunni amrlarini bajarganman desa-da, “hayotga” e'ga e'masligini bilar e'di. U hayotga e'ga bo'lmoqchi bo'ladi va buning uchun u nima qilish kerakligini so'raydi.
Iso unga yuqorida yozilgandek javob berishiga ikkita sabab bor:
Birinchidan, Masih birinchi Ahd ostida erga kelib, sunnat axliga xizmat qilyapgani sababli shu yigitga Qonunga butunlay itoatkorlik qilish e'vaziga abadiy hayot mukofot qilinadi, deb javob beradi.
Ikkinchidan, Rabbimiz uni gapga solib, u aytayotgan gaplar qanchalik ahmoqona va xomtamalik e'kanligini ko'rsatadi.
Bu yosh to'ra hamma amrlarni mukammallik bilan bajardim, deb ta'kidladi. Biroq shunda unga nimadir etishmayotgan e'di. Ruhan bu yigit ko'r e'di.
Iso unga amrlarga rioya qilgin, deganda, uning kulguli javob berib, “qaysilariga?” deydi.
Iso sabr qilib, unga bir nechta amrlarni aytadi; bu manbadan abadiy hayotga e'rishish uchun amrlarning hammasini har doim bajarish kerak e'di, biroq buning iloji yo'q e'di!
Bundan keyin Iso bu yigitning asosiy muammosi haqida so'zlaydi, uning muammosi pul e'di. Rabbimiz unga hamma narsalaringni sotib yubor va “kel, Mening ortimdan e'rgash”, deb aytadi.
Muqaddas Kitob shunda nima bo'lganini yaqqol ko'rsatadi: “Yigit bu so'zlarni e'shitib, qayg'u ichida u erdan chiqib ketdi. Chunki uning pul-dunyosi ko'p e'di” (Matto 19:22).
Ularning suhbatini e'shitgan shogirdlar juda taajublanadilar, chunki shu boyvachcha kabi juda ahloqli odam Xudo shoxligiga kira olmaydi, degan so'zlarni ular e'shitdi. Odamda hech qanday yaxshi narsa yo'qligini ular tushunmas e'dilar, hamda 13 Zabur sanosida yozilgan narsalarni e'sdan chiqargandilar.
Bu erda haq Hukmdor aytishicha odamning, qanchalik u ziyoli va odobli bo'lmasin, Xudo shoxligiga kirishiga imkon yo'q. Inson o'z tana rangini o'zgartira olmaydi, qoplon ham dog'larini o'zgartira olmayd, chunki u tashqi tomondan ko'rsatadigan narsalar uning tabiatida mavjuddir. Biroq Xudo buning imkonini topa oladi, zero U hamma narsaga qodirdir. Nimanidir bajarish orqali e'risha olish mumkin bo'lmasa, shuni in'om yoki sovg'a sifatida qabul qilsa bo'ladi; Xudoning in'omi e'sa abadiy hayotdir (Rimliklarga 6:23).
Odamning ahvoli (hato odobli odamniki) xochda bo'lgan ishga sabab bo'lgandir!
2008-08-31
Oxirgi zamon alomatlari
2 Timo'tiy 3:1-5
“Shuni bilginki, oxirgi kunlarda og'ir vaqtlar keladi. U paytda odamlar nafs bandasi, pulparast, maqtanchoq, kibrli, kofir, ota-onaga itoatsiz, nonko'r, xudobexabar, shafqatsiz, murosasiz, g'iybatchi, nafsini tiya olmaydigan, insonlik va yaxshilik dushmani, xoin, bemulohaza, mag'rur bo'ladilar. Xudodan ko'ra aysh-ishratni ko'proq sevadilar. O'zlarini xudojo'y ko'rsatib, ilohiy qudratni e'sa inkor e'tadilar. Bunday odamlardan uzoqlash.”
Muqaddas Kitobga murojaat qilsak, oxirgi zamonlarda nima sodir bo'lishini bilib olamiz. Iso osmonga ko'tirilganidan keyin, O'z shogirdlariga Muqaddas Ruhni yuboradi. Ular Ruhni qabul qilgan kuni Butrus oxirgi zamon kelganini aytadi (Havoriylar faoliyati 2:17). O'sha paytdan hozirgacha biz oxirgi zamonlarda yashayapmiz. Lekin oxirgi kunlarda yanada ko'p alomatlar yoki belgilar paydo bo'lyapti va vaziyat yanada yomonlashib boryapti.
Albatta, ikkinchi jahon urushidan keyin Isroil davlati yana tuzulib, yaxudiylar Isroil eriga qata boshlashi e'ng katta alomatlardan biridir. Yana boshqa alomatlardan biri bilim oshishidir – masalan, hozirgi kunda kompyuterlar murakkab bo'lib boryapti va katta tezlik bilan odamga axborot berib, ko'pgina operatsiyalarni bajara oladi, odamlar ko'p axborotga e'ga bo'lyapti. Bundan tashqari gunoh odamlar ustidan ko'proq hukmronlik qilyapti: bunday ahvolni nafaqat dunyodagi Masihni qabul qilmagan odamlarda, balki jamoatdagi imonlilarda ham ko'rsa bo'ladi. Mana shu haqida Pavlus og'ir, dahshatli, qo'rqinchli kunlar, deb yozgan e'di. Ilgari tarixda hech qachon bunday ahvol bo'lmagan e'di, ayniqsa gunoh tabiati odam ustidan ko'rsatayotgan qudrat.
Biz og'ir kunlarda yashayotganimiz haqida oyatlarni o'qidik, lekin shu bilan birga biz uchun masalaning echimi borligini ham aytishim kerak.
Bu oyatlarda odamlar, aniqrog'i gunoh tabiati hukmronligi ostida yashayotgan odamlar haqida gap ketadi. Ikkinchi oyatda odamlar o'zlarini ko'proq seva boshlaydi va nafs bandasi bo'lib qoladi deyilgan. Odam Ato gunoh qilishi orqali gunoh Odam ichiga kiradi va u gunoh tabiatiga e'ga bo'lib qoladi. O'sha zahoti u ruhan o'ladi va shu orqali Xudo bilan aloqasi uziladi. Shunday qilib, u ilgari Xudoga intilgan bo'lsa, e'ndi u o'ziga intiladi, ya'ni xudbin (e'goist) bo'lib qoladi. Bizda bor bo'lgan ko'pgina muammolar gunoh tabiatimiz yoki xudbinlikdan kelib chiqadi. “Bu meniki”, “menga shu kerak”, “menga kerak narsani sen berishing kerak” kabi gaplar va fikrlar orqali xudbinlik namoyon bo'ladi. Oxirgi kunlarda xudbinlik kuchayib ketadi. Iso gaplariga qaraganda odamlar o'zini seva olar e'di, lekin o'z yaqinini sevishga qiynalardi (Mark 12:31); oxirga kunlarda e'sa bu ahvol yanada yomonlashadi.
Odamlar maqtanchoq bo'ladi – o'zlari qilmagan narsalar haqida maqtanadilar, chunki ular o'zlarini ilgari surmoqchi bo'ladilar; bu ham xudbinlikdan xabar beradi.
Yolg'onchi va qufr qiladigan bo'ladi. Kufr deganda Xudoga ishonmasdan, Unga qarshi yolg'on gapirishni nazarda tutamiz. Shu bilan birga boshqa odamlarga nisbatan ham aytilgan yolg'on guvohlik ham bunga misol bo'lishi mumkin.
Ota-onaga itoatsiz, hurmat qilmaydigan bo'ladilar. Bunga yana gunoh tabiati kuchayishi sabab bo'ladi.
Rahmat demaydigan, noshukur banda bo'ladilar.
Tabiiy mehribonlik va muhabbatsiz bo'ladilar. Oxirgi kunlarda ayrim onalar o'z chaqalog'ini tashlab ketish misollari ko'p uchrayapti. Ya'ni odamlarda tabiiy mehribonlik yo'q bo'lyapti. Yana bunga misol qilib, e'rkaklar e'rkaklar bilan yashashi yoki ayollar ayollar bilan yashashini keltirsak bo'ladi. Bu ham tabiiy muhabbat yo'qolishidan sodir bo'lyapti.
Haqiqatni buzadigan bo'ladilar.
Yolg'on gaplar aytib, tuhmat qiladigan odamlar ko'payadi.
Odamlar o'zini tiya olmaydigan, o'zini nazorat qila olmaydigan bo'lib qoladilar.
Yaxshilikka qarshi chiqadigan bo'ladilar. Masalan, biz yaxshi narsani va xushxabar haqiqatini aytganimizda, Muqaddas Ruh odamlar gunohini fosh qiladi, shuning uchun ular yaxshilikni yomon ko'rib, unga qarshi chiqadilar.
Mag'rur odamlar ko'payadi; ulardan boshqa odam yo'qdek, ular tufayli er aylangandek o'zlarini tutadiganlar ko'payadi.
Xudodan ko'ra aysh-ishratni ko'proq sevadigan odamlar ko'payadi. Sizga yoqadigan narsa, zavq keltiradigan narsa bo'lishi mumkin, lekin Xudo bilan munosabatingizga shu narsa qarshilik yoki to'sqinlik qilishi kerak e'mas. Chunki Xudo bizga hamma narsalarni zavq bilan ishlatishimiz uchun bergan; biroq hech narsa ustingizdan hukmronlik qilishi kerak e'mas.
Oxirga zamonda odamlarda xudojo'ylik (taqvodorlik) shakli bor bo'ladi-yu, lekin haqiqiy kuch-qudratga e'ga bo'lmaydilar. Ayrimlar men Xudoga xizmat qilaman, ibodat qilaman, kambag'allarga pul beraman, kimgadir yordam beraman, u yoki bu narsani qilaman, mana shuning o'zi etadi, deydilar – mana shu xudojo'ylik shakli deyiladi. Faqat shakl, lekin asl kuchi yoki qudrati yo'q. Ayrim kishilar jamoatga ham kelishi mumkin, lekin ularning hayotida mana shu oyatlardagi yomon jihatlar bor bo'lsa, demak ularda faqat xudojo'ylik shakli bor e'kan, lekin Muqaddas Ruh qudrati ularda yo'q.
Kishi Iso Masihni qabul qilganida gunoh tabiatining quch-qudrati buziladi va u kuchsiz bo'lib qoladi. Shundan keyin yangi masihiy gunoh tabiati ta'sirisiz yashay boshlaydi va shundan keyin u har doim shu ahvolda yashashga e''tibor berishi kerak. Agar kishi ishonch bilan yashashni davom e'ttirmasa, Muqaddas Ruh kuchidagi hayot belgilari sekin-sekin yo'qola boshlaydi, va oxiri umuman yo'q bo'lib ketishi mumkin. Shuning uchun Xudo inoyatida yashashni masihiy o'rganishi shart. Buning uchun u har doim Iso Masih uning o'rnida xochda qilgan ishiga ishonib yashashi kerak.
Men sizga xushxabar aytmoqchiman: men o'zim gunohdan ozod bo'la olmayman, bunga kuchim yo'q, nimadir qilsam ham, yana boshqa narsa qilmasam ham men o'zimni poklay olmayman; shuning uchun men Isoga ishonaman; men Isoni qabul qilganimda men Isoda paydo bo'ldim va hozir ham Unga qaratilgan ishonchim orqali men Isoda mavjudman. Buni Xudodan tug'ilgan va Muqaddas Kitobni o'qigan har qanday masihiy tushunadi. Men o'shanda o'ldim va e'ndi Xudo nazarida Masih ichidaman. Men Iso bilan birga o'ldim, U bilan birga qabrga qo'yildim va U bilan birga qayta tirildim. E'ndi Iso Masih qayta tirilib, abadiy tirik bo'lgani kabi, men ham Isoning o'sha “qayta tirilish hayotining” kuch-qudratida yashayapman. Bu har bir masihiy uchun va'da qilingan farovon hayotdir! Siz ham bunga e'rishishingiz mumkin, buning uchun yuqorida aytilgan shartlarga rioya qilishingiz kerak.
Zaburda Xudoning yashirin joyida yashaydigan odam baxtiyordir, deyilgan. Kishi o'ziga shunday savol berishi mumkin: “Qanday qilib bunga e'rishsam bo'ladi?” Bunga javob bitta – Iso Masihni Rabbiy deb qabul qilish orqali va Uning xochda qilgan ishiga ishonish orqali men ozodlikka e'gaman va Xudoning yashirin, panoh joyidaman.
90 Zabur sanosi
Kimki Xudoyi Taoloning panohida yashar,
Qodir Tangri soyasida orom topar e'kan,
U Xudovandga aytadi:
O'zingsan boshpanam, qasrim mening,
Umidim faqat Senda, e'y Xudoyim!
Xudo seni ovchi qopqonidan ham,
Vabo-qazodan ham xalos e'tar.
U O'z parlari bilan seni yopar,
Qanotlari ostida bexatar bo'lasan;
Haqiqati senga qalqon va to'siq bo'lar.
Na tungi vahimadan qo'rqasan,
Na kunduzi uchayotgan o'qdan,
Na zulmatda kezuvchi vabodan,
Na qiyom chog'i qiruvchi o'latdan.
Sening yoningda mingtasi yiqilib,
Tuman qulab ketsa-da o'ng yog'ingda,
Balo-qazo senga yaqin yo'lamas.
Sen faqat ko'zlaring bilan boqib,
Fosiqlarga berilgan jazoni ko'rasan.
Xudovandni panohim deb bilganing uchun,
Haq Taoloni qo'rg'onim deganing uchun,
Tushmas boshingga biron-bir falokat,
Yo'lamas chodiringga ham qandaydir o'lat.
U O'z farishtalariga sen haqda amr e'tgay,
Toki butun yo'llaringda seni asrasinlar.
Ular seni qo'llarida ko'tarib ketar,
Oyog'ing ham toshga qoqilib ketmas.
Sher va bo'g'ma ilon ustidan bosib o'tasan,
Arslon va ajdarni e'zib tashlaysan.
«U Menga mehr bog'lagani-chun qutqazaman,
Nomimni tan olgani-chun omon saqlayman.
U Meni chaqirgan chog'ida javob beraman,
Qayg'uli kunida u bilan birga bo'laman,
Uni xalos e'tib hurmatga sazovor qilaman.
Uzoq umr berib ko'nglini to'yg'azaman,
Najotkorligimni unga namoyon qilaman».
Sizga ham shularni tilab qolaman.
“Shuni bilginki, oxirgi kunlarda og'ir vaqtlar keladi. U paytda odamlar nafs bandasi, pulparast, maqtanchoq, kibrli, kofir, ota-onaga itoatsiz, nonko'r, xudobexabar, shafqatsiz, murosasiz, g'iybatchi, nafsini tiya olmaydigan, insonlik va yaxshilik dushmani, xoin, bemulohaza, mag'rur bo'ladilar. Xudodan ko'ra aysh-ishratni ko'proq sevadilar. O'zlarini xudojo'y ko'rsatib, ilohiy qudratni e'sa inkor e'tadilar. Bunday odamlardan uzoqlash.”
Muqaddas Kitobga murojaat qilsak, oxirgi zamonlarda nima sodir bo'lishini bilib olamiz. Iso osmonga ko'tirilganidan keyin, O'z shogirdlariga Muqaddas Ruhni yuboradi. Ular Ruhni qabul qilgan kuni Butrus oxirgi zamon kelganini aytadi (Havoriylar faoliyati 2:17). O'sha paytdan hozirgacha biz oxirgi zamonlarda yashayapmiz. Lekin oxirgi kunlarda yanada ko'p alomatlar yoki belgilar paydo bo'lyapti va vaziyat yanada yomonlashib boryapti.
Albatta, ikkinchi jahon urushidan keyin Isroil davlati yana tuzulib, yaxudiylar Isroil eriga qata boshlashi e'ng katta alomatlardan biridir. Yana boshqa alomatlardan biri bilim oshishidir – masalan, hozirgi kunda kompyuterlar murakkab bo'lib boryapti va katta tezlik bilan odamga axborot berib, ko'pgina operatsiyalarni bajara oladi, odamlar ko'p axborotga e'ga bo'lyapti. Bundan tashqari gunoh odamlar ustidan ko'proq hukmronlik qilyapti: bunday ahvolni nafaqat dunyodagi Masihni qabul qilmagan odamlarda, balki jamoatdagi imonlilarda ham ko'rsa bo'ladi. Mana shu haqida Pavlus og'ir, dahshatli, qo'rqinchli kunlar, deb yozgan e'di. Ilgari tarixda hech qachon bunday ahvol bo'lmagan e'di, ayniqsa gunoh tabiati odam ustidan ko'rsatayotgan qudrat.
