Audio Injil

Ajoyib yangilik:

Yaqinda Injilning audio yozuvlarini internetdan topdim, mana sahifasi:

https://www.faithcomesbyhearing.com/store/languageconfig

Shu sahifaga kirib, ularning programmasini ko'chirib ilishingiz kerak, keyin shu programma orqali Injilni o'zbek tilida ko'chirib olsangiz bo'ladi.

Hamma audio fayllar kattaligi 694 МВ, lekin siz shu programma orqali fayllarni sekin-sekin va ozginadan ko'cihrsangiz bo'ladi, chunki unda "pauza" degan tugmasi ham bor.

Agar nimanidir tushunmasangiz yoki yordam kerak bo'lsa, menga xat yozing, manzilim shu sahifada yozilgan.

Xudodan tilaganimizni olish

“Iso: – Bolalardan nonni olib itlarga tashlash yaxshi e'mas, – degan javobni qaytardi. Ayol: – Xuddi shunday, Hazrat, lekin itlar ham xo'jayinlarining dasturxonidan tushgan ushoqlarni eydilar-ku! – dedi. Iso buni e'shitib, ayolga: – E'y ayol, sening ishonching buyuk, sen tilagandek bo'lsin, – dedi. Ayolning qizi e'sa o'sha zahoti sog'ayib ketdi.” (Matto 15:26-28).

Yuqoridagi oyatlarda berilgan soboq juda ham ajoyib! Majusiy ayol Isoning oldiga kelib, o'z qiziga shifo so'raydi.

Xudo Isroil xalqi otalariga (Ibrohim, Ishoq va Yoqub) bergan va'dasini bajarish maqsadida Iso Masih sunnat ahli (yahudiylar) oldiga xizmat qilish uchun kelgan e'di, shuning uchun Unga “Dovud o'g'li”, deb murojaat qilgan mana shu majusiy ayolning iltijosiga U e''tibor bermadi. Itoatkorlik achinishdan ustun kelishi kerak. Inson sifatida Iso “yuborilgan” e'di, demak U xizmatkor e'di, ya'ni Xudo Unga ko'rsatmagan narsasini U qilmasdi. Shu bilan 23-oyatdagi sukutni tushuntirsa bo'ladi: “Lekin Iso unga bir og'iz so'z ham javob bermadi.”

Yuqorida aytganimizdek, bunga sabab bor e'di, shunday qilib Iso boshqa yo'l bilan so'zlaydi. U o'sha ayolga shunday deydi: “Bolalardan nonni olib itlarga tashlash yaxshi e'mas.”

Ayol kishining Unga bergan javobi ibratomuz e'di. U shunday dedi: “Xuddi shunday, Hazrat, lekin itlar ham xo'jayinlarining dasturxonidan tushgan ushoqlarni eydilar-ku!”

Bundan oldin bu ayol Isoni “Dovud o'g'li” deb atagan e'di, lekin Iso bunday murojaatga javob bera olmas e'di, chunki bu ayol majusiy e'di. E'ndi e'sa bu ayol Isoni “Hazrat” yoki aniqrog'i “Rabbiy” deb aytdi. Xudo sifatida e'sa Iso bemalol harakat qila oladi; ayol ishonch bilan Xudo inoyatiga keltirgan muhtojligiga e'ndi Iso inoyat bilan javob bera olardi. Aks holdi, U Xudo sifatida O'z fe'l-atvori va tabiatidan voz kechgan bo'lardi.

Shu ayol kishining “Rabbim, menga yordam ber” degan iltijosi, uning birinchi marta aytgan iltijosidan ming marta yaxshiroq e'di. Biroq u o'zini itman, deb tan olganidan keyingina u so'ragan narsasiga e'rishdi. Ya'ni inson o'zini hech narchaga yaroqsiz va gunohkor, deb tan olmasa, u Xudodan yordam va najot olmaydi. Xuddi shunday tarzda soliqchi ham Xudoga “Yo Xudo, men gunohkorga rahm qil!” deb murojaat qilgan e'di (Luqo 18:13).

Gunoh va shayton qudratidan ozod bo'lish “ushoq” bo'ladigan bo'lsa, unda butun non qanchalar buyuk bo'lar e'kan-a!

O'sish uchun sinish

“So'ng U xaloyiqqa o't ustiga yonboshlashlarini buyurdi. Beshta non bilan ikkita baliqni olib, osmonga qarab duo qildi. Nonlarni sindirib shogirdlariga berdi, ular e'sa xaloyiqqa tarqatishdi. Hammalarining qorni to'ydi. Ortib qolgan burda nonlarni terib olishganda, to'la o'n ikki savat chiqdi.” (Matto 14:19-20).


Yuqoridagi oyatlarda masihiy, ya'ni chindan ham Rabbimizga e'rgashmoqchi bo'lgan imonli hayotini belgilovchi tartib ko'rsatilgan. Mana shu tartib quyidagicha bo'ladi:

1. “U oldi”: Iso beshta non bilan ikkita baliqni olishi – biz qayta tug'ilgan (najot topgan) paytda U bizni olganiga o'xshatsa bo'ladi.

Mana bunga e''tibor bering: Iso minglab odamlarni boqish uchun o'sha non va baliqni ko'paytirgani kabi, U bizni ham ko'paytirmoqchi bo'ladi. Agar biz chindan ham Unga e'rgashsak, ya'ni boshqacha qilib aytganda, agar biz yuqoridagi oyatlarda keltirilgan tartibga rioya qilsak, minglab odamlar ruhan oziqlanadilar va ruhan shifo topadilar.

2. “U duo qildi yoki barakatladi”: kishi najot topishi bilanoq Rabbimiz uni barakatlashni boshlaydi. E'ndi imonga kelgan odamga dalda berish uchun turli yo'nalishlardan barakatlar kela boshlaydi. Bu davr barakat davridir, biroq biz bunday holatda turib qolmaymiz, chunki Rabbimiz bizga bundan ham buyukroq narsalarni tayyorlab qo'ygan.

Ko'p masihiylar shunday holatda bo'lganlarida boshqalarga “barakat” bermoqchi bo'ladilar, lekin buning natijasida Rabbimiz e'mas, balki odam ulug'lanadi. Shuning uchun oxir-oqibati ijobiy bo'lmaydi.

3. “U sindirdi”: barakatdan keyin sinish davri keladi va buni hech kim yoqtirmaydi. Lekin Xudo istagan odamga aylanmoqchi bo'lsak, bundan qochib ketolmaymiz. Ya'ni sinish jarayonini boshimizdan kechirishimiz shart. Bu jarayon bizga og'riq va qayg'u keltirsada, usiz o'sish va o'zgarish bo'lmaydi!

Yahyo payg'ambar Iso haqida gapirib shu jarayon haqida ham aytib o'tgan e'di: “Uning panshaxasi qo'lida tayyor turibdi. U o'z xirmonini shopirib tashlaydi; bug'doyini omborga to'plab, somonni so'nmas o'tda yondirib yuboradi.” (Matto 3:12).

4. “U berdi”: biz etarli darajada singanimizdan keyingina bizni boshqalarga bersa bo'ladi. E'ndi e'sa vaziyat umuman o'zgargan bo'ladi. E'ndi bizning shaxsiyatimiz (o'zligimiz) ulug'lanmaydi, balki Xo'jayinimiz ulug'lanadi. E'ndi biz ko'payishimiz mumkin, buning natijasida e'sa katta muhtojlikdagi minglab odamlar ruhiy ozuqa oladilar.

Afsuski, ko'pgina odamlar shu sinish jarayonidan o'ta olmaydilar. Ular to'xtab, imonni yo'qotadilar, ko'ngillari tushadi va shuning uchun e'ng buyuk barakatdan mahrum bo'ladilar.

Xudoga qarshi aytilgan kufr

“Farziylar buni e'shitishgach: «U ins-jinslarning boshlig'i – iblisning kuchi bilangina jinlarni quvib chiqaryapti-ku», – dedilar.” (Matto 12:24).

Xudo qudratini yovuz ruhlarga tegishli, deb aytish – Xudoga qarshi aytilgan kufrdir. Muqaddas Ruhga qarshi aytilgan kufr hamma kufrlardan e'ng yomonidir, zero buning uchun kechirim yo'qdir.

Iso erda bo'lgan paytda farziylar Isroilda diniy ulamolar (boshliqlar) bo'lishgan e'di. Ular Iso amalga oshirgan shifolashlar va mo''jizalarni inkor e'tisholmasdi, hamda U so'zlagan xabarga qarshi hech narsa aytolmasdilar. Shuning uchun ular Iso ko'rsatgan kuch-qudrat Muqaddas Ruhga e'mas, balki shaytonga tegishli, deb ta'kidlashardi. Shunday qilib ular Muqaddas Ruh qilgan ishlarni shayton qildi, deyishardi. Mana shu Muqaddas Ruhga qarshi qilingan gunohdir (kufrdir) (Matto 12:24-32).

Muqaddas Ruhga kufr qila oladigan ikkita guruh odamlar mavjud: birinchisi, Iso Masihni bir paytlari tanigan va keyinchalik Rabbimizdan yuz o'girgan odamlar, ikkinchi guruh e'sa mana shu farziylarga o'xshagan diniy peshvolardir. Isoni hech qachon tanib-bilmagan kishi, o'zini dindorman, demagan kishi Muqaddas Ruhni kufr qila olmaydi, chunki bu kishida bunaqa qilish uchun etarli bilim yo'q.