Biz og'ir kunlarda yashayotganimiz haqida oyatlarni o'qidik, lekin shu bilan birga biz uchun masalaning echimi borligini ham aytishim kerak.
Bu oyatlarda odamlar, aniqrog'i gunoh tabiati hukmronligi ostida yashayotgan odamlar haqida gap ketadi. Ikkinchi oyatda odamlar o'zlarini ko'proq seva boshlaydi va nafs bandasi bo'lib qoladi deyilgan. Odam Ato gunoh qilishi orqali gunoh Odam ichiga kiradi va u gunoh tabiatiga e'ga bo'lib qoladi. O'sha zahoti u ruhan o'ladi va shu orqali Xudo bilan aloqasi uziladi. Shunday qilib, u ilgari Xudoga intilgan bo'lsa, e'ndi u o'ziga intiladi, ya'ni xudbin (e'goist) bo'lib qoladi. Bizda bor bo'lgan ko'pgina muammolar gunoh tabiatimiz yoki xudbinlikdan kelib chiqadi. “Bu meniki”, “menga shu kerak”, “menga kerak narsani sen berishing kerak” kabi gaplar va fikrlar orqali xudbinlik namoyon bo'ladi. Oxirgi kunlarda xudbinlik kuchayib ketadi. Iso gaplariga qaraganda odamlar o'zini seva olar e'di, lekin o'z yaqinini sevishga qiynalardi (Mark 12:31); oxirga kunlarda e'sa bu ahvol yanada yomonlashadi.
Odamlar maqtanchoq bo'ladi – o'zlari qilmagan narsalar haqida maqtanadilar, chunki ular o'zlarini ilgari surmoqchi bo'ladilar; bu ham xudbinlikdan xabar beradi.
Yolg'onchi va qufr qiladigan bo'ladi. Kufr deganda Xudoga ishonmasdan, Unga qarshi yolg'on gapirishni nazarda tutamiz. Shu bilan birga boshqa odamlarga nisbatan ham aytilgan yolg'on guvohlik ham bunga misol bo'lishi mumkin.
Ota-onaga itoatsiz, hurmat qilmaydigan bo'ladilar. Bunga yana gunoh tabiati kuchayishi sabab bo'ladi.
Rahmat demaydigan, noshukur banda bo'ladilar.
Tabiiy mehribonlik va muhabbatsiz bo'ladilar. Oxirgi kunlarda ayrim onalar o'z chaqalog'ini tashlab ketish misollari ko'p uchrayapti. Ya'ni odamlarda tabiiy mehribonlik yo'q bo'lyapti. Yana bunga misol qilib, e'rkaklar e'rkaklar bilan yashashi yoki ayollar ayollar bilan yashashini keltirsak bo'ladi. Bu ham tabiiy muhabbat yo'qolishidan sodir bo'lyapti.
Haqiqatni buzadigan bo'ladilar.
Yolg'on gaplar aytib, tuhmat qiladigan odamlar ko'payadi.
Odamlar o'zini tiya olmaydigan, o'zini nazorat qila olmaydigan bo'lib qoladilar.
Yaxshilikka qarshi chiqadigan bo'ladilar. Masalan, biz yaxshi narsani va xushxabar haqiqatini aytganimizda, Muqaddas Ruh odamlar gunohini fosh qiladi, shuning uchun ular yaxshilikni yomon ko'rib, unga qarshi chiqadilar.
Mag'rur odamlar ko'payadi; ulardan boshqa odam yo'qdek, ular tufayli er aylangandek o'zlarini tutadiganlar ko'payadi.
Xudodan ko'ra aysh-ishratni ko'proq sevadigan odamlar ko'payadi. Sizga yoqadigan narsa, zavq keltiradigan narsa bo'lishi mumkin, lekin Xudo bilan munosabatingizga shu narsa qarshilik yoki to'sqinlik qilishi kerak e'mas. Chunki Xudo bizga hamma narsalarni zavq bilan ishlatishimiz uchun bergan; biroq hech narsa ustingizdan hukmronlik qilishi kerak e'mas.
Oxirga zamonda odamlarda xudojo'ylik (taqvodorlik) shakli bor bo'ladi-yu, lekin haqiqiy kuch-qudratga e'ga bo'lmaydilar. Ayrimlar men Xudoga xizmat qilaman, ibodat qilaman, kambag'allarga pul beraman, kimgadir yordam beraman, u yoki bu narsani qilaman, mana shuning o'zi etadi, deydilar – mana shu xudojo'ylik shakli deyiladi. Faqat shakl, lekin asl kuchi yoki qudrati yo'q. Ayrim kishilar jamoatga ham kelishi mumkin, lekin ularning hayotida mana shu oyatlardagi yomon jihatlar bor bo'lsa, demak ularda faqat xudojo'ylik shakli bor e'kan, lekin Muqaddas Ruh qudrati ularda yo'q.
Kishi Iso Masihni qabul qilganida gunoh tabiatining quch-qudrati buziladi va u kuchsiz bo'lib qoladi. Shundan keyin yangi masihiy gunoh tabiati ta'sirisiz yashay boshlaydi va shundan keyin u har doim shu ahvolda yashashga e''tibor berishi kerak. Agar kishi ishonch bilan yashashni davom e'ttirmasa, Muqaddas Ruh kuchidagi hayot belgilari sekin-sekin yo'qola boshlaydi, va oxiri umuman yo'q bo'lib ketishi mumkin. Shuning uchun Xudo inoyatida yashashni masihiy o'rganishi shart. Buning uchun u har doim Iso Masih uning o'rnida xochda qilgan ishiga ishonib yashashi kerak.
Men sizga xushxabar aytmoqchiman: men o'zim gunohdan ozod bo'la olmayman, bunga kuchim yo'q, nimadir qilsam ham, yana boshqa narsa qilmasam ham men o'zimni poklay olmayman; shuning uchun men Isoga ishonaman; men Isoni qabul qilganimda men Isoda paydo bo'ldim va hozir ham Unga qaratilgan ishonchim orqali men Isoda mavjudman. Buni Xudodan tug'ilgan va Muqaddas Kitobni o'qigan har qanday masihiy tushunadi. Men o'shanda o'ldim va e'ndi Xudo nazarida Masih ichidaman. Men Iso bilan birga o'ldim, U bilan birga qabrga qo'yildim va U bilan birga qayta tirildim. E'ndi Iso Masih qayta tirilib, abadiy tirik bo'lgani kabi, men ham Isoning o'sha “qayta tirilish hayotining” kuch-qudratida yashayapman. Bu har bir masihiy uchun va'da qilingan farovon hayotdir! Siz ham bunga e'rishishingiz mumkin, buning uchun yuqorida aytilgan shartlarga rioya qilishingiz kerak.
Zaburda Xudoning yashirin joyida yashaydigan odam baxtiyordir, deyilgan. Kishi o'ziga shunday savol berishi mumkin: “Qanday qilib bunga e'rishsam bo'ladi?” Bunga javob bitta – Iso Masihni Rabbiy deb qabul qilish orqali va Uning xochda qilgan ishiga ishonish orqali men ozodlikka e'gaman va Xudoning yashirin, panoh joyidaman.
90 Zabur sanosi
Kimki Xudoyi Taoloning panohida yashar,
Qodir Tangri soyasida orom topar e'kan,
U Xudovandga aytadi:
O'zingsan boshpanam, qasrim mening,
Umidim faqat Senda, e'y Xudoyim!
Xudo seni ovchi qopqonidan ham,
Vabo-qazodan ham xalos e'tar.
U O'z parlari bilan seni yopar,
Qanotlari ostida bexatar bo'lasan;
Haqiqati senga qalqon va to'siq bo'lar.
Na tungi vahimadan qo'rqasan,
Na kunduzi uchayotgan o'qdan,
Na zulmatda kezuvchi vabodan,
Na qiyom chog'i qiruvchi o'latdan.
Sening yoningda mingtasi yiqilib,
Tuman qulab ketsa-da o'ng yog'ingda,
Balo-qazo senga yaqin yo'lamas.
Sen faqat ko'zlaring bilan boqib,
Fosiqlarga berilgan jazoni ko'rasan.
Xudovandni panohim deb bilganing uchun,
Haq Taoloni qo'rg'onim deganing uchun,
Tushmas boshingga biron-bir falokat,
Yo'lamas chodiringga ham qandaydir o'lat.
U O'z farishtalariga sen haqda amr e'tgay,
Toki butun yo'llaringda seni asrasinlar.
Ular seni qo'llarida ko'tarib ketar,
Oyog'ing ham toshga qoqilib ketmas.
Sher va bo'g'ma ilon ustidan bosib o'tasan,
Arslon va ajdarni e'zib tashlaysan.
«U Menga mehr bog'lagani-chun qutqazaman,
Nomimni tan olgani-chun omon saqlayman.
U Meni chaqirgan chog'ida javob beraman,
Qayg'uli kunida u bilan birga bo'laman,
Uni xalos e'tib hurmatga sazovor qilaman.
Uzoq umr berib ko'nglini to'yg'azaman,
Najotkorligimni unga namoyon qilaman».
Sizga ham shularni tilab qolaman.
2008-08-21
Ruhiy zehn
1 Yuhanno 4:1-3
“E'y mahbublarim, har qanday ruhga inonavermangiz. Xudodan bo'lgan-bo'lmaganligini bilish uchun ruhlarni sinovdan o'tkazingiz. Chunki dunyoda ko'pgina soxta payg'ambarlar paydo bo'lgan. Odam vujudi bilan dunyoga kelgan Iso Masihni tan oluvchi har bir ruh Xudodandir. Xudoning Ruhini shundan taniysizlar. [Odam vujudi bilan dunyoga kelgan] Iso Masihni tan olmovchi har qanday ruh Xudodan e'mas. Bu – dajjolning ruhi. Dajjol kelishini sizlar e'shitgan e'dingizlar. Mana, hozirdan u dunyodadir.”
Ruhiy zehn – yolg'on ruhlarni tanish va fosh qilish qobiliyati, Muqaddas Ruh orqali beriladi.
Agar hamma masihiylar Muqaddas Ruhda yashaydigan bo'lsa, Xudo ular orqali boshqa odamlarga ham ta'sir qila boshlaydi. Lekin ko'pgina masihiylar g'ayri-tabiiy mo''jizalarga berilgan bo'lsada, ular chindan ham Xudodanmi yo'qmi bilishmaydi. Agar masihiy Xudodan kelgan narsalarni aniq bilmasa, uning ahvoliga voy! Xudodan keladigan narsalar doim Muqaddas Kitobga mos bo'ladi va unga qarshi bo'lmaydi.
Yiqilish yoki imondan qaytish – bir vaqt haqiqatni bilish, lekin keyin shu haqiqatni tark e'tib, yiqilib tushishdir. Haqiqatni bilmagan odam imondan yiqilmaydi, u allaqachon adashgandir. Masihiy maqsadi haqiqatni bilish va unda doim turishdir, undan ketib qolmaslik.
1 Timo'tiy 4:1-3
“Xudo Ruhi yaqqol aytyaptiki, oxirgi zamonlarda ba'zi odamlar imondan qaytadilar. Ular yo'ldan ozdiruvchi ruhlarga, jin ta'limotiga quloq soladilar. O'z vijdonlarini go'yo qizigan temir bilan dog'lagan yolg'onchilarning riyokorligiga qoyil qoladilar. Ular uylanishni man e'tadilar va Xudo yaratgan har xil ovqatlardan tiyilishni buyuradilar. Holbuki, haqiqatni bilib olgan imonlilar shukrona qilib ovqat eyishi kerak.”
Muqaddas Ruh aniq aytadi; U sizga ham murojaat qilib gapiradi. Oxirgi kunlarda ayrim masihiylar imonni tark e'tadilar va aldovchi ruhlarga va shaytonning yolg'on ta'limotlarga quloq sola boshlaydilar.
Agar siz yolg'on ta'limotni e'shitsangiz, uni tanib olib, unga quloq solishingiz kerak e'mas.
Odam cho'ntagiga cho'g'larni solib, kiyimim yonmaydi va men kuymayman, deya olmaydi. Yuzta yaxshi olma bitta chirigan olmani yaxshi qila olmaydi, aksincha bitta chirigan olma yuzta yaxshi olmani chiritadi.
Shuning uchun biz nimaga quloq solyapganimizga e''tibor berishimiz kerak, jamoatdami, ishxonadami, ko'chadami yoki birodarlar orasidami – nimaga quloq solishimizga e'htiyot bo'lishimiz kerak.
Aldovchi ruhlar shirin so'zlar bilan odamni haq imon yo'lidan ozdiradi, ular odamni turtadi, itaradi va rom qiladi. Bunda siz “o, men tezda shuni qilishim kerak” deb o'ylaysiz, lekin shuni qilganingizdan keyin “bekorga shunday qildim” deb afsus qilasiz.
Muqaddas Ruh e'sa sizni etaklaydi, kuch ishlatmaydi.
Matto 24:4-5
“Iso javob berib ularga dedi: “Hech kim sizlarni yo'ldan ozdirmasligi uchun e'htiyot bo'linglar. Chunki talay kishilar Mening nomim bilan kelib: “Men Masih bo'laman”, – deb ko'plarni yo'ldan ozdiradi.”
Iso bizga e'htiyot bo'linglar deyapti, chunki ayrim odamlar “men Masihman” deb aldaydi. Bunda bizga Muqaddas Kitob va Muqaddas Ruh yordam beradi, biroq biz doim ularga tayanib yashashimiz kerak.
Havoriylar 16:16-18
“Bir kuni ibodatgohga ketayotganimizda, ichida folchilik ruhi bo'lgan bir cho'ri bizga duch keldi. U folchilik mahorati bilan xo'jayinlariga ko'p daromad keltirardi. Pavlusning va hammamizning orqamizdan yurib: – Bu odamlar Xudoyi Taoloning qullaridir, bizga najot yo'lini e''lon qilmoqdalar, – deb baqirardi. Ancha kun buni takrorladi. Axir, Pavlusning joniga tegib, u cho'riga burildi-da, ichidagi ruhga: – Iso Masih nomidan senga buyuraman: cho'ridan chiqib ket! – dedi. Ruh e'sa o'sha zahoti cho'rining tanidan chiqib ketdi.”
Shu oyatlardagi cho'ri qizning so'zlari to'g'ri e'di, lekin bu so'zlarning orqasidagi ruh yolg'on ruh e'di; Pavlus Muqaddas Ruh orqali shu qiz orqali yolg'on ruh gapiryapganligini tanidi va “shu qizdan chiq” deb shu ruhni haydab chiqaradi. Demak, odamlar gapirgan gapiga e''tibor berishimiz kerak, lekin shu bilan birga ular qanday ruh bilan gapiryapganligiga ko'proq e''tibor berishimiz kerak. Bunday qilish uchun bizga faqat Xudo Muqaddas Ruh yordam bera oladi. Oxirgi kunlarda masihiylar ruhiy zehnga e'ga bo'lishlari kerak, bunday bo'lmasa ular yo'ldan ozib ketadilar.
Iso haqida ham bir kishi “Men Sening kimligingni bilaman, Sen Xudoning Muqaddas Zotisan”, deydi. Lekin shu kishi orqali yolg'on ruh gapiryapgan e'di, shuning uchun Iso shu kishidan yolg'on ruhni haydab chiqaradi.
Mark 1:24-27
“– E'y nosiralik Iso! Bizda nima ishing bor? Sen bizni halok qilgani keldingmi? Sening kimligingni bilaman, Sen Xudoning Azizisan!
Biroq Iso yomon ruhga do'q urib:
– Jim bo'l va undan chiqib ket! – dedi.
Yomon ruh u odamni larzaga soldi-da, ovozi boricha baqirib, uning vujudidan chiqib ketdi. Hammani vahima bosdi. O'zaro fikr yuritib:
– Bu nima gap? Bu qanaqa yangi ta'limot e'kan? U yomon ruhlarga ham qudrat bilan buyuradi, ruhlar e'sa Unga bo'ysunadi! – deyishdi.”