Mana shu farziylarga o'xshab Muqaddas Ruhni kufrlaydigan odamlar e'sa Masihning oldiga kelishni umuman istamaydilar va Muqaddas Kitob bo'yicha yashashni xohlamaydilar. “Kishi Isoning oldiga kelishni istaydi-yu, biroq Muqaddas Ruhga qarshi kufr qilganman, deb o'ylab Unga yaqinlasha olmaydi”, degan fikr noto'g'ri va Muqaddas Kitobga qarshi bo'lgan fikrdir. Chunki insonda Rabbimizga yaqinlashish istagi bor bo'lsa, bu istakni Muqaddas Ruh unda hosil qilgan bo'ladi. Agar insondan umid umuman yo'q bo'lganda e'di, Muqaddas Ruh uning ichiga bunday istakni solmagan bo'lardi.

Bu katta ahamiyatga e'ga bo'lgan mavzu bo'yicha so'zlashganda, ayrim kishilardan havotirdaman, zero ular Muqaddas Ruh chindan ham sodir qilgan narsalarni (masalan noma'lum tillarda gapirish va hakazo) shaytondan kelgan deyishadi. Bunday e'htiyotsizlik bilan aytligan so'zlardan qo'rqish kerak.

“Shuning uchun sizlarga aytaman [Iso juda qo'rqinchli mavzu haqida so'z ochyapti]: insonlarning har qanday gunohi va kufrligi kechiriladi [albatta agar imonli kishi mos ravishda Xudoga gunohlarini e''tirof e'tsa (Yuhannoning birinchi maktubi 1:9)]. Lekin Muqaddas Ruhni kufr qilganlar kechirilmaydi.” (Matto 12:31).

Iso nimaga hayron qoldi?

“Iso buni e'shitgach hayron qoldi. Orqasidan e'rgashib kelayotganlarga: – Sizlarga chinini aytayin, – dedi, – Men bunchalik buyuk ishonchni Isroilning biron joyida ham topmadim.” (Matto 8:10).


Yuzboshi Rabbimiz Masihning oldiga kelib, Undan o'z xizmatkoriga shifo berishni iltimos qiladi; uning xazmatkoir e'sa “shol bo'lib g'oyat qiynalib” yotgandi. Masihning javobi o'sha zahotiyoq yangradi, “Men borib uni sog'aytiraman”. Yuzboshi javobi bilan Isoni hayron qoldirdi: “Kulbamga oyoq bosishing uchun men munosib e'masman. Sen birgina so'z aytsang bas, xizmatkorim sog'ayib ketadi”.

Bu kishining aqlu-zakovatiga besh ketsa bo'lardi. Uning aytishicha, unga Rim imperatori qudrat bergani tufayli uning askarlari unga bo'ysunishga majbur e'di; xuddi shunday tarzda Isoda Xudoning qudrati bo'lgani uchun kasallik Unga bo'ysunishga majbur e'di. Albatta bu kishi to'g'ri so'zlagan e'di!

Iso uning gapini e'shitib “hayron qoldi”. Muqaddas Kitobda faqat ikkita oyatda Iso hayron qolganligi haqida yozilgan: mana shu majusiy “ishonchi” va yahudiylarning “imonsizligi”ga Iso hayron qolgan e'di (Mark 6:6).

Iso bundan keyin “Sizlarga chinini aytayin, Men bunchalik buyuk ishonchni Isroilning biron joyida ham topmadim,” dedi. Shu orqali Isoni majusiylar qabul qilishi, yahudiylar e'sa Uni qabul qilmasligini ko'rsak bo'ladi. Shundan keyin Iso yuzboshining iltijosini bajo keltirdi. Iso unga “Bor, sen ishonganingdek bo'lsin” dedi.

Bundan keyin Muqaddas Kitobda yozilgan ajoyib so'zlarni tinglang: “Yuzboshining xizmatkori e'sa o'sha zahoti sog'ayib ketdi”.

Iso Masih ko'rsatgan bu buyuk mo'jiza bizga shuni ko'rsatadiki, Rabbimiz bizdan “ishonch”ni talab qilar e'kan.

Biroq quyidagini tushunib olish kerak:

Isoning o'limi va qayta tirilishidan avval ishonch faqat Masihda bo'lishi kerak e'di, buning sabablari hammaga ravshan bo'lsa kerak. E'ndilikda e'sa Iso xochda qilgan ishi taraxiy fakt (sodir bo'lgan hodisa) e'kan, Masih – manbaimiz, xochda qilingan ish e'sa shu manbaga e'ltadigan vosita e'kanligini tushunib olishimiz kerak. Ana o'shanda bizning ishonchimiz (imonimiz) Xudo tomonidan e''tiborga olinadi.