1 Yuhanno 4:4
“E'y farzandlarim, sizlar Xudodansizlar va soxta payg'ambarlarni engdingizlar. Chunki ichingizdagi Ruh dunyoda hukm surayotgan ruhdan ustundir.”
Siz Iso Masihni Rabbiy, deb qabul qilgan bo'lsangiz Xudoga tegishlisiz, Xudo shoxligidasiz, qayta tug'ilgansiz, najot topgansiz, oqlangansiz va poklangansiz. Shuning uchun siz ular ustidan g'alaba qozondingiz, ya'ni allaqachon g'alabaga e'gasiz. Nega? Sizning ichingizdagi Ruh bu dunyodagi ruhlardan ustundir va yuksakroqdir.
Siz buning uchun hech narsa qilishingiz kerak e'mas, yoki buni kutishingiz kerak e'mas. G'olib bo'lish uchun faqat bitta narsa kerak – bu ham bo'lsa Iso Masih xochda biz uchun qilgan ishiga ishonish kerak. Shu ishonchni doim saqlash kerak va doim faqat Isoga qaratish kerak, shunda Iso siz uchun qilgan narsalar hayotingizda namoyon bo'la boshlaydi. Oqlangan kishi ishonch bilan yashaydi.
Rimliklarga 8:13
“Agar o'z tabiatingizga mahliyo bo'lib yashasangiz, ruhan o'lishingiz muqarrar. Lekin agar bashariy tabiatning qilmishlarini Ruh kuchi bilan o'ldirsangiz, ruhan yashaysizlar.”
Bashariy tana amri bilan yashasangiz o'lasiz, agar Muqaddas Ruh bilan bashariy tana ishlarini o'ldirsangiz – yashaysiz. Demak Muqaddas Ruh shu ishni qilar e'kan, ya'ni sizni poklaydi, tozalaydi va muqaddaslaydi; lekin men nima qilishim kerak, degan savolni o'zimizga beramiz. Bunga javob shunday: Iso xochda qilgan ishga ishonish orqali biz najot topamiz hamda muqaddaslanamiz.
Xudo bizga najot berish jarayonini juda oson qilib bergan va shuning uchun har qanday inson najot topishi mumkin. Odamga buning iloji yo'q, Xudoga e'sa hamma narsalar iloji bor. Odam o'ziga najot bera olmaydi, faqat Xudo odamga najot bera oladi; xuddi shunday ravishda odam o'zini muqaddaslay olmaydi, faqat Xudo odamni muqaddaslay oladi. Inson faqat bir marta najot topishi mumkin, ya'ni najot topgandan keyin odam gunoh qilsa, tavba qilish orqali yana Xudo bilan munosabatga qaytib kela oladi. Xuddi shunday ravishda masihiy muqaddaslanadi, agar u gunoh qilsa yoki bashariy tanada yashasa, yana tavba qilib haq yo'lga qaytib kelishi mumkin.
Najot topish jarayoni va muqaddaslanish jarayoni bir-biriga o'xshaydi, shu ikkalasiga e'rishish uchun faqat bitta kalit kerak – Isoga ishonish. Yana aniqroq qilib aytsak, kishi Iso Masihni o'limdan qayta tirilganiga va U xochda qilgan ishiga ishonishi va Uni Rabbiy, deb tan olishi kerak.
“E'y mahbublarim, har qanday ruhga inonavermangiz. Xudodan bo'lgan-bo'lmaganligini bilish uchun ruhlarni sinovdan o'tkazingiz. Chunki dunyoda ko'pgina soxta payg'ambarlar paydo bo'lgan. Odam vujudi bilan dunyoga kelgan Iso Masihni tan oluvchi har bir ruh Xudodandir. Xudoning Ruhini shundan taniysizlar. [Odam vujudi bilan dunyoga kelgan] Iso Masihni tan olmovchi har qanday ruh Xudodan e'mas. Bu – dajjolning ruhi. Dajjol kelishini sizlar e'shitgan e'dingizlar. Mana, hozirdan u dunyodadir.”
Ruhiy zehn – yolg'on ruhlarni tanish va fosh qilish qobiliyati, Muqaddas Ruh orqali beriladi.
Agar hamma masihiylar Muqaddas Ruhda yashaydigan bo'lsa, Xudo ular orqali boshqa odamlarga ham ta'sir qila boshlaydi. Lekin ko'pgina masihiylar g'ayri-tabiiy mo''jizalarga berilgan bo'lsada, ular chindan ham Xudodanmi yo'qmi bilishmaydi. Agar masihiy Xudodan kelgan narsalarni aniq bilmasa, uning ahvoliga voy! Xudodan keladigan narsalar doim Muqaddas Kitobga mos bo'ladi va unga qarshi bo'lmaydi.
Yiqilish yoki imondan qaytish – bir vaqt haqiqatni bilish, lekin keyin shu haqiqatni tark e'tib, yiqilib tushishdir. Haqiqatni bilmagan odam imondan yiqilmaydi, u allaqachon adashgandir. Masihiy maqsadi haqiqatni bilish va unda doim turishdir, undan ketib qolmaslik.
1 Timo'tiy 4:1-3
“Xudo Ruhi yaqqol aytyaptiki, oxirgi zamonlarda ba'zi odamlar imondan qaytadilar. Ular yo'ldan ozdiruvchi ruhlarga, jin ta'limotiga quloq soladilar. O'z vijdonlarini go'yo qizigan temir bilan dog'lagan yolg'onchilarning riyokorligiga qoyil qoladilar. Ular uylanishni man e'tadilar va Xudo yaratgan har xil ovqatlardan tiyilishni buyuradilar. Holbuki, haqiqatni bilib olgan imonlilar shukrona qilib ovqat eyishi kerak.”
Muqaddas Ruh aniq aytadi; U sizga ham murojaat qilib gapiradi. Oxirgi kunlarda ayrim masihiylar imonni tark e'tadilar va aldovchi ruhlarga va shaytonning yolg'on ta'limotlarga quloq sola boshlaydilar.
Agar siz yolg'on ta'limotni e'shitsangiz, uni tanib olib, unga quloq solishingiz kerak e'mas.
Odam cho'ntagiga cho'g'larni solib, kiyimim yonmaydi va men kuymayman, deya olmaydi. Yuzta yaxshi olma bitta chirigan olmani yaxshi qila olmaydi, aksincha bitta chirigan olma yuzta yaxshi olmani chiritadi.
Shuning uchun biz nimaga quloq solyapganimizga e''tibor berishimiz kerak, jamoatdami, ishxonadami, ko'chadami yoki birodarlar orasidami – nimaga quloq solishimizga e'htiyot bo'lishimiz kerak.
Aldovchi ruhlar shirin so'zlar bilan odamni haq imon yo'lidan ozdiradi, ular odamni turtadi, itaradi va rom qiladi. Bunda siz “o, men tezda shuni qilishim kerak” deb o'ylaysiz, lekin shuni qilganingizdan keyin “bekorga shunday qildim” deb afsus qilasiz.
Muqaddas Ruh e'sa sizni etaklaydi, kuch ishlatmaydi.
Matto 24:4-5
“Iso javob berib ularga dedi: “Hech kim sizlarni yo'ldan ozdirmasligi uchun e'htiyot bo'linglar. Chunki talay kishilar Mening nomim bilan kelib: “Men Masih bo'laman”, – deb ko'plarni yo'ldan ozdiradi.”
Iso bizga e'htiyot bo'linglar deyapti, chunki ayrim odamlar “men Masihman” deb aldaydi. Bunda bizga Muqaddas Kitob va Muqaddas Ruh yordam beradi, biroq biz doim ularga tayanib yashashimiz kerak.
Havoriylar 16:16-18
“Bir kuni ibodatgohga ketayotganimizda, ichida folchilik ruhi bo'lgan bir cho'ri bizga duch keldi. U folchilik mahorati bilan xo'jayinlariga ko'p daromad keltirardi. Pavlusning va hammamizning orqamizdan yurib: – Bu odamlar Xudoyi Taoloning qullaridir, bizga najot yo'lini e''lon qilmoqdalar, – deb baqirardi. Ancha kun buni takrorladi. Axir, Pavlusning joniga tegib, u cho'riga burildi-da, ichidagi ruhga: – Iso Masih nomidan senga buyuraman: cho'ridan chiqib ket! – dedi. Ruh e'sa o'sha zahoti cho'rining tanidan chiqib ketdi.”
Shu oyatlardagi cho'ri qizning so'zlari to'g'ri e'di, lekin bu so'zlarning orqasidagi ruh yolg'on ruh e'di; Pavlus Muqaddas Ruh orqali shu qiz orqali yolg'on ruh gapiryapganligini tanidi va “shu qizdan chiq” deb shu ruhni haydab chiqaradi. Demak, odamlar gapirgan gapiga e''tibor berishimiz kerak, lekin shu bilan birga ular qanday ruh bilan gapiryapganligiga ko'proq e''tibor berishimiz kerak. Bunday qilish uchun bizga faqat Xudo Muqaddas Ruh yordam bera oladi. Oxirgi kunlarda masihiylar ruhiy zehnga e'ga bo'lishlari kerak, bunday bo'lmasa ular yo'ldan ozib ketadilar.
Iso haqida ham bir kishi “Men Sening kimligingni bilaman, Sen Xudoning Muqaddas Zotisan”, deydi. Lekin shu kishi orqali yolg'on ruh gapiryapgan e'di, shuning uchun Iso shu kishidan yolg'on ruhni haydab chiqaradi.
Mark 1:24-27
“– E'y nosiralik Iso! Bizda nima ishing bor? Sen bizni halok qilgani keldingmi? Sening kimligingni bilaman, Sen Xudoning Azizisan!
Biroq Iso yomon ruhga do'q urib:
– Jim bo'l va undan chiqib ket! – dedi.
Yomon ruh u odamni larzaga soldi-da, ovozi boricha baqirib, uning vujudidan chiqib ketdi. Hammani vahima bosdi. O'zaro fikr yuritib:
– Bu nima gap? Bu qanaqa yangi ta'limot e'kan? U yomon ruhlarga ham qudrat bilan buyuradi, ruhlar e'sa Unga bo'ysunadi! – deyishdi.”
1 Yuhanno 4:4
“E'y farzandlarim, sizlar Xudodansizlar va soxta payg'ambarlarni engdingizlar. Chunki ichingizdagi Ruh dunyoda hukm surayotgan ruhdan ustundir.”
Siz Iso Masihni Rabbiy, deb qabul qilgan bo'lsangiz Xudoga tegishlisiz, Xudo shoxligidasiz, qayta tug'ilgansiz, najot topgansiz, oqlangansiz va poklangansiz. Shuning uchun siz ular ustidan g'alaba qozondingiz, ya'ni allaqachon g'alabaga e'gasiz. Nega? Sizning ichingizdagi Ruh bu dunyodagi ruhlardan ustundir va yuksakroqdir.
Siz buning uchun hech narsa qilishingiz kerak e'mas, yoki buni kutishingiz kerak e'mas. G'olib bo'lish uchun faqat bitta narsa kerak – bu ham bo'lsa Iso Masih xochda biz uchun qilgan ishiga ishonish kerak. Shu ishonchni doim saqlash kerak va doim faqat Isoga qaratish kerak, shunda Iso siz uchun qilgan narsalar hayotingizda namoyon bo'la boshlaydi. Oqlangan kishi ishonch bilan yashaydi.
Rimliklarga 8:13
“Agar o'z tabiatingizga mahliyo bo'lib yashasangiz, ruhan o'lishingiz muqarrar. Lekin agar bashariy tabiatning qilmishlarini Ruh kuchi bilan o'ldirsangiz, ruhan yashaysizlar.”
Bashariy tana amri bilan yashasangiz o'lasiz, agar Muqaddas Ruh bilan bashariy tana ishlarini o'ldirsangiz – yashaysiz. Demak Muqaddas Ruh shu ishni qilar e'kan, ya'ni sizni poklaydi, tozalaydi va muqaddaslaydi; lekin men nima qilishim kerak, degan savolni o'zimizga beramiz. Bunga javob shunday: Iso xochda qilgan ishga ishonish orqali biz najot topamiz hamda muqaddaslanamiz.
Xudo bizga najot berish jarayonini juda oson qilib bergan va shuning uchun har qanday inson najot topishi mumkin. Odamga buning iloji yo'q, Xudoga e'sa hamma narsalar iloji bor. Odam o'ziga najot bera olmaydi, faqat Xudo odamga najot bera oladi; xuddi shunday ravishda odam o'zini muqaddaslay olmaydi, faqat Xudo odamni muqaddaslay oladi. Inson faqat bir marta najot topishi mumkin, ya'ni najot topgandan keyin odam gunoh qilsa, tavba qilish orqali yana Xudo bilan munosabatga qaytib kela oladi. Xuddi shunday ravishda masihiy muqaddaslanadi, agar u gunoh qilsa yoki bashariy tanada yashasa, yana tavba qilib haq yo'lga qaytib kelishi mumkin.
Najot topish jarayoni va muqaddaslanish jarayoni bir-biriga o'xshaydi, shu ikkalasiga e'rishish uchun faqat bitta kalit kerak – Isoga ishonish. Yana aniqroq qilib aytsak, kishi Iso Masihni o'limdan qayta tirilganiga va U xochda qilgan ishiga ishonishi va Uni Rabbiy, deb tan olishi kerak.
2008-08-10
Iso Masih qiyofasining o'zgarishi
“U gapini tugatmasdanoq, nur yog'ilib turgan bir bulut ularni qoplab oldi. Bulut ichidan e'sa bir ovoz keldi:
– Bu Mening sevikli O'g'limdir, Undan mamnunman. Unga quloq solinglar!” (Matto 17:5).
Iso Masih qiyofasining o'zgarishi Masihning shuhrati va sharafini bizga namoyon qiladi. Bu shuhrat Isoning ustiga porlamadi, balki Uning ichidan porlab, kiyimlari orasidan ham ko'rinardi. Shu tog'da Isoning oldida Muso va Ilyos payg'ambarlar paydo bo'lganida, Muso Qonun vakili sifatida hamda Ilyos Inoyat vakili sifatida paydo bo'lishgan e'di.
O'sha vaqtga kelib Muso taxminan bir ming besh yuz yil oldin o'lgan e'di, Ilyos e'sa o'limni ko'rmasdan osmonga ko'tarilib ketgan e'di; albatta bular ikkalasining Iso bilan bo'lgan suhbati juda ham qiziq bo'lgan bo'lsa kerak! Ular Iso bilan Uning najotbaxsh o'limi haqida gaplashishadi (Luqo 9:31). Shunday qilib mana shu doktrina yoki ta'limot (najotbaxsh o'lim) osmondagi e'ng buyuk mavzudir (Vahiy 1:5; 5:6, 9; 7:14).
Butrus “shu erda uchta chayla quraylik: birisi Senga, birisi Musoga, birisi Ilyosga,” deb ahmoqona gap aytadi. Biroq tezda osmondan uni joyiga qo'yib qo'ygan ovoz keldi. Sajda qilish va ta'lim berishda hatto e'ng ulug' payg'ambarlar ham Xudoning sevikli O'g'li Iso Masih bilan teng qo'yilishiga Xudo ruxsat bermaydi. O'sha zahotiyoq Muso ham, Ilyos ham o'sha erdan g'oyib bo'lishadi va Xudoning ovozi “Unga, faqat Unga quloq soling!” deydi.
Buning ma'nosi shuki, ayrim odamlarning payg'ambarlar yoki avliyolarga qaratib qilgan ibodatlari, hatto bokira Maryamga aytilgan ibodatlar ham hech narsaga yaramaydi. Bunday qilishning hech ham foydasi yo'q. Xudo Ota aytgan buyrug'i aniq va oydin, qisqa va lo'nda e'di: “Unga quloq solinglar!”
– Bu Mening sevikli O'g'limdir, Undan mamnunman. Unga quloq solinglar!” (Matto 17:5).
Iso Masih qiyofasining o'zgarishi Masihning shuhrati va sharafini bizga namoyon qiladi. Bu shuhrat Isoning ustiga porlamadi, balki Uning ichidan porlab, kiyimlari orasidan ham ko'rinardi. Shu tog'da Isoning oldida Muso va Ilyos payg'ambarlar paydo bo'lganida, Muso Qonun vakili sifatida hamda Ilyos Inoyat vakili sifatida paydo bo'lishgan e'di.
O'sha vaqtga kelib Muso taxminan bir ming besh yuz yil oldin o'lgan e'di, Ilyos e'sa o'limni ko'rmasdan osmonga ko'tarilib ketgan e'di; albatta bular ikkalasining Iso bilan bo'lgan suhbati juda ham qiziq bo'lgan bo'lsa kerak! Ular Iso bilan Uning najotbaxsh o'limi haqida gaplashishadi (Luqo 9:31). Shunday qilib mana shu doktrina yoki ta'limot (najotbaxsh o'lim) osmondagi e'ng buyuk mavzudir (Vahiy 1:5; 5:6, 9; 7:14).
Butrus “shu erda uchta chayla quraylik: birisi Senga, birisi Musoga, birisi Ilyosga,” deb ahmoqona gap aytadi. Biroq tezda osmondan uni joyiga qo'yib qo'ygan ovoz keldi. Sajda qilish va ta'lim berishda hatto e'ng ulug' payg'ambarlar ham Xudoning sevikli O'g'li Iso Masih bilan teng qo'yilishiga Xudo ruxsat bermaydi. O'sha zahotiyoq Muso ham, Ilyos ham o'sha erdan g'oyib bo'lishadi va Xudoning ovozi “Unga, faqat Unga quloq soling!” deydi.
Buning ma'nosi shuki, ayrim odamlarning payg'ambarlar yoki avliyolarga qaratib qilgan ibodatlari, hatto bokira Maryamga aytilgan ibodatlar ham hech narsaga yaramaydi. Bunday qilishning hech ham foydasi yo'q. Xudo Ota aytgan buyrug'i aniq va oydin, qisqa va lo'nda e'di: “Unga quloq solinglar!”
2008-07-25
Audio Injil
Ajoyib yangilik:
Yaqinda Injilning audio yozuvlarini internetdan topdim, mana sahifasi:
https://www.faithcomesbyhearing.com/store/languageconfig
Shu sahifaga kirib, ularning programmasini ko'chirib ilishingiz kerak, keyin shu programma orqali Injilni o'zbek tilida ko'chirib olsangiz bo'ladi.
Hamma audio fayllar kattaligi 694 МВ, lekin siz shu programma orqali fayllarni sekin-sekin va ozginadan ko'cihrsangiz bo'ladi, chunki unda "pauza" degan tugmasi ham bor.
Agar nimanidir tushunmasangiz yoki yordam kerak bo'lsa, menga xat yozing, manzilim shu sahifada yozilgan.
2008-07-21
Xudodan tilaganimizni olish
“Iso: – Bolalardan nonni olib itlarga tashlash yaxshi e'mas, – degan javobni qaytardi. Ayol: – Xuddi shunday, Hazrat, lekin itlar ham xo'jayinlarining dasturxonidan tushgan ushoqlarni eydilar-ku! – dedi. Iso buni e'shitib, ayolga: – E'y ayol, sening ishonching buyuk, sen tilagandek bo'lsin, – dedi. Ayolning qizi e'sa o'sha zahoti sog'ayib ketdi.” (Matto 15:26-28).
Yuqoridagi oyatlarda berilgan soboq juda ham ajoyib! Majusiy ayol Isoning oldiga kelib, o'z qiziga shifo so'raydi.
Xudo Isroil xalqi otalariga (Ibrohim, Ishoq va Yoqub) bergan va'dasini bajarish maqsadida Iso Masih sunnat ahli (yahudiylar) oldiga xizmat qilish uchun kelgan e'di, shuning uchun Unga “Dovud o'g'li”, deb murojaat qilgan mana shu majusiy ayolning iltijosiga U e''tibor bermadi. Itoatkorlik achinishdan ustun kelishi kerak. Inson sifatida Iso “yuborilgan” e'di, demak U xizmatkor e'di, ya'ni Xudo Unga ko'rsatmagan narsasini U qilmasdi. Shu bilan 23-oyatdagi sukutni tushuntirsa bo'ladi: “Lekin Iso unga bir og'iz so'z ham javob bermadi.”
Yuqorida aytganimizdek, bunga sabab bor e'di, shunday qilib Iso boshqa yo'l bilan so'zlaydi. U o'sha ayolga shunday deydi: “Bolalardan nonni olib itlarga tashlash yaxshi e'mas.”
Ayol kishining Unga bergan javobi ibratomuz e'di. U shunday dedi: “Xuddi shunday, Hazrat, lekin itlar ham xo'jayinlarining dasturxonidan tushgan ushoqlarni eydilar-ku!”
Bundan oldin bu ayol Isoni “Dovud o'g'li” deb atagan e'di, lekin Iso bunday murojaatga javob bera olmas e'di, chunki bu ayol majusiy e'di. E'ndi e'sa bu ayol Isoni “Hazrat” yoki aniqrog'i “Rabbiy” deb aytdi. Xudo sifatida e'sa Iso bemalol harakat qila oladi; ayol ishonch bilan Xudo inoyatiga keltirgan muhtojligiga e'ndi Iso inoyat bilan javob bera olardi. Aks holdi, U Xudo sifatida O'z fe'l-atvori va tabiatidan voz kechgan bo'lardi.
Shu ayol kishining “Rabbim, menga yordam ber” degan iltijosi, uning birinchi marta aytgan iltijosidan ming marta yaxshiroq e'di. Biroq u o'zini itman, deb tan olganidan keyingina u so'ragan narsasiga e'rishdi. Ya'ni inson o'zini hech narchaga yaroqsiz va gunohkor, deb tan olmasa, u Xudodan yordam va najot olmaydi. Xuddi shunday tarzda soliqchi ham Xudoga “Yo Xudo, men gunohkorga rahm qil!” deb murojaat qilgan e'di (Luqo 18:13).
Gunoh va shayton qudratidan ozod bo'lish “ushoq” bo'ladigan bo'lsa, unda butun non qanchalar buyuk bo'lar e'kan-a!
Yuqoridagi oyatlarda berilgan soboq juda ham ajoyib! Majusiy ayol Isoning oldiga kelib, o'z qiziga shifo so'raydi.
Xudo Isroil xalqi otalariga (Ibrohim, Ishoq va Yoqub) bergan va'dasini bajarish maqsadida Iso Masih sunnat ahli (yahudiylar) oldiga xizmat qilish uchun kelgan e'di, shuning uchun Unga “Dovud o'g'li”, deb murojaat qilgan mana shu majusiy ayolning iltijosiga U e''tibor bermadi. Itoatkorlik achinishdan ustun kelishi kerak. Inson sifatida Iso “yuborilgan” e'di, demak U xizmatkor e'di, ya'ni Xudo Unga ko'rsatmagan narsasini U qilmasdi. Shu bilan 23-oyatdagi sukutni tushuntirsa bo'ladi: “Lekin Iso unga bir og'iz so'z ham javob bermadi.”
Yuqorida aytganimizdek, bunga sabab bor e'di, shunday qilib Iso boshqa yo'l bilan so'zlaydi. U o'sha ayolga shunday deydi: “Bolalardan nonni olib itlarga tashlash yaxshi e'mas.”
Ayol kishining Unga bergan javobi ibratomuz e'di. U shunday dedi: “Xuddi shunday, Hazrat, lekin itlar ham xo'jayinlarining dasturxonidan tushgan ushoqlarni eydilar-ku!”
Bundan oldin bu ayol Isoni “Dovud o'g'li” deb atagan e'di, lekin Iso bunday murojaatga javob bera olmas e'di, chunki bu ayol majusiy e'di. E'ndi e'sa bu ayol Isoni “Hazrat” yoki aniqrog'i “Rabbiy” deb aytdi. Xudo sifatida e'sa Iso bemalol harakat qila oladi; ayol ishonch bilan Xudo inoyatiga keltirgan muhtojligiga e'ndi Iso inoyat bilan javob bera olardi. Aks holdi, U Xudo sifatida O'z fe'l-atvori va tabiatidan voz kechgan bo'lardi.
Shu ayol kishining “Rabbim, menga yordam ber” degan iltijosi, uning birinchi marta aytgan iltijosidan ming marta yaxshiroq e'di. Biroq u o'zini itman, deb tan olganidan keyingina u so'ragan narsasiga e'rishdi. Ya'ni inson o'zini hech narchaga yaroqsiz va gunohkor, deb tan olmasa, u Xudodan yordam va najot olmaydi. Xuddi shunday tarzda soliqchi ham Xudoga “Yo Xudo, men gunohkorga rahm qil!” deb murojaat qilgan e'di (Luqo 18:13).
Gunoh va shayton qudratidan ozod bo'lish “ushoq” bo'ladigan bo'lsa, unda butun non qanchalar buyuk bo'lar e'kan-a!
2008-07-15
O'sish uchun sinish
“So'ng U xaloyiqqa o't ustiga yonboshlashlarini buyurdi. Beshta non bilan ikkita baliqni olib, osmonga qarab duo qildi. Nonlarni sindirib shogirdlariga berdi, ular e'sa xaloyiqqa tarqatishdi. Hammalarining qorni to'ydi. Ortib qolgan burda nonlarni terib olishganda, to'la o'n ikki savat chiqdi.” (Matto 14:19-20).
Yuqoridagi oyatlarda masihiy, ya'ni chindan ham Rabbimizga e'rgashmoqchi bo'lgan imonli hayotini belgilovchi tartib ko'rsatilgan. Mana shu tartib quyidagicha bo'ladi:
1. “U oldi”: Iso beshta non bilan ikkita baliqni olishi – biz qayta tug'ilgan (najot topgan) paytda U bizni olganiga o'xshatsa bo'ladi.
Mana bunga e''tibor bering: Iso minglab odamlarni boqish uchun o'sha non va baliqni ko'paytirgani kabi, U bizni ham ko'paytirmoqchi bo'ladi. Agar biz chindan ham Unga e'rgashsak, ya'ni boshqacha qilib aytganda, agar biz yuqoridagi oyatlarda keltirilgan tartibga rioya qilsak, minglab odamlar ruhan oziqlanadilar va ruhan shifo topadilar.
2. “U duo qildi yoki barakatladi”: kishi najot topishi bilanoq Rabbimiz uni barakatlashni boshlaydi. E'ndi imonga kelgan odamga dalda berish uchun turli yo'nalishlardan barakatlar kela boshlaydi. Bu davr barakat davridir, biroq biz bunday holatda turib qolmaymiz, chunki Rabbimiz bizga bundan ham buyukroq narsalarni tayyorlab qo'ygan.
Ko'p masihiylar shunday holatda bo'lganlarida boshqalarga “barakat” bermoqchi bo'ladilar, lekin buning natijasida Rabbimiz e'mas, balki odam ulug'lanadi. Shuning uchun oxir-oqibati ijobiy bo'lmaydi.
3. “U sindirdi”: barakatdan keyin sinish davri keladi va buni hech kim yoqtirmaydi. Lekin Xudo istagan odamga aylanmoqchi bo'lsak, bundan qochib ketolmaymiz. Ya'ni sinish jarayonini boshimizdan kechirishimiz shart. Bu jarayon bizga og'riq va qayg'u keltirsada, usiz o'sish va o'zgarish bo'lmaydi!
Yahyo payg'ambar Iso haqida gapirib shu jarayon haqida ham aytib o'tgan e'di: “Uning panshaxasi qo'lida tayyor turibdi. U o'z xirmonini shopirib tashlaydi; bug'doyini omborga to'plab, somonni so'nmas o'tda yondirib yuboradi.” (Matto 3:12).
4. “U berdi”: biz etarli darajada singanimizdan keyingina bizni boshqalarga bersa bo'ladi. E'ndi e'sa vaziyat umuman o'zgargan bo'ladi. E'ndi bizning shaxsiyatimiz (o'zligimiz) ulug'lanmaydi, balki Xo'jayinimiz ulug'lanadi. E'ndi biz ko'payishimiz mumkin, buning natijasida e'sa katta muhtojlikdagi minglab odamlar ruhiy ozuqa oladilar.
Afsuski, ko'pgina odamlar shu sinish jarayonidan o'ta olmaydilar. Ular to'xtab, imonni yo'qotadilar, ko'ngillari tushadi va shuning uchun e'ng buyuk barakatdan mahrum bo'ladilar.
Yuqoridagi oyatlarda masihiy, ya'ni chindan ham Rabbimizga e'rgashmoqchi bo'lgan imonli hayotini belgilovchi tartib ko'rsatilgan. Mana shu tartib quyidagicha bo'ladi:
1. “U oldi”: Iso beshta non bilan ikkita baliqni olishi – biz qayta tug'ilgan (najot topgan) paytda U bizni olganiga o'xshatsa bo'ladi.
Mana bunga e''tibor bering: Iso minglab odamlarni boqish uchun o'sha non va baliqni ko'paytirgani kabi, U bizni ham ko'paytirmoqchi bo'ladi. Agar biz chindan ham Unga e'rgashsak, ya'ni boshqacha qilib aytganda, agar biz yuqoridagi oyatlarda keltirilgan tartibga rioya qilsak, minglab odamlar ruhan oziqlanadilar va ruhan shifo topadilar.
2. “U duo qildi yoki barakatladi”: kishi najot topishi bilanoq Rabbimiz uni barakatlashni boshlaydi. E'ndi imonga kelgan odamga dalda berish uchun turli yo'nalishlardan barakatlar kela boshlaydi. Bu davr barakat davridir, biroq biz bunday holatda turib qolmaymiz, chunki Rabbimiz bizga bundan ham buyukroq narsalarni tayyorlab qo'ygan.
Ko'p masihiylar shunday holatda bo'lganlarida boshqalarga “barakat” bermoqchi bo'ladilar, lekin buning natijasida Rabbimiz e'mas, balki odam ulug'lanadi. Shuning uchun oxir-oqibati ijobiy bo'lmaydi.
3. “U sindirdi”: barakatdan keyin sinish davri keladi va buni hech kim yoqtirmaydi. Lekin Xudo istagan odamga aylanmoqchi bo'lsak, bundan qochib ketolmaymiz. Ya'ni sinish jarayonini boshimizdan kechirishimiz shart. Bu jarayon bizga og'riq va qayg'u keltirsada, usiz o'sish va o'zgarish bo'lmaydi!
Yahyo payg'ambar Iso haqida gapirib shu jarayon haqida ham aytib o'tgan e'di: “Uning panshaxasi qo'lida tayyor turibdi. U o'z xirmonini shopirib tashlaydi; bug'doyini omborga to'plab, somonni so'nmas o'tda yondirib yuboradi.” (Matto 3:12).
4. “U berdi”: biz etarli darajada singanimizdan keyingina bizni boshqalarga bersa bo'ladi. E'ndi e'sa vaziyat umuman o'zgargan bo'ladi. E'ndi bizning shaxsiyatimiz (o'zligimiz) ulug'lanmaydi, balki Xo'jayinimiz ulug'lanadi. E'ndi biz ko'payishimiz mumkin, buning natijasida e'sa katta muhtojlikdagi minglab odamlar ruhiy ozuqa oladilar.
Afsuski, ko'pgina odamlar shu sinish jarayonidan o'ta olmaydilar. Ular to'xtab, imonni yo'qotadilar, ko'ngillari tushadi va shuning uchun e'ng buyuk barakatdan mahrum bo'ladilar.
2008-07-12
Xudoga qarshi aytilgan kufr
“Farziylar buni e'shitishgach: «U ins-jinslarning boshlig'i – iblisning kuchi bilangina jinlarni quvib chiqaryapti-ku», – dedilar.” (Matto 12:24).
Xudo qudratini yovuz ruhlarga tegishli, deb aytish – Xudoga qarshi aytilgan kufrdir. Muqaddas Ruhga qarshi aytilgan kufr hamma kufrlardan e'ng yomonidir, zero buning uchun kechirim yo'qdir.
Iso erda bo'lgan paytda farziylar Isroilda diniy ulamolar (boshliqlar) bo'lishgan e'di. Ular Iso amalga oshirgan shifolashlar va mo''jizalarni inkor e'tisholmasdi, hamda U so'zlagan xabarga qarshi hech narsa aytolmasdilar. Shuning uchun ular Iso ko'rsatgan kuch-qudrat Muqaddas Ruhga e'mas, balki shaytonga tegishli, deb ta'kidlashardi. Shunday qilib ular Muqaddas Ruh qilgan ishlarni shayton qildi, deyishardi. Mana shu Muqaddas Ruhga qarshi qilingan gunohdir (kufrdir) (Matto 12:24-32).
Muqaddas Ruhga kufr qila oladigan ikkita guruh odamlar mavjud: birinchisi, Iso Masihni bir paytlari tanigan va keyinchalik Rabbimizdan yuz o'girgan odamlar, ikkinchi guruh e'sa mana shu farziylarga o'xshagan diniy peshvolardir. Isoni hech qachon tanib-bilmagan kishi, o'zini dindorman, demagan kishi Muqaddas Ruhni kufr qila olmaydi, chunki bu kishida bunaqa qilish uchun etarli bilim yo'q.
Mana shu farziylarga o'xshab Muqaddas Ruhni kufrlaydigan odamlar e'sa Masihning oldiga kelishni umuman istamaydilar va Muqaddas Kitob bo'yicha yashashni xohlamaydilar. “Kishi Isoning oldiga kelishni istaydi-yu, biroq Muqaddas Ruhga qarshi kufr qilganman, deb o'ylab Unga yaqinlasha olmaydi”, degan fikr noto'g'ri va Muqaddas Kitobga qarshi bo'lgan fikrdir. Chunki insonda Rabbimizga yaqinlashish istagi bor bo'lsa, bu istakni Muqaddas Ruh unda hosil qilgan bo'ladi. Agar insondan umid umuman yo'q bo'lganda e'di, Muqaddas Ruh uning ichiga bunday istakni solmagan bo'lardi.
Bu katta ahamiyatga e'ga bo'lgan mavzu bo'yicha so'zlashganda, ayrim kishilardan havotirdaman, zero ular Muqaddas Ruh chindan ham sodir qilgan narsalarni (masalan noma'lum tillarda gapirish va hakazo) shaytondan kelgan deyishadi. Bunday e'htiyotsizlik bilan aytligan so'zlardan qo'rqish kerak.
“Shuning uchun sizlarga aytaman [Iso juda qo'rqinchli mavzu haqida so'z ochyapti]: insonlarning har qanday gunohi va kufrligi kechiriladi [albatta agar imonli kishi mos ravishda Xudoga gunohlarini e''tirof e'tsa (Yuhannoning birinchi maktubi 1:9)]. Lekin Muqaddas Ruhni kufr qilganlar kechirilmaydi.” (Matto 12:31).
Xudo qudratini yovuz ruhlarga tegishli, deb aytish – Xudoga qarshi aytilgan kufrdir. Muqaddas Ruhga qarshi aytilgan kufr hamma kufrlardan e'ng yomonidir, zero buning uchun kechirim yo'qdir.
Iso erda bo'lgan paytda farziylar Isroilda diniy ulamolar (boshliqlar) bo'lishgan e'di. Ular Iso amalga oshirgan shifolashlar va mo''jizalarni inkor e'tisholmasdi, hamda U so'zlagan xabarga qarshi hech narsa aytolmasdilar. Shuning uchun ular Iso ko'rsatgan kuch-qudrat Muqaddas Ruhga e'mas, balki shaytonga tegishli, deb ta'kidlashardi. Shunday qilib ular Muqaddas Ruh qilgan ishlarni shayton qildi, deyishardi. Mana shu Muqaddas Ruhga qarshi qilingan gunohdir (kufrdir) (Matto 12:24-32).
Muqaddas Ruhga kufr qila oladigan ikkita guruh odamlar mavjud: birinchisi, Iso Masihni bir paytlari tanigan va keyinchalik Rabbimizdan yuz o'girgan odamlar, ikkinchi guruh e'sa mana shu farziylarga o'xshagan diniy peshvolardir. Isoni hech qachon tanib-bilmagan kishi, o'zini dindorman, demagan kishi Muqaddas Ruhni kufr qila olmaydi, chunki bu kishida bunaqa qilish uchun etarli bilim yo'q.
Mana shu farziylarga o'xshab Muqaddas Ruhni kufrlaydigan odamlar e'sa Masihning oldiga kelishni umuman istamaydilar va Muqaddas Kitob bo'yicha yashashni xohlamaydilar. “Kishi Isoning oldiga kelishni istaydi-yu, biroq Muqaddas Ruhga qarshi kufr qilganman, deb o'ylab Unga yaqinlasha olmaydi”, degan fikr noto'g'ri va Muqaddas Kitobga qarshi bo'lgan fikrdir. Chunki insonda Rabbimizga yaqinlashish istagi bor bo'lsa, bu istakni Muqaddas Ruh unda hosil qilgan bo'ladi. Agar insondan umid umuman yo'q bo'lganda e'di, Muqaddas Ruh uning ichiga bunday istakni solmagan bo'lardi.
Bu katta ahamiyatga e'ga bo'lgan mavzu bo'yicha so'zlashganda, ayrim kishilardan havotirdaman, zero ular Muqaddas Ruh chindan ham sodir qilgan narsalarni (masalan noma'lum tillarda gapirish va hakazo) shaytondan kelgan deyishadi. Bunday e'htiyotsizlik bilan aytligan so'zlardan qo'rqish kerak.
“Shuning uchun sizlarga aytaman [Iso juda qo'rqinchli mavzu haqida so'z ochyapti]: insonlarning har qanday gunohi va kufrligi kechiriladi [albatta agar imonli kishi mos ravishda Xudoga gunohlarini e''tirof e'tsa (Yuhannoning birinchi maktubi 1:9)]. Lekin Muqaddas Ruhni kufr qilganlar kechirilmaydi.” (Matto 12:31).
2008-07-05
Iso nimaga hayron qoldi?
“Iso buni e'shitgach hayron qoldi. Orqasidan e'rgashib kelayotganlarga: – Sizlarga chinini aytayin, – dedi, – Men bunchalik buyuk ishonchni Isroilning biron joyida ham topmadim.” (Matto 8:10).
Yuzboshi Rabbimiz Masihning oldiga kelib, Undan o'z xizmatkoriga shifo berishni iltimos qiladi; uning xazmatkoir e'sa “shol bo'lib g'oyat qiynalib” yotgandi. Masihning javobi o'sha zahotiyoq yangradi, “Men borib uni sog'aytiraman”. Yuzboshi javobi bilan Isoni hayron qoldirdi: “Kulbamga oyoq bosishing uchun men munosib e'masman. Sen birgina so'z aytsang bas, xizmatkorim sog'ayib ketadi”.
Bu kishining aqlu-zakovatiga besh ketsa bo'lardi. Uning aytishicha, unga Rim imperatori qudrat bergani tufayli uning askarlari unga bo'ysunishga majbur e'di; xuddi shunday tarzda Isoda Xudoning qudrati bo'lgani uchun kasallik Unga bo'ysunishga majbur e'di. Albatta bu kishi to'g'ri so'zlagan e'di!
Iso uning gapini e'shitib “hayron qoldi”. Muqaddas Kitobda faqat ikkita oyatda Iso hayron qolganligi haqida yozilgan: mana shu majusiy “ishonchi” va yahudiylarning “imonsizligi”ga Iso hayron qolgan e'di (Mark 6:6).
Iso bundan keyin “Sizlarga chinini aytayin, Men bunchalik buyuk ishonchni Isroilning biron joyida ham topmadim,” dedi. Shu orqali Isoni majusiylar qabul qilishi, yahudiylar e'sa Uni qabul qilmasligini ko'rsak bo'ladi. Shundan keyin Iso yuzboshining iltijosini bajo keltirdi. Iso unga “Bor, sen ishonganingdek bo'lsin” dedi.
Bundan keyin Muqaddas Kitobda yozilgan ajoyib so'zlarni tinglang: “Yuzboshining xizmatkori e'sa o'sha zahoti sog'ayib ketdi”.
Iso Masih ko'rsatgan bu buyuk mo'jiza bizga shuni ko'rsatadiki, Rabbimiz bizdan “ishonch”ni talab qilar e'kan.
Biroq quyidagini tushunib olish kerak:
Isoning o'limi va qayta tirilishidan avval ishonch faqat Masihda bo'lishi kerak e'di, buning sabablari hammaga ravshan bo'lsa kerak. E'ndilikda e'sa Iso xochda qilgan ishi taraxiy fakt (sodir bo'lgan hodisa) e'kan, Masih – manbaimiz, xochda qilingan ish e'sa shu manbaga e'ltadigan vosita e'kanligini tushunib olishimiz kerak. Ana o'shanda bizning ishonchimiz (imonimiz) Xudo tomonidan e''tiborga olinadi.
Yuzboshi Rabbimiz Masihning oldiga kelib, Undan o'z xizmatkoriga shifo berishni iltimos qiladi; uning xazmatkoir e'sa “shol bo'lib g'oyat qiynalib” yotgandi. Masihning javobi o'sha zahotiyoq yangradi, “Men borib uni sog'aytiraman”. Yuzboshi javobi bilan Isoni hayron qoldirdi: “Kulbamga oyoq bosishing uchun men munosib e'masman. Sen birgina so'z aytsang bas, xizmatkorim sog'ayib ketadi”.
Bu kishining aqlu-zakovatiga besh ketsa bo'lardi. Uning aytishicha, unga Rim imperatori qudrat bergani tufayli uning askarlari unga bo'ysunishga majbur e'di; xuddi shunday tarzda Isoda Xudoning qudrati bo'lgani uchun kasallik Unga bo'ysunishga majbur e'di. Albatta bu kishi to'g'ri so'zlagan e'di!
Iso uning gapini e'shitib “hayron qoldi”. Muqaddas Kitobda faqat ikkita oyatda Iso hayron qolganligi haqida yozilgan: mana shu majusiy “ishonchi” va yahudiylarning “imonsizligi”ga Iso hayron qolgan e'di (Mark 6:6).
Iso bundan keyin “Sizlarga chinini aytayin, Men bunchalik buyuk ishonchni Isroilning biron joyida ham topmadim,” dedi. Shu orqali Isoni majusiylar qabul qilishi, yahudiylar e'sa Uni qabul qilmasligini ko'rsak bo'ladi. Shundan keyin Iso yuzboshining iltijosini bajo keltirdi. Iso unga “Bor, sen ishonganingdek bo'lsin” dedi.
Bundan keyin Muqaddas Kitobda yozilgan ajoyib so'zlarni tinglang: “Yuzboshining xizmatkori e'sa o'sha zahoti sog'ayib ketdi”.
Iso Masih ko'rsatgan bu buyuk mo'jiza bizga shuni ko'rsatadiki, Rabbimiz bizdan “ishonch”ni talab qilar e'kan.
Biroq quyidagini tushunib olish kerak:
Isoning o'limi va qayta tirilishidan avval ishonch faqat Masihda bo'lishi kerak e'di, buning sabablari hammaga ravshan bo'lsa kerak. E'ndilikda e'sa Iso xochda qilgan ishi taraxiy fakt (sodir bo'lgan hodisa) e'kan, Masih – manbaimiz, xochda qilingan ish e'sa shu manbaga e'ltadigan vosita e'kanligini tushunib olishimiz kerak. Ana o'shanda bizning ishonchimiz (imonimiz) Xudo tomonidan e''tiborga olinadi.
2008-06-23
Moxovlikdan pok bo'lish
Shu o'rtada bir moxov Unga yaqinlashib, sajda qildi-da: – Hazrat, agar istasang, meni moxovlikdan pok qila olasan, – dedi. Iso qo'lini uzatdi va unga tegizib: – Istayman, pok bo'l! – dedi. Moxov shu zahoti dardidan forig' bo'ldi. (Matto 8:2-3).
Tog'da Iso Masih va'z aytib, erda o'rnatadigan Shohligining qoidalari haqida so'zlaydi. Shundan keyin U pastga tushib, Xudo sifatida qudratini namoyon qiladi: kasallikdan ustunligi (Matto 8:2-16), tabiatdan ustunligi (24-26 oyatlar), yovuz ruhlardan ustunligi ko'rsatdi (28-32 oyatlar); shu orqali Iso yovuzlikni yo'q qilib erni baxtiyorlik bilan to'ldirishga, hamda shayton ishlari va shohligini vayron qilishga qodirligini ko'rsatdi. Biroq insonlar buning o'rniga shayton humronligini, kasalliklarni, yovuz ruhlarni va cho'chqalarni avzal ko'rishdi (34 oyat).
Muso orqali berilgan qonunga ko'ra moxov kishini hech kim tegishi mumkin e'mas e'di. Kimki bunday qiladigan bo'lsa u nopok bo'lib qolar e'di.
Iso shu qonunni buzdimi?
Moxovlik gunohni bildiradigan ramz e'di va qadimdagi Isroilliklar moxovlikni Xudodan kelgan jazo deb bilar e'dilar. Moxovlik kasaligining o'zi juda daxshatli e'di, shu bilan birga ko'pchiliklar moxov kishi najot topa olmaydi, deb hisoblashar e'di. Luqo o'z xushxabarida bu kishini “butun tanasi moxov bo'lgan bir kishi” deb tasvirlaydi, bu e'sa u o'lishiga ozgina qolganligini bildiradi (Luqo 5:12). Qonunda bunday qilish mumkinmasligi yozilgan bo'lsa ham, bu kishi boshqa nima qilishini bilmasdan Isoning oldiga juda yaqin keladi. Iso Masihda moxovlikka shifo berishga qudrat borligiga u ishonardi, faqat bu Isoning irodasimi yo yo'qmi – shunda u shubhalanardi. O'zining shunchalik achinarli holatini bilgan holda u dedi: “...agar istasang, meni moxovlikdan pok qila olasan”.
Bu kishining ishonchi va shunday aytgan so'zlaridan keyin Iso “qo'lini uzatdi va unga tegizdi”. Iso qo'lini moxov kishiga cho'zayotib, “Istayman, pok bo'l!” deydi.
Yo'q! Iso moxov kishiga tegib qonunni buzmadi. Yunon tilidagi bu matnga binoan Isoning teginishi e'mas, balki so'zi moxov kishiga shifo bergan e'di. Isoning qo'li shu kishiga tegganida e'sa u allaqachon pok bo'lgan e'di, shunday qilib hech qanday qonun buzilmagan e'di. Muqaddas Kitobda bu kishi “shu zahoti pok bo'ldi” deb yozilgan!
Isa qilgan hamma narsalar nafaqat nochor ahvoldagi odamlarga yordam berish uchun, balki qandaydir ruhiy soboqni berish uchun sodir bo'lar e'di. Moxov kishining pok bo'lishi orqali Iso Masihning qudratini ko'rsa bo'ladi: Iso har qanday gunohdan bizni poklashi mumkin, buning uchun biz faqat ishonishimiz va shu ishonchimizni ochiq aytishimiz kerak.
Tog'da Iso Masih va'z aytib, erda o'rnatadigan Shohligining qoidalari haqida so'zlaydi. Shundan keyin U pastga tushib, Xudo sifatida qudratini namoyon qiladi: kasallikdan ustunligi (Matto 8:2-16), tabiatdan ustunligi (24-26 oyatlar), yovuz ruhlardan ustunligi ko'rsatdi (28-32 oyatlar); shu orqali Iso yovuzlikni yo'q qilib erni baxtiyorlik bilan to'ldirishga, hamda shayton ishlari va shohligini vayron qilishga qodirligini ko'rsatdi. Biroq insonlar buning o'rniga shayton humronligini, kasalliklarni, yovuz ruhlarni va cho'chqalarni avzal ko'rishdi (34 oyat).
Muso orqali berilgan qonunga ko'ra moxov kishini hech kim tegishi mumkin e'mas e'di. Kimki bunday qiladigan bo'lsa u nopok bo'lib qolar e'di.
Iso shu qonunni buzdimi?
Moxovlik gunohni bildiradigan ramz e'di va qadimdagi Isroilliklar moxovlikni Xudodan kelgan jazo deb bilar e'dilar. Moxovlik kasaligining o'zi juda daxshatli e'di, shu bilan birga ko'pchiliklar moxov kishi najot topa olmaydi, deb hisoblashar e'di. Luqo o'z xushxabarida bu kishini “butun tanasi moxov bo'lgan bir kishi” deb tasvirlaydi, bu e'sa u o'lishiga ozgina qolganligini bildiradi (Luqo 5:12). Qonunda bunday qilish mumkinmasligi yozilgan bo'lsa ham, bu kishi boshqa nima qilishini bilmasdan Isoning oldiga juda yaqin keladi. Iso Masihda moxovlikka shifo berishga qudrat borligiga u ishonardi, faqat bu Isoning irodasimi yo yo'qmi – shunda u shubhalanardi. O'zining shunchalik achinarli holatini bilgan holda u dedi: “...agar istasang, meni moxovlikdan pok qila olasan”.
Bu kishining ishonchi va shunday aytgan so'zlaridan keyin Iso “qo'lini uzatdi va unga tegizdi”. Iso qo'lini moxov kishiga cho'zayotib, “Istayman, pok bo'l!” deydi.
Yo'q! Iso moxov kishiga tegib qonunni buzmadi. Yunon tilidagi bu matnga binoan Isoning teginishi e'mas, balki so'zi moxov kishiga shifo bergan e'di. Isoning qo'li shu kishiga tegganida e'sa u allaqachon pok bo'lgan e'di, shunday qilib hech qanday qonun buzilmagan e'di. Muqaddas Kitobda bu kishi “shu zahoti pok bo'ldi” deb yozilgan!
Isa qilgan hamma narsalar nafaqat nochor ahvoldagi odamlarga yordam berish uchun, balki qandaydir ruhiy soboqni berish uchun sodir bo'lar e'di. Moxov kishining pok bo'lishi orqali Iso Masihning qudratini ko'rsa bo'ladi: Iso har qanday gunohdan bizni poklashi mumkin, buning uchun biz faqat ishonishimiz va shu ishonchimizni ochiq aytishimiz kerak.
2008-06-15
Soxta payg'ambarlardan e'htiyot bo'linglar!
“Soxta payg'ambarlardan e'htiyot bo'linglar! Ular sizning oldingizga qo'y kiyimida keladilar, lekin ichlaridan yirtqich bo'rilardir.” (Matto 7:15)
Yuqorida keltirilgan oyatlarda yolg'onni va'z qiladigan odamlar haqida gap ochildi; ular Iso Masihni va U xochda qilgan ishini rad e'tishadi; ular haqiqatni va'z qiladigan va'zxonlarga qarama-qarshi turadi.
Bunday soxta o'qituvchilarning ma'naviy mevasi jamoatda ham, dunyoda ham buzuqlikdan iborat bo'ladi. Bunday odamlar tashqi ko'rinishi va fe'l-atvori yoqimli bo'lishi mumkin, biroq nima bo'lganda ham, ular gunoh qullaridir. Soxta va'zxonlar ilgari suradigan barcha yolg'on ta'limotning asosida xochni noto'g'ri tushunish yotadi. Xochda qilingan ish haqidagi ta'limot poydevor yoki asosdir va hamma ta'limotlar (doktrinalar) mana shu poydevor ustida o'rnatilishi yoki qurilishi shart (1-Butrus 1:18-20); agar qandaydir ta'limot shu poydevor ustida qurilmasa, u baribir qaysidir joyida mustahkam bo'lmaydi. Agar jamoatda xoch to'g'ri tushunilmasa, buning natijasida yolg'on ta'limot va yolg'on payg'ambarlar paydo bo'ladi.
Rabbimiz Iso Masih Matto yozgan xushxabarining 7-bobida yomon daraxtdan yaxshi meva kelmaydi, deb aniq-oydin aytgan e'di (Matto 7:15-20). Buning iloji yo'q! Boshida daraxt chiroyli bo'lib ko'rinishi mumkin, lekin oxir-oqibati baribir achinarli bo'ladi.
Qanday qilib biz yolg'on payg'ambarlarni tanisak bo'ladi?
Iso allaqachon buni bizga aytgan e'di! “Shunday qilib, soxta payg'ambarlarni mevalaridan bilib olasizlar.”
Yolg'on yo'l doim diniy ishlar tizimi bilan to'lib-toshgan bo'ladi. Yolg'on yo'lga qul bo'lgan odamlar ham har doim o'z dinining ishlarini bajarish bilan band bo'ladilar; shuning uchun tashqi qizg'in faoliyat bo'lishi yolg'on yo'l uchun tabiiydir, biroq ularda ichki o'zgarish, ya'ni “ruhiy o'sish” umuman kuzatilmaydi va yo'q bo'ladi. Qachonki kishi ishonchini faqat Iso Masihga va U bizning o'rnimizda xochda amalga oshirgan yakunlangan ishiga qaratsa, o'shanda haqiqiy ruhiy o'sish paydo bo'ladi.
Yuqorida keltirilgan oyatlarda yolg'onni va'z qiladigan odamlar haqida gap ochildi; ular Iso Masihni va U xochda qilgan ishini rad e'tishadi; ular haqiqatni va'z qiladigan va'zxonlarga qarama-qarshi turadi.
Bunday soxta o'qituvchilarning ma'naviy mevasi jamoatda ham, dunyoda ham buzuqlikdan iborat bo'ladi. Bunday odamlar tashqi ko'rinishi va fe'l-atvori yoqimli bo'lishi mumkin, biroq nima bo'lganda ham, ular gunoh qullaridir. Soxta va'zxonlar ilgari suradigan barcha yolg'on ta'limotning asosida xochni noto'g'ri tushunish yotadi. Xochda qilingan ish haqidagi ta'limot poydevor yoki asosdir va hamma ta'limotlar (doktrinalar) mana shu poydevor ustida o'rnatilishi yoki qurilishi shart (1-Butrus 1:18-20); agar qandaydir ta'limot shu poydevor ustida qurilmasa, u baribir qaysidir joyida mustahkam bo'lmaydi. Agar jamoatda xoch to'g'ri tushunilmasa, buning natijasida yolg'on ta'limot va yolg'on payg'ambarlar paydo bo'ladi.
Rabbimiz Iso Masih Matto yozgan xushxabarining 7-bobida yomon daraxtdan yaxshi meva kelmaydi, deb aniq-oydin aytgan e'di (Matto 7:15-20). Buning iloji yo'q! Boshida daraxt chiroyli bo'lib ko'rinishi mumkin, lekin oxir-oqibati baribir achinarli bo'ladi.
Qanday qilib biz yolg'on payg'ambarlarni tanisak bo'ladi?
Iso allaqachon buni bizga aytgan e'di! “Shunday qilib, soxta payg'ambarlarni mevalaridan bilib olasizlar.”
Yolg'on yo'l doim diniy ishlar tizimi bilan to'lib-toshgan bo'ladi. Yolg'on yo'lga qul bo'lgan odamlar ham har doim o'z dinining ishlarini bajarish bilan band bo'ladilar; shuning uchun tashqi qizg'in faoliyat bo'lishi yolg'on yo'l uchun tabiiydir, biroq ularda ichki o'zgarish, ya'ni “ruhiy o'sish” umuman kuzatilmaydi va yo'q bo'ladi. Qachonki kishi ishonchini faqat Iso Masihga va U bizning o'rnimizda xochda amalga oshirgan yakunlangan ishiga qaratsa, o'shanda haqiqiy ruhiy o'sish paydo bo'ladi.
2008-06-05
Saodatlik so'zlari
Iso talay xaloyiqni ko'rib, toqqa chiqib o'tirdi. Shogirdlari Uning oldiga kelishdi. Iso ularga ta'lim berish uchun og'zini ochib, dedi: (Matto 5:1-2)
Iso Masih O'z xizmatini boshlaganda va tugatganda ham tog'da va'z aytgan e'di. Mana hozir biz so'zlashyapgan birinchi va'zni Iso Kafarnahum degan shahar oldidagi tog'da aytgan e'di. Oxirgi va'zini e'sa U Quddus shahri oldidagi Zaytun tog'ida aytgan e'di (Matto 24-bob). Ikkala va'zning ham mavzusi Xudo shohligi e'di.
Shu bobda (Matto 5-bob) yozilgan to'qqizta “barakatlik”, “baxtiyorlik” yoki “saodatlik” so'zlaridan ilk to'rttasi najto topish jarayoni haqida so'zlaydi. Mana ular:
1. “Ruhan kambag'al bo'lganlar baxtlidir, Chunki Osmon Shohligi ularnikidir”: birinchi bo'lib, kishi o'zi ma'nan va ruhan hech narsaga loyiq e'masligini tushunib etishi kerak. “Ruhan kambag'al” degani tilamchi degan ma'noni bildiradi. Odamga o'zini shunday e'kanligini tushunish juda qiyin, lekin shuni tan olish bundan ham qiyin bo'ladi. Biroq Xudo Shohligiga kirish uchun odam o'zini shunday e'kanligini tan olishi shart.
2. “Yig'layotganlar baxtlidir, Chunki ular tasalli topur”: bu erda oddiy g'amginlikda yoki dafn e'tishdagi qayg'u natijasida yig'lash haqida gap ketmayapti. Balki bu erda Xudo oldida odam shunday achinarli holatda e'kanligi uchun qayg'urish haqida gap ketyapti. Yana bir bor, biz o'zimizni qanday bo'lsak shunday tan olishimiz kerak; shunday achinarli holatimizni bilib, bundan juda qayg'uramiz!
3. “Beozor bo'lganlar baxtlidir, Chunki ular er yuziga e'ga bo'lur”: mag'rur odam Xudo oldiga kelmaydi; agar bunday odam Xudoga yaqinlashaman desa ham, o'zini yomon gunohkor deb tan olmaydi va shuning uchun Xudodan hech narsa ololmay ketadi. Shu bobdagi boshqa “baxtiyorliklarga” e'ga bo'lish uchun kishi ularning birinchisiga e'ga bo'lishi kerak, ya'ni kishi “ruhan kambag'al yoki tilamchi” bo'lishi kerak. O'zini shunday ahvoldaligini ko'rib kishi “yig'laydi”, bu e'sa “beozorlik yoki kamtarinlik” holatiga olib keladi. Iso O'zi haqida aytgan so'zlar ham shunday e'di: “Men beozor va soddadilman” (Matto 11:29).
4. “Adolatga (solihlikka) ochu chanqoqlar baxtlidir, Chunki ular to'q bo'lur”: ilk uchta shartni kishi amalga oshirgandan keyin, unda solihlikka ochlik va chanqoqlik paydo bo'ladi. Bundan ochu chanqoqlik paydi bo'lgani bu kishi to'q bo'ladi demakdir.
Mana shu ilk to'rtta barakatlik so'zlari amalga oshganidan keyin, hamma narsa o'z joyiga tushadi.
Yana bir narsani tez qo'shib qo'yishim kerak:
Mana shu Matto 5-bobda yozilgan saodatlik so'zlariga e'rishish uchun odam nima qilishi kerak? Buning uchun uning ishonchi har doim Masihga va U biz uchun xochda qilgan ishiga qaratilgan bo'lishi kerak. Kishi Iso Masih biz uchun xochda nima qilganini ko'rganidan keyin, ya'ni xochni aniq ko'rganidan keyingina, u “ruhan kambag'al” bo'la oladi, bu e'sa qolgan boshqa saodatliklarga eltadigan e'shikni ochadigan kalitdir.
Iso Masih O'z xizmatini boshlaganda va tugatganda ham tog'da va'z aytgan e'di. Mana hozir biz so'zlashyapgan birinchi va'zni Iso Kafarnahum degan shahar oldidagi tog'da aytgan e'di. Oxirgi va'zini e'sa U Quddus shahri oldidagi Zaytun tog'ida aytgan e'di (Matto 24-bob). Ikkala va'zning ham mavzusi Xudo shohligi e'di.
Shu bobda (Matto 5-bob) yozilgan to'qqizta “barakatlik”, “baxtiyorlik” yoki “saodatlik” so'zlaridan ilk to'rttasi najto topish jarayoni haqida so'zlaydi. Mana ular:
1. “Ruhan kambag'al bo'lganlar baxtlidir, Chunki Osmon Shohligi ularnikidir”: birinchi bo'lib, kishi o'zi ma'nan va ruhan hech narsaga loyiq e'masligini tushunib etishi kerak. “Ruhan kambag'al” degani tilamchi degan ma'noni bildiradi. Odamga o'zini shunday e'kanligini tushunish juda qiyin, lekin shuni tan olish bundan ham qiyin bo'ladi. Biroq Xudo Shohligiga kirish uchun odam o'zini shunday e'kanligini tan olishi shart.
2. “Yig'layotganlar baxtlidir, Chunki ular tasalli topur”: bu erda oddiy g'amginlikda yoki dafn e'tishdagi qayg'u natijasida yig'lash haqida gap ketmayapti. Balki bu erda Xudo oldida odam shunday achinarli holatda e'kanligi uchun qayg'urish haqida gap ketyapti. Yana bir bor, biz o'zimizni qanday bo'lsak shunday tan olishimiz kerak; shunday achinarli holatimizni bilib, bundan juda qayg'uramiz!
3. “Beozor bo'lganlar baxtlidir, Chunki ular er yuziga e'ga bo'lur”: mag'rur odam Xudo oldiga kelmaydi; agar bunday odam Xudoga yaqinlashaman desa ham, o'zini yomon gunohkor deb tan olmaydi va shuning uchun Xudodan hech narsa ololmay ketadi. Shu bobdagi boshqa “baxtiyorliklarga” e'ga bo'lish uchun kishi ularning birinchisiga e'ga bo'lishi kerak, ya'ni kishi “ruhan kambag'al yoki tilamchi” bo'lishi kerak. O'zini shunday ahvoldaligini ko'rib kishi “yig'laydi”, bu e'sa “beozorlik yoki kamtarinlik” holatiga olib keladi. Iso O'zi haqida aytgan so'zlar ham shunday e'di: “Men beozor va soddadilman” (Matto 11:29).
4. “Adolatga (solihlikka) ochu chanqoqlar baxtlidir, Chunki ular to'q bo'lur”: ilk uchta shartni kishi amalga oshirgandan keyin, unda solihlikka ochlik va chanqoqlik paydo bo'ladi. Bundan ochu chanqoqlik paydi bo'lgani bu kishi to'q bo'ladi demakdir.
Mana shu ilk to'rtta barakatlik so'zlari amalga oshganidan keyin, hamma narsa o'z joyiga tushadi.
Yana bir narsani tez qo'shib qo'yishim kerak:
Mana shu Matto 5-bobda yozilgan saodatlik so'zlariga e'rishish uchun odam nima qilishi kerak? Buning uchun uning ishonchi har doim Masihga va U biz uchun xochda qilgan ishiga qaratilgan bo'lishi kerak. Kishi Iso Masih biz uchun xochda nima qilganini ko'rganidan keyin, ya'ni xochni aniq ko'rganidan keyingina, u “ruhan kambag'al” bo'la oladi, bu e'sa qolgan boshqa saodatliklarga eltadigan e'shikni ochadigan kalitdir.
2008-05-21
Sinov va vasvasa haqida
“O'shanda Iso, iblisning sinovidan o'tish uchun Muqaddas Ruh tomonidan sahroga olib borildi.” (Matto 4:1)
Birinchi Odam bog'da sinalgan e'di; ikkinchi Odam, oxirgi Odam e'sa sahroda sinovdan o'tdi.
“Sinaldi” degani “imtihondan o'tish” demakdir. Odam o'z gunohsizligida sinalgan e'di; Iso e'sa O'zi gunohsiz bo'lsa ham, yaxshi va yomonni bilgan holatida sinalgan e'di. Masih bu dunyoning qayog'u va yovuzlik sahrosiga kelib, to'liq itoatkorlik va tobelik hayotini namoyon qildi. Shuning uchun Isoning komil itoatkorligi va tobeligi sinovdan o'tishi kerak e'di. Sinov nimadan iborat e'di? Iso Otasining irodasidan (istagidan) boshqa irodaga e'ga bo'lishi mumkin e'mas e'di; shu bilan birga U Otasining irodasini qabul qilib, undan zavq olishi kerak e'di, buning oqibatida Unga nima bo'lishidan qat'iy nazar. Biz shuni e'sda tutishimiz kerak!
Shu itoatkorlik va tobelikni shayton vayron qilmoqchi bo'lgan e'di. Shuning uchun u Isoni Xudo O'g'li, Masih va Inson O'g'li sifatida O'z imtiyozlaridan foydalanishga taklif qildi, O'z foydasini ko'zlab mo''jiza yaratishga undadi, O'zini Isroilga namoyon qilishga va Unga va'da qilingan dunyo hukmronligini qabul qilishga undadi. Biroq shayton maqsadiga e'risha olmadi!
Isoning sinovi qanday tarzda bo'lgan bo'lsa, hamma sinovlar ham shunday tarzda o'tadi. Amalga oshirilgan harakat (ish) haqiqiy sinov (vasvasa) natijasidir. Barcha sinov (vasvasa) insonni Xudo irodasidan tashqariga chiqishga undaydi. Ko'pincha biz sababga qaramasdan, harakatga e''tibor beramiz. Shunday qilib biz adashgan bo'lamiz. E'ng achinarlisi shuki, bunday ish tutish orqali biz g'alabaga e'risha olmaymiz.
Iso shaytonga qarshi chiqqani kabi biz ham xuddi shunday ravishda shaytonga qarshi chiqa olmaymiz. Biz shunday qila olamiz deb o'ylasak, noto'g'ri fikrlagan bo'lamiz. Sinovdan (vasvasadan) ozod bo'lishning yagona yo'li Masih xochda qilgan ishiga nazar tashlashdir. Bundan boshqa ozod bo'lish yo'li yo'qdir. Chunki Iso bizning o'rnimizni oldi, O'zining komil hati va komil qurbonligi orqali zulmat kuchlari ustidan g'alaba qozondi.
Pavlus shunday degan e'di: “Bizga qarshi yozilgan, mahkumligimizni bildiruvchi aybnomani Xudo o'chirdi, ya'ni uni Masih bilan birga xochga mixlab, kuchdan qoldirdi. O'sha xoch orqali ruhiy hokim va hukmronliklar ustidan ham g'alaba qozondi. Ularning qurol-yarog'ini olib qo'ydi-da, ularni O'zining tantanali yurishida yurgizib, rasvoi olam qildi.” (Kolosaliklarga 2:14-15).
Iso Masihga va Uning xochdagi ishiga ishonish, hamda ishonchimizni shu ishga qaratish orqali biz g'alabaga e'risha olamiz, bundan boshqa yo'l yo'qdir va bundan boshqa yo'l kerak ham e'mas.
Birinchi Odam bog'da sinalgan e'di; ikkinchi Odam, oxirgi Odam e'sa sahroda sinovdan o'tdi.
“Sinaldi” degani “imtihondan o'tish” demakdir. Odam o'z gunohsizligida sinalgan e'di; Iso e'sa O'zi gunohsiz bo'lsa ham, yaxshi va yomonni bilgan holatida sinalgan e'di. Masih bu dunyoning qayog'u va yovuzlik sahrosiga kelib, to'liq itoatkorlik va tobelik hayotini namoyon qildi. Shuning uchun Isoning komil itoatkorligi va tobeligi sinovdan o'tishi kerak e'di. Sinov nimadan iborat e'di? Iso Otasining irodasidan (istagidan) boshqa irodaga e'ga bo'lishi mumkin e'mas e'di; shu bilan birga U Otasining irodasini qabul qilib, undan zavq olishi kerak e'di, buning oqibatida Unga nima bo'lishidan qat'iy nazar. Biz shuni e'sda tutishimiz kerak!
Shu itoatkorlik va tobelikni shayton vayron qilmoqchi bo'lgan e'di. Shuning uchun u Isoni Xudo O'g'li, Masih va Inson O'g'li sifatida O'z imtiyozlaridan foydalanishga taklif qildi, O'z foydasini ko'zlab mo''jiza yaratishga undadi, O'zini Isroilga namoyon qilishga va Unga va'da qilingan dunyo hukmronligini qabul qilishga undadi. Biroq shayton maqsadiga e'risha olmadi!
Isoning sinovi qanday tarzda bo'lgan bo'lsa, hamma sinovlar ham shunday tarzda o'tadi. Amalga oshirilgan harakat (ish) haqiqiy sinov (vasvasa) natijasidir. Barcha sinov (vasvasa) insonni Xudo irodasidan tashqariga chiqishga undaydi. Ko'pincha biz sababga qaramasdan, harakatga e''tibor beramiz. Shunday qilib biz adashgan bo'lamiz. E'ng achinarlisi shuki, bunday ish tutish orqali biz g'alabaga e'risha olmaymiz.
Iso shaytonga qarshi chiqqani kabi biz ham xuddi shunday ravishda shaytonga qarshi chiqa olmaymiz. Biz shunday qila olamiz deb o'ylasak, noto'g'ri fikrlagan bo'lamiz. Sinovdan (vasvasadan) ozod bo'lishning yagona yo'li Masih xochda qilgan ishiga nazar tashlashdir. Bundan boshqa ozod bo'lish yo'li yo'qdir. Chunki Iso bizning o'rnimizni oldi, O'zining komil hati va komil qurbonligi orqali zulmat kuchlari ustidan g'alaba qozondi.
Pavlus shunday degan e'di: “Bizga qarshi yozilgan, mahkumligimizni bildiruvchi aybnomani Xudo o'chirdi, ya'ni uni Masih bilan birga xochga mixlab, kuchdan qoldirdi. O'sha xoch orqali ruhiy hokim va hukmronliklar ustidan ham g'alaba qozondi. Ularning qurol-yarog'ini olib qo'ydi-da, ularni O'zining tantanali yurishida yurgizib, rasvoi olam qildi.” (Kolosaliklarga 2:14-15).
Iso Masihga va Uning xochdagi ishiga ishonish, hamda ishonchimizni shu ishga qaratish orqali biz g'alabaga e'risha olamiz, bundan boshqa yo'l yo'qdir va bundan boshqa yo'l kerak ham e'mas.
2008-05-12
Yahyo payg'ambar
O'sha kunlarda Yahyo payg'ambar paydo bo'lib, Yahudiya cho'lida voizlik qila boshladi. U: «Tavba qilinglar, chunki Osmon Shohligi yaqinlashdi!» – deb xitob qilar e'di. Bu voqea e'sa Isha'yo payg'ambarga vahiy qilingan shu oyatga to'g'ri keladi:
«Mana, cho'lda nido yangramoqda:
Xudovand yo'lini tayyorlangiz,
Ravon aylangiz so'qmoqlarin! – deya». (Matto 3:1-3).
Yahyo payg'ambarning (Suvga cho'mdiruvchi Yahyoning) qilgan voizligi diplomatiya qoidalariga umuman muvofiq e'mas e'di. Balki uning voizligi shaxsiy, qisqa, kuchli, qudratli va maqsadga muvofiq e'di. U gapni aylantirmasdan so'zlardi. Ayrim imonlilar Yangi Ahd ma'naviyati E'ski Ahd ma'naviyatidan o'zgacha, deb aytadilar; biroq Matto 3:1-7-oyatlar bunday fikrni asossizligini ko'rsatadi, bundan boshqa yana ayrim oyatlar (Vahiy kitobida) bunga misol bo'la oladi.
Xudoning gunohga bo'lgan munosabati qanday qilib o'zgarishi mumkin e'kan?
Yahyo payg'ambar gunohkor odamlarni shayton zoti yoki farzandlari deb ataydi, Xudoning g'azabi kelyapti deydi, dindorman degan odamlar daraxtining ildizida bolta yotibdi deydi, shu odamlar tavba qilmasalar ular so'nmas olovda yonadilar deb aytadi.
Agar daraxt shoxi kesib tashlansa u qisman jarohatlangan bo'ladi, lekin daraxt ildiziga bolta qo'yilsa u butunlay yo'q bo'lib ketadi degani. Bu erda Yahyo payg'ambar daraxtni ramziy ma'noda ishlatib, u bu bilan o'zini dindorman degan, lekin aslida Xudodan uzoqda bo'lgan odamlarni nazarda tutgan e'di.
Yahyo payg'ambar tug'ilishidan oldin 400 yil davomida hech qanday payg'ambar bo'lmagan e'di, shuning uchun uning ovozi anchadan beri orziqib kutilgan ovoz e'di. Payg'ambar ovozisiz Isroil qonunchilikka berilib ketgan e'di. Agar payg'ambar ovozi bo'lmasa masihiylar jamoati ham xuddi shunday ahvolga tushib qoladi.
Shunga e''tibor berish kerakki, Yahyo so'zlaganda juda kam bashorat so'zlarini aytgan bo'lib, ko'proq va'z qilgan e'di, ya'ni kelajakda bo'ladigan narsalar e'mas, balki hozirgi paytda nimaga e''tibor berish kerakligi haqida gapirgan e'di. Demak Yahyo solihlik payg'ambari e'di, aynan mana shunga haqiqiy payg'ambar da'vat qilingan bo'ladi.
Yahyo E'ski Ahdning e'ng oxirgi payg'ambari e'di; u hamma payg'ambarlardan e'ng buyuki e'di, chunki u Masihdan oldin kelgan e'di. Chindan ham Yahyo Iso Masihni odamlarga tanishtiruvchi zot bo'ldi.
Hozirgi kunda aytilgan voizliklarning qanchasi Yahyo payg'ambarning voizliklariga o'xshagan e'kan?
«Mana, cho'lda nido yangramoqda:
Xudovand yo'lini tayyorlangiz,
Ravon aylangiz so'qmoqlarin! – deya». (Matto 3:1-3).
Yahyo payg'ambarning (Suvga cho'mdiruvchi Yahyoning) qilgan voizligi diplomatiya qoidalariga umuman muvofiq e'mas e'di. Balki uning voizligi shaxsiy, qisqa, kuchli, qudratli va maqsadga muvofiq e'di. U gapni aylantirmasdan so'zlardi. Ayrim imonlilar Yangi Ahd ma'naviyati E'ski Ahd ma'naviyatidan o'zgacha, deb aytadilar; biroq Matto 3:1-7-oyatlar bunday fikrni asossizligini ko'rsatadi, bundan boshqa yana ayrim oyatlar (Vahiy kitobida) bunga misol bo'la oladi.
Xudoning gunohga bo'lgan munosabati qanday qilib o'zgarishi mumkin e'kan?
Yahyo payg'ambar gunohkor odamlarni shayton zoti yoki farzandlari deb ataydi, Xudoning g'azabi kelyapti deydi, dindorman degan odamlar daraxtining ildizida bolta yotibdi deydi, shu odamlar tavba qilmasalar ular so'nmas olovda yonadilar deb aytadi.
Agar daraxt shoxi kesib tashlansa u qisman jarohatlangan bo'ladi, lekin daraxt ildiziga bolta qo'yilsa u butunlay yo'q bo'lib ketadi degani. Bu erda Yahyo payg'ambar daraxtni ramziy ma'noda ishlatib, u bu bilan o'zini dindorman degan, lekin aslida Xudodan uzoqda bo'lgan odamlarni nazarda tutgan e'di.
Yahyo payg'ambar tug'ilishidan oldin 400 yil davomida hech qanday payg'ambar bo'lmagan e'di, shuning uchun uning ovozi anchadan beri orziqib kutilgan ovoz e'di. Payg'ambar ovozisiz Isroil qonunchilikka berilib ketgan e'di. Agar payg'ambar ovozi bo'lmasa masihiylar jamoati ham xuddi shunday ahvolga tushib qoladi.
Shunga e''tibor berish kerakki, Yahyo so'zlaganda juda kam bashorat so'zlarini aytgan bo'lib, ko'proq va'z qilgan e'di, ya'ni kelajakda bo'ladigan narsalar e'mas, balki hozirgi paytda nimaga e''tibor berish kerakligi haqida gapirgan e'di. Demak Yahyo solihlik payg'ambari e'di, aynan mana shunga haqiqiy payg'ambar da'vat qilingan bo'ladi.
Yahyo E'ski Ahdning e'ng oxirgi payg'ambari e'di; u hamma payg'ambarlardan e'ng buyuki e'di, chunki u Masihdan oldin kelgan e'di. Chindan ham Yahyo Iso Masihni odamlarga tanishtiruvchi zot bo'ldi.
Hozirgi kunda aytilgan voizliklarning qanchasi Yahyo payg'ambarning voizliklariga o'xshagan e'kan?
2008-04-29
Qonun davri va inoyat davri
Ko'pincha ayrim imonlilar Iso Masih kelishidan oldin qonun davri e'di, Iso Masih qayta tirilganidan keyin e'sa inoyat davri boshlandi, deb aytadilar.
"Tavrot Qonuni Muso orqali berilgan e'di, Ilohiy marhamat (ya'ni inoyat) va haqiqat e'sa Iso Masih orqali zohir bo'ldi." Yuhanno 1:17
Bu qisman to'g'ri, lekin bu fikr noto'g'ri xulosaga olib kelishi mumkin. Ya'ni bu noto'g'ri xulosa taxminan shunday ko'rinishga e'ga: ilgari qonun davri bo'lgani uchun E'ski Ahdda inoyat bo'lmagan va e'ndi inoyat davri bo'lgani uchun biz gunoh qilsak ham bizga hech narsa bo'lmaydi, chunki e'ndi Xudo bizga inoyatini ko'rsatadi. Yana qaytarib aytay bu xulosa noto'g'ri.
Gap shundaki Xudo hech qachon o'zgarmaydi; E'ski Ahdda ham Yangi Ahdda ham Xudo inoyatini ko'rsatadi. To'g'ri E'ski Ahd davrida U inoyatini to'liq ko'rsata olmagan, chunki Iso Masih hali xochda o'lib, qayta tirilmagan e'di. Shuning uchun Iso qayta tirilganidan keyin Xudoning inoyati yanada ko'proq darajada namoyon bo'la boshladi.
"Gunoh sizlarga hukmron bo'lmasin, chunki sizlar e'ndi Qonun e'mas, inoyat panohidasizlar. Xo'sh, buyog'i e'ndi nima bo'ladi? Qonun e'mas, inoyat panohida bo'lganimiz uchun gunoh qilaveraylikmi? – Aslo!" Rimliklarga 6:14-15
Shu bilan birga E'ski Ahdda Xudo qanday gunohga munosabatda bo'lgan bo'lsa, hozir ham shunday munosabatda bo'ladi. Ya'ni har qanday gunoh Xudo uchun jirkanchli va marazlikdir; agar imonli kishi Xudo ko'rsatgan yo'l bilan gunohdan tozalanmasa Xudo albatta shu gunoh uchun jazolaydi. Inson gunoh qilsa Xudoning g'azabiga duchor bo'ladi, lekin tavba qilib Isoga va qurbonlikka ishonchini qaratsa Xudoning inoyatiga e'ga bo'ladi.
E'ski Ahdda bunga ko'p misollar bor, bu erda faqat bitta misol keltirmoqchiman - bu Gid'o'n hikoyasidir. Afsuski hali o'zbek tilida bu hikoya chop e'tilmagan, lekin russcha yoki inglizcha tillarni bilganlar bu hikoyani o'qisa bo'ladi: Qozilar 6-8 boblar.
Bu hikoyada Xudo Gid'o'nni ojiz bo'lgani uchun tanlaydi, keyin tosh ustida qilingan qurbonlik asosida unga g'alaba beradi.
(davomi bor...)
"Tavrot Qonuni Muso orqali berilgan e'di, Ilohiy marhamat (ya'ni inoyat) va haqiqat e'sa Iso Masih orqali zohir bo'ldi." Yuhanno 1:17
Bu qisman to'g'ri, lekin bu fikr noto'g'ri xulosaga olib kelishi mumkin. Ya'ni bu noto'g'ri xulosa taxminan shunday ko'rinishga e'ga: ilgari qonun davri bo'lgani uchun E'ski Ahdda inoyat bo'lmagan va e'ndi inoyat davri bo'lgani uchun biz gunoh qilsak ham bizga hech narsa bo'lmaydi, chunki e'ndi Xudo bizga inoyatini ko'rsatadi. Yana qaytarib aytay bu xulosa noto'g'ri.
Gap shundaki Xudo hech qachon o'zgarmaydi; E'ski Ahdda ham Yangi Ahdda ham Xudo inoyatini ko'rsatadi. To'g'ri E'ski Ahd davrida U inoyatini to'liq ko'rsata olmagan, chunki Iso Masih hali xochda o'lib, qayta tirilmagan e'di. Shuning uchun Iso qayta tirilganidan keyin Xudoning inoyati yanada ko'proq darajada namoyon bo'la boshladi.
"Gunoh sizlarga hukmron bo'lmasin, chunki sizlar e'ndi Qonun e'mas, inoyat panohidasizlar. Xo'sh, buyog'i e'ndi nima bo'ladi? Qonun e'mas, inoyat panohida bo'lganimiz uchun gunoh qilaveraylikmi? – Aslo!" Rimliklarga 6:14-15
Shu bilan birga E'ski Ahdda Xudo qanday gunohga munosabatda bo'lgan bo'lsa, hozir ham shunday munosabatda bo'ladi. Ya'ni har qanday gunoh Xudo uchun jirkanchli va marazlikdir; agar imonli kishi Xudo ko'rsatgan yo'l bilan gunohdan tozalanmasa Xudo albatta shu gunoh uchun jazolaydi. Inson gunoh qilsa Xudoning g'azabiga duchor bo'ladi, lekin tavba qilib Isoga va qurbonlikka ishonchini qaratsa Xudoning inoyatiga e'ga bo'ladi.
E'ski Ahdda bunga ko'p misollar bor, bu erda faqat bitta misol keltirmoqchiman - bu Gid'o'n hikoyasidir. Afsuski hali o'zbek tilida bu hikoya chop e'tilmagan, lekin russcha yoki inglizcha tillarni bilganlar bu hikoyani o'qisa bo'ladi: Qozilar 6-8 boblar.
Bu hikoyada Xudo Gid'o'nni ojiz bo'lgani uchun tanlaydi, keyin tosh ustida qilingan qurbonlik asosida unga g'alaba beradi.
(davomi bor...)
2008-04-14
Najot topish shartlari
Najot topish shartlarini bilib olish uchun biz Muqaddas Kalomga murojaat qilamiz. Keling birinchi Rimliklarga 10:9-13-oyatlarni o'qiylik, keyin shu oyatlar haqida so'zlashamiz.
Agar sen Isoni Rabbim deb, og'zing bilan ochiq iqror e'tsang va Xudo Uni tiriltirganiga chin yurakdan inonsang, najot topasan. Chunki oqlanish uchun yurak bilan e''tiqod qilmoq, qutulish uchun og'iz bilan iqror bo'lmoq lozimdir. Tavrotda yozilganiday: «Unga e''tiqod qilgan hech kimsa uyatga qolmas». Bu masalada yahudiy bilan g'ayridin orasida farq yo'qdir. Xuddi o'sha Rab - hammaning Rabbidir. Ismini chaqirganlarning hammasi uchun U e'hsonga boydir. Chunki «Rabbimiz ismini chaqiradigan har bir kishi najot topur»
Demak najot topish uchun ikkita shart bor e'kan: buning birinchisi Iso Masihni Rabbim yoki Xo'jayinim, deb tan olish va ikkinchi sharti Iso qayta tirilganiga ishonishdir. Shu ikkala shart birgalikda bajarilishi kerak, aks holda kishi najot topmaydi.
Iso qayta tirilganiga ishonish - shu bilan siz Iso chindan ham shu erda yashagani va xochda biz uchun qayta tirilganiga ishonch bildirasiz. Chunki agar Iso qayta tirilmaganiga ishonsangiz, demak hozir Uni o'lik deb e''lon qilgan bo'lasiz; agar siz uchun Iso o'lik bo'lsa U siz uchun hech narsa qila olmaydi.
Iso Masihni Rabbiy deb tan olish - Rabbiy degani Xo'jayin degani; Isoni Xo'jayin deb tan olish bilan o'zingizni Uning quli deb tan olgan bo'lasiz. Bu juda ham muhim narsa, chunki Isoning quli bo'lish orqali siz shayton quli bo'lishni xohlamasligingizni bildirasiz. Iso e'sa shaytondan kuchliroq va shuning uchun siz Unga murojaat qilib Uni Rabbiy deb tan olsangiz, Iso o'z qullarini O'z uyiga olib keladi. Ya'ni shu orqali shayton qudrati ostidan sizni chiqarib, Xudo shohligiga olib kiradi.
Agar inson najot topmoqchi bo'lsa, mana shu ikkita shartga roiya qilishi kerak, agar shunday qilmasa u najot topa olmaydi.
Masalan, agar kishi Isoni qayta tirilganiga ishonmasa - Isoni o'lgan degan bo'ladi, bunday kishiga Iso yordam bera olmaydi, chunki Xudo inson ihtiyoriga qarshi hech narsa qilmaydi. Mana shu Xudo sevgisi qandayligini ko'rsatadi - Xudo insonni sevgani uchun uning xohishiga qarshi hech narsa qilmaydi; inson sevgisi e'sa boshqa odamni nazorat qilish bilan namoyon bo'ladi.
Agar kishi Isoni qayta tirilganiga ishonsa, biroq Uni Rabbiy deb tan olmasa, u ham najot topa olmaydi. Chunki Isoni Rabbiy deb tan olmagan va Unga qul bo'lishni istamagan kishi, shaytonga qul bo'lib qolaveradi. Zero hamma odamlar gunohkor (osiy banda) bo'lgani uchun shayton qudrati ostida bo'lib, shayton qullari hisoblanadi. Shayton kuchlidir, lekin Iso Masih undan kuchliroq, shuning uchun Iso shayton qullarini olib O'zining qullariga aylantira oladi.
“Agar kuchli odam o'z uyini qurol-yarog'i bilan qo'riqlab tursa, uning mol-mulki bexatar bo'ladi. Ammo undan kuchlirog'i hujum qilib uni engsa, u tayangan barcha qurollarini tortib oladi va o'ljasini istaganga taqsimlab beradi. Kim Men bilan birga bo'lmasa, Menga qarshidir. Kim Men bilan birga yig'masa, sochadi.” Luqo 11:21-23
Siz kimning shohligidasiz: shaytonningmi yoki Xudoning shohligidami?
Agar sen Isoni Rabbim deb, og'zing bilan ochiq iqror e'tsang va Xudo Uni tiriltirganiga chin yurakdan inonsang, najot topasan. Chunki oqlanish uchun yurak bilan e''tiqod qilmoq, qutulish uchun og'iz bilan iqror bo'lmoq lozimdir. Tavrotda yozilganiday: «Unga e''tiqod qilgan hech kimsa uyatga qolmas». Bu masalada yahudiy bilan g'ayridin orasida farq yo'qdir. Xuddi o'sha Rab - hammaning Rabbidir. Ismini chaqirganlarning hammasi uchun U e'hsonga boydir. Chunki «Rabbimiz ismini chaqiradigan har bir kishi najot topur»
Demak najot topish uchun ikkita shart bor e'kan: buning birinchisi Iso Masihni Rabbim yoki Xo'jayinim, deb tan olish va ikkinchi sharti Iso qayta tirilganiga ishonishdir. Shu ikkala shart birgalikda bajarilishi kerak, aks holda kishi najot topmaydi.
Iso qayta tirilganiga ishonish - shu bilan siz Iso chindan ham shu erda yashagani va xochda biz uchun qayta tirilganiga ishonch bildirasiz. Chunki agar Iso qayta tirilmaganiga ishonsangiz, demak hozir Uni o'lik deb e''lon qilgan bo'lasiz; agar siz uchun Iso o'lik bo'lsa U siz uchun hech narsa qila olmaydi.
Iso Masihni Rabbiy deb tan olish - Rabbiy degani Xo'jayin degani; Isoni Xo'jayin deb tan olish bilan o'zingizni Uning quli deb tan olgan bo'lasiz. Bu juda ham muhim narsa, chunki Isoning quli bo'lish orqali siz shayton quli bo'lishni xohlamasligingizni bildirasiz. Iso e'sa shaytondan kuchliroq va shuning uchun siz Unga murojaat qilib Uni Rabbiy deb tan olsangiz, Iso o'z qullarini O'z uyiga olib keladi. Ya'ni shu orqali shayton qudrati ostidan sizni chiqarib, Xudo shohligiga olib kiradi.
Agar inson najot topmoqchi bo'lsa, mana shu ikkita shartga roiya qilishi kerak, agar shunday qilmasa u najot topa olmaydi.
Masalan, agar kishi Isoni qayta tirilganiga ishonmasa - Isoni o'lgan degan bo'ladi, bunday kishiga Iso yordam bera olmaydi, chunki Xudo inson ihtiyoriga qarshi hech narsa qilmaydi. Mana shu Xudo sevgisi qandayligini ko'rsatadi - Xudo insonni sevgani uchun uning xohishiga qarshi hech narsa qilmaydi; inson sevgisi e'sa boshqa odamni nazorat qilish bilan namoyon bo'ladi.
Agar kishi Isoni qayta tirilganiga ishonsa, biroq Uni Rabbiy deb tan olmasa, u ham najot topa olmaydi. Chunki Isoni Rabbiy deb tan olmagan va Unga qul bo'lishni istamagan kishi, shaytonga qul bo'lib qolaveradi. Zero hamma odamlar gunohkor (osiy banda) bo'lgani uchun shayton qudrati ostida bo'lib, shayton qullari hisoblanadi. Shayton kuchlidir, lekin Iso Masih undan kuchliroq, shuning uchun Iso shayton qullarini olib O'zining qullariga aylantira oladi.
“Agar kuchli odam o'z uyini qurol-yarog'i bilan qo'riqlab tursa, uning mol-mulki bexatar bo'ladi. Ammo undan kuchlirog'i hujum qilib uni engsa, u tayangan barcha qurollarini tortib oladi va o'ljasini istaganga taqsimlab beradi. Kim Men bilan birga bo'lmasa, Menga qarshidir. Kim Men bilan birga yig'masa, sochadi.” Luqo 11:21-23
Siz kimning shohligidasiz: shaytonningmi yoki Xudoning shohligidami?
2008-04-13
Najot topish haqida oyatlar
9 Agar sen Isoni Rabbim deb, og'zing bilan ochiq iqror e'tsang va Xudo Uni tiriltirganiga chin yurakdan inonsang, najot topasan.
10 Chunki oqlanish uchun yurak bilan e''tiqod qilmoq, qutulish uchun og'iz bilan iqror bo'lmoq lozimdir.
11 Tavrotda yozilganiday: «Unga e''tiqod qilgan hech kimsa uyatga qolmas».
12 Bu masalada yahudiy bilan g'ayridin orasida farq yo'qdir. Xuddi o'sha Rab – hammaning Rabbidir. Ismini chaqirganlarning hammasi uchun U e'hsonga boydir.
13 Chunki «Rabbimiz ismini chaqiradigan har bir kishi najot topur».
Rimliklarga 10:9-13
10 Chunki oqlanish uchun yurak bilan e''tiqod qilmoq, qutulish uchun og'iz bilan iqror bo'lmoq lozimdir.
11 Tavrotda yozilganiday: «Unga e''tiqod qilgan hech kimsa uyatga qolmas».
12 Bu masalada yahudiy bilan g'ayridin orasida farq yo'qdir. Xuddi o'sha Rab – hammaning Rabbidir. Ismini chaqirganlarning hammasi uchun U e'hsonga boydir.
13 Chunki «Rabbimiz ismini chaqiradigan har bir kishi najot topur».
Rimliklarga 10:9-13
2008-04-03
Gunoh va gunohkor tabiat haqida
Gunohkor tabiat haqida
Muqaddas Kalomni o'qigan har bir kishiga ma'lumki, inson gunoh qilgan va gunohkor hisoblanadi. Biz gunohkor bo'lganimiz uchun (ya'ni ichimizda gunoh tabiati bo'lgani uchun) gunoh qilamiz. Demak, biz hali gunoh qilib ulgurmasak ham allaqachon gunohkormiz; shuning uchun biz o'limga mahkummiz.
“Menda, ya'ni irsiy (ya'ni bashariy tanamda) tabiatimda yaxshi narsa yo'qligini aniq bilaman. Yaxshilik qilish istagi dilimda bor bo'lsa-da, uni ro'yobga chiqarishga kuchim etmaydi” (Rimliklarga 7:18).
Shunday qilib muammo nima e'kanligini bilib oldik: inson ichida gunoh tabiati mavjud bo'lib, uni o'limga mahkum qiladi. Inson bu muammoni hal qila olmaydi, faqat Xudo bunga qodirdir, faqat butun dunyo E'gasi insonga e'rkinlik bera oladi.
“Inson tabiati ojizligi tufayli Ilohiy Qonun o'zi ham ojiz bo'lib qoldi. Qonun ulgura (aniqrog'i: qonun qila olmagan ishni...) olmagan ishni e'sa Xudo qildi: U O'z O'g'lini gunohkor insonga o'xshatib olamga yubordi va Uni gunoh uchun qurbonlikka bag'ishladi, shu yo'sin inson tabiatidagi gunohni mahkum qildi. Xudo buni, Ilohiy Qonun talablari tabiat amri bilan e'mas, Ruh amri bilan yashayotgan (yurayotgan yoki qadam bosayotgan) bizlarda bajo bo'lsin, deb qildi.” Rimliklarga 8:3-4
Gunoh va gunohkor tabiatdan ozod bo'lib yashash mumkin; buning iloji bor. Inson o'z kuchi bilan bunga e'risha olmaydi; ya'ni insonga buning iloji yo'q. Lekin inson uchun iloji bo'lmagan joyda Xudoga iloji bor; ya'ni Xudo odam ichida harakat qilib, shunday e'rkinlikni bera oladi. Odam o'z qobiliyati yoki qilgan ishiga ishonmasa, balki Isoning xochda qilgan ishi orqali Xudo uning ichida shuni amalga oshirishiga ishonsa – shu e'rkinlikka va ozodlikka e'rishadi.
“Shunday qilib, Iso Masih ummati bo'lganlarga qarshi e'ndi hech bir mahkumlik yo'qdir. Iso Masih ummatiga hayot beruvchi Ruhning Qonuni meni gunoh va o'limni hosil qiluvchi Qonundan ozod qildi.” Rimliklarga 8:1-2
Muqaddas Kalomni o'qigan har bir kishiga ma'lumki, inson gunoh qilgan va gunohkor hisoblanadi. Biz gunohkor bo'lganimiz uchun (ya'ni ichimizda gunoh tabiati bo'lgani uchun) gunoh qilamiz. Demak, biz hali gunoh qilib ulgurmasak ham allaqachon gunohkormiz; shuning uchun biz o'limga mahkummiz.
“Menda, ya'ni irsiy (ya'ni bashariy tanamda) tabiatimda yaxshi narsa yo'qligini aniq bilaman. Yaxshilik qilish istagi dilimda bor bo'lsa-da, uni ro'yobga chiqarishga kuchim etmaydi” (Rimliklarga 7:18).
Shunday qilib muammo nima e'kanligini bilib oldik: inson ichida gunoh tabiati mavjud bo'lib, uni o'limga mahkum qiladi. Inson bu muammoni hal qila olmaydi, faqat Xudo bunga qodirdir, faqat butun dunyo E'gasi insonga e'rkinlik bera oladi.
“Inson tabiati ojizligi tufayli Ilohiy Qonun o'zi ham ojiz bo'lib qoldi. Qonun ulgura (aniqrog'i: qonun qila olmagan ishni...) olmagan ishni e'sa Xudo qildi: U O'z O'g'lini gunohkor insonga o'xshatib olamga yubordi va Uni gunoh uchun qurbonlikka bag'ishladi, shu yo'sin inson tabiatidagi gunohni mahkum qildi. Xudo buni, Ilohiy Qonun talablari tabiat amri bilan e'mas, Ruh amri bilan yashayotgan (yurayotgan yoki qadam bosayotgan) bizlarda bajo bo'lsin, deb qildi.” Rimliklarga 8:3-4
Gunoh va gunohkor tabiatdan ozod bo'lib yashash mumkin; buning iloji bor. Inson o'z kuchi bilan bunga e'risha olmaydi; ya'ni insonga buning iloji yo'q. Lekin inson uchun iloji bo'lmagan joyda Xudoga iloji bor; ya'ni Xudo odam ichida harakat qilib, shunday e'rkinlikni bera oladi. Odam o'z qobiliyati yoki qilgan ishiga ishonmasa, balki Isoning xochda qilgan ishi orqali Xudo uning ichida shuni amalga oshirishiga ishonsa – shu e'rkinlikka va ozodlikka e'rishadi.
“Shunday qilib, Iso Masih ummati bo'lganlarga qarshi e'ndi hech bir mahkumlik yo'qdir. Iso Masih ummatiga hayot beruvchi Ruhning Qonuni meni gunoh va o'limni hosil qiluvchi Qonundan ozod qildi.” Rimliklarga 8:1-2
Subscribe to:
Posts (Atom